Hoe u uw familie over uw angststoornis kunt vertellen

Angst is iets dat we allemaal van tijd tot tijd bestrijden. Maar voor sommigen is angst verlammend. Wanneer de gevoelens van angst en angst bij een persoon zich beginnen te bemoeien met hun dagelijks leven, met paniekaanvallen, obsessieve routines, nachtmerries, hartkloppingen of misselijkheid, is het probleem een ernstige ziekte genaamd "angststoornis". Als je denkt dat je een angststoornis hebt, is het toevoegen van je familie de eerste stap om hulp te krijgen. Praat met uw geliefden, vraag advies en steun hen terwijl u op zoek bent naar een behandeling.

Inhoud

Stappen

Deel 1kies de tijd en plaats
Deel 2sincerarte
Deel 3maak ondersteuning

stappen

Deel 1
Kies de tijd en plaats

Relaxed-Vrouw-Talking.jpg" class ="afbeelding lightbox">

Titel afbeelding Relaxed Woman Talking.jpg

Begin een gesprek Het kan moeilijk zijn om te praten over een ziekte zoals een angststoornis. Je bent misschien bang dat je familie je zal oordelen of zich ongemakkelijk voelt en niet weet hoe je dicht bij je moet handelen. Toch is het de moeite waard om over te praten, zelfs als je niet zeker weet hoe je familie zal reageren. Vraag om een gesprek met iemand, of het nu je vader of moeder, broers of andere familieleden zijn.

Je familie heeft waarschijnlijk al begrepen dat er iets mis is. Misschien willen ze iets doen om je te helpen, maar ze weten niet precies wat er mis is. Na een serieus gesprek krijgen ze een betere kans om je te helpen.
Begin met de persoon te vragen die gaat zitten praten. U hoeft nu niets specifieks te zeggen, geef gewoon uitdrukking aan uw wens om een gesprek te hebben. Zeg bijvoorbeeld "Dag papa, heb je tijd om later te praten? Ik wil praten over iets belangrijks".
Het juiste moment om het ijs te breken kan natuurlijk gebeuren. Je ouders merken misschien dat je een angstaanval hebt en ze vragen je later "Wat gebeurt er? Is alles in orde?". Gebruik deze gelegenheid om het onderwerp te noemen.

Klok-at-4-o-clock.jpg" class ="afbeelding lightbox">

Kies een goede tijd. Je familie kan zich realiseren dat er iets mis is, maar ga er niet vanuit dat ze dat wel doen. Over het algemeen zijn mensen druk en gericht op hun eigen leven. Met dit in gedachten is het het beste om het onderwerp te noemen wanneer er voldoende tijd is. Kies een tijdstip waarop uw gezin thuis is, ontspannen en met vrije tijd, bijvoorbeeld na het werk of het avondeten.

Spreek als je je goed voelt en voorbereid. Je moet ook zo`n belangrijk gesprek niet haasten. Zorg ervoor dat je een goede periode (waarschijnlijk een uur of langer) hebt en kom dicht bij je familie wanneer ze vrij zijn en niet hoeven te vliegen.

Kies een rustige en besloten plek, bij voorkeur thuis, zodat u open en eerlijk kunt praten zonder zelfbewust te zijn.

Als het echter een noodgeval is, moet u onmiddellijk handelen. Zeg dat het dringend is en je moet praten.

Vrouw-denken-over-Writing-iets.jpg" class ="afbeelding lightbox">

Titel afbeelding Woman Thinking about Writing Something.jpg

Overweeg een brief te schrijven. Misschien merk je dat het idee om over je angst te praten, meer angst voor je oproept. Denk in dat geval na over het schrijven van een open brief voor de leden van uw gezin. U kunt dezelfde informatie opnemen en deze voorlezen of u kunt ze vragen deze privé te lezen, zodat u de gelegenheid hebt om achteraf een persoonlijk gesprek te voeren.

Uw brief kan zo kort of zo lang zijn als u wilt. Zorg er echter voor dat u het belangrijkste punt uitdrukt, bijvoorbeeld "Mam, ik heb problemen gehad met het beheersen van mijn stress en angst. Soms krijg ik paniekaanvallen" of "Misschien heb je gemerkt dat ik vreemde routines heb, pap. Ik denk nog steeds dat er zonder hen iets vreselijks zal gebeuren".

Laat de brief achter waar uw familie hem kan vinden, zoals bij de salontafel, de keukentafel of de schoorsteenmantel. Neem als alternatief de brief mee naar het gesprek om het hardop voor te lezen. Zeg zoiets "Ik heb een paar woorden geschreven waar ik graag naar wil luisteren".

Deel 2
Sincerarte

Vrouw-and-Girl-Talking.jpg" class ="afbeelding lightbox">

Titel afbeelding Woman and Girl Talking.jpg

Gebruik een "gesprek dat aan de gang is" om te starten. Het uitleggen van een psychische aandoening zoals een angststoornis is een uitdaging en in het begin weet u misschien niet wat u moet zeggen. "Conversatie in proces" betekent gewoon praten over praten in plaats van informatie delen. Het is een techniek die je helpt om je gedachten op orde te krijgen en ook je familie om geduld te vragen.

Zeg bijvoorbeeld zoiets als "Ik weet niet zeker hoe ik hierover moet praten, maar kun je alsjeblieft naar me luisteren en proberen te begrijpen? Ik hoop dat ik me beter voel nadat ik er met iemand over gesproken heb".
Je kunt ook zoiets proberen "Ik weet niet of dit zinvol is en ik voel me ongemakkelijk om hierover te praten, maar ik wil het iemand vertellen. Kun je me horen en niet lachen of een grap maken?".

Transgender-Guy-Talking.jpg" class ="afbeelding lightbox">

Titel afbeelding Transgender Guy Talking.jpg

Leg uit hoe je je voelt. Vergeet niet dat uw gezin u wil helpen, maar mogelijk niet volledig begrijpt wat er gebeurt. Het hebben van een ernstige angststoornis is moeilijk en isolerend, maar je zult je beter voelen met geliefden die je ondersteunen. Leg uit hoe je je voelt en begin je over je probleem te vertellen.

Wees duidelijk over wat er gebeurt. Bijvoorbeeld "De laatste tijd heb ik afleveringen gehad waarbij ik me overweldigd voel, ik bang word, ik ben bang en ik heb het gevoel dat ik niet kan ademen. Het gebeurt steeds vaker" of "Ik heb het gevoel dat ik een aantal routines en rituelen moet volgen. Ik kan niet uitleggen waarom. Ik ben gewoon doodsbang voor wat er zou kunnen gebeuren als ik ze niet doe".

Noem de stoornis. Je familie moet weten waar je mee te maken hebt en wat een legitieme situatie is. Je kunt zeggen "Ik denk dat dit een sociale fobie is, pap" of "Ik heb het gevoel dat ik de stoornis heb van een obsessief-compulsieve stoornis".

Vrouw-Talks-Over-Her-Feelings.jpg" class ="afbeelding lightbox">

Titel afbeelding Woman Talks About Her Feeling.jpg

Gebruik concrete voorbeelden Je geliefden weten misschien niet veel over angst of zelfs geestesziekte. Ze reageren mogelijk niet goed of ontkennen dat er een probleem is, denkend dat dat kan "snel herstellen". Als je ze concrete voorbeelden geeft van hoe angstgevoelens je leven beïnvloeden, en het feit dat het serieus is, zal dat hen helpen het probleem te begrijpen waarmee je te maken hebt. Concentreer u op de gebeurtenissen die hebben plaatsgevonden of de impact die zij op u hadden.

U kunt bijvoorbeeld zoiets zeggen "Ik heb problemen gehad met het omgaan met stress op school. Ik voel me zo overweldigd dat ik soms lessen ben gaan missen".

Als alternatief kun je zoiets zeggen "Ik kan niet stoppen met denken aan ziektekiemen en ik voel me altijd vies. Sommige dagen was ik mijn handen 20 of 30 keer, zoveel dat ze rauw zijn".

Je hoeft natuurlijk niet alles te delen. Maar verzin de situatie niet om je geliefden weg te houden. Wees heel duidelijk over de angst die verhindert dat u een normaal en gezond leven leidt.

Deel 3
Maak ondersteuning

Man-Hugs-Sad-Boy.jpg" class ="afbeelding lightbox">

Vraag om hulp Voel je niet vast te proberen te analyseren of uit te leggen waarom je je voelt zoals je doet. Zeg gewoon botweg dat je wilt verbeteren en dat je andere mensen nodig hebt om je te helpen dit te bereiken. Nogmaals, u hoeft niet in detail te treden. Richt u gewoon op het belangrijkste deel: u wilt en hebt hulp nodig.

Je kunt zoiets zeggen "Ik wil mezelf weer gewoon voelen en manieren leren om mijn angst onder controle te houden. Kun je me helpen een therapeut of therapeut te vinden?".
Je familie kan zeggen dat wat je beschrijft niet abnormaal klinkt, dat het een fase is, of dat het niet iets is om je zorgen over te maken. Als dit gebeurt, zeg hem dan dat je zeker weet dat dat niet zo is. Bijvoorbeeld "Nee, pap. Ik ben er heel zeker van dat dit een serieus probleem is".

Shutdown.jpg" class ="afbeelding lightbox">

Stel manieren voor uw familie voor om u te ondersteunen. Vertel uw geliefden hoe zij kunnen helpen. Dit kan te maken hebben met het helpen bij het vinden van een professional zoals een therapeut, een psycholoog of een psychiater, maar er kunnen ook andere manieren zijn. Geliefden kunnen helpen door je te helpen met je dagelijkse taken, je aan te moedigen om goed te eten, te sporten, te socialiseren of morele steun te bieden.

Vraag een geliefde om u te helpen een behandeling te vinden. Bijvoorbeeld "Ik ben bang om een afspraak te maken, maar ik weet dat ik naar een dokter moet. Kun je me helpen iemand te vinden en doorgaan tot het einde?". Het is ook het beste om hem te vragen om je naar de afspraak te brengen en ervoor te zorgen dat je de steungroepen bijwoont.

Het is ook het beste om om dagelijkse ondersteuning te vragen. Bijvoorbeeld "Ik heb je nodig om daar te zijn en me aan te moedigen. Kun je ervoor zorgen dat het eruit komt?" of "Ik zou je liefde te veel waarderen en van tijd tot tijd een knuffel".

Bezorgd-Vrouw-Talks-to-Boy.jpg" class ="afbeelding lightbox">

Titel afbeelding Concerned Woman Talks to Boy.jpg

Wees geduldig en wacht om de vragen te beantwoorden. Hoogstwaarschijnlijk helpt uw familie u en wilt u weten hoe ze u kunnen helpen. Toch zou je verwachten de vragen te beantwoorden. Wees geduldig en reageer zo goed mogelijk, onthoud dat hoe meer uw dierbaren weten, hoe beter ze u en uw herstel zullen ondersteunen.

Een vraag die ze je kunnen stellen is "Wat veroorzaakt het?". Ze willen ook weten hoe lang je deze ernstige angst hebt gehad. De exacte oorzaak van de angststoornis is over het algemeen niet duidelijk, maar hij probeert zo eerlijk mogelijk te antwoorden.

Je dierbaren kunnen ook bezorgd zijn als de angst te maken heeft met iets wat ze zeiden of deden. Verzeker hen dat het niet hun schuld is.

Man-Consoles-Teen-Boy.jpg" class ="afbeelding lightbox">

Titel afbeelding Man Consoles Teen Boy.jpg

Geef niet op Blijf het doen, ook al duurt het een tijdje voor je geliefden om je angststoornis te accepteren of te geloven dat je het hebt. Herhaal het. Als u vindt dat uw gezin geen aandacht aan u besteedt, raakt u het onderwerp opnieuw aan en herhaalt u uw wens om hulp te krijgen. Benadruk dat u denkt dat het probleem ernstig is en uw dagelijks leven verstoort. De behandeling is belangrijk genoeg om te vragen hoe vaak het nodig is.

Herhaal zo vaak als nodig. U kunt bijvoorbeeld zeggen "Mam, ik denk echt dat er iets ernstig mis is. Ik wil iemand zien". Benadruk dat je situatie niet alleen dagelijkse angst is. Bijvoorbeeld "Nee, pap. Dit is anders Ik voel me verstijfd door deze angst".

Praat met een andere volwassene die je vertrouwt, als je familie je niet kan of wil helpen, denk dan aan andere mensen waarop je kunt rekenen, zoals leraren, mentoren, counselors, vrienden of coaches, en laat hen weten wat je doormaakt . Vertel iemand die je vertrouwt, die naar je luistert en je privacy respecteert.

Delen op sociale netwerken:

Verwant