Hoe een gebroken duim te diagnosticeren

Duimbreuken kunnen variëren van vrij eenvoudig en schoon tot meervoudig door een gewricht dat geopereerd moet worden. Omdat duimbewegingen levenslange gevolgen kunnen hebben voor zowel voedsel als werk, is het altijd nodig om ze serieus te nemen. Het kennen van de symptomen van een gebroken duim en wat je mag verwachten met betrekking tot de behandeling is essentieel om goed te herstellen van de blessure.

stappen

2

Zoek naar misvormingen op de plaats van de verwonding. Je zou moeten kijken of je duim er normaal uitziet. Is het gebogen in een rare hoek of gebogen op een vreemde manier? Je moet ook controleren of er bot uit de huid steekt. Als u een van deze kenmerken opmerkt, is de kans groot dat u een gebroken duim heeft.

3

Probeer je duim te bewegen Als je je duim hebt gebroken, zal het verplaatsen ervan intense pijn veroorzaken. Hoogstwaarschijnlijk werken de ligamenten die verbinding maken met uw botten mogelijk ook niet goed, waardoor het ook moeilijk wordt voor uw duim om te bewegen.

4

Let op eventuele gevoelloosheid of kilte in je duim. Naast pijn kunnen gecomprimeerde zenuwen ook gevoelloosheid in de duim veroorzaken, waardoor u zich koud zou kunnen voelen. Dit komt omdat een significante breuk of zwelling de bloedvaten kan blokkeren die bloed naar de duim en het omringende weefsel voeren.

5

Zoek naar de aanwezigheid van zwelling rond de duim. Wanneer een bot breekt, zwelt de omgeving op vanwege ontsteking. De duim begint te zwellen 5 tot 10 minuten nadat het letsel is opgetreden. Daarna kan het beginnen te harden.

2

Voorleggen aan een fysiek examen. Naast het stellen van vragen over de symptomen die in het vorige gedeelte zijn genoemd, zal de arts ook een lichamelijk onderzoek van uw duim uitvoeren. U kunt de sterkte en beweging van uw aangedane duim bekijken door deze te vergelijken met de gezonde. Een andere test is om de punt van de duim met de index aan te raken voordat druk wordt uitgeoefend op de eerste om de zwakte ervan te verifiëren.

3

Neem een ​​röntgenfoto van de duim. De arts bestelt waarschijnlijk röntgenfoto`s met duim vanuit een aantal hoeken. Niet alleen zal dit uw diagnose bevestigen, het zal u ook precies vertellen hoeveel fracturen er zijn, wat u zal helpen de meest geschikte behandeling te bepalen. De hoeken voor de radiografie kunnen de volgende zijn:

4

Praat met uw arts over de mogelijkheid van een CT-scan (computertomografie). Een CT-scan, ook bekend als "TAC" (computergestuurde axiale tomografie), maakt gebruik van röntgenstralen en een computer om afbeeldingen van de binnenkant van het lichaam (in dit geval de duim) te genereren. Op deze manier kan de arts een beter beeld krijgen van de fractuur en de beste manier om deze te repareren.

5

Laat uw arts het type fractuur diagnosticeren. Na het afleggen van de relevante examens, zal uw arts een diagnose stellen van het specifieke type fractuur dat u heeft. Dit zal de complexiteit van de beschikbare behandeling bepalen.

2

Controleer de niet-chirurgische alternatieven. In relatief eenvoudige gevallen (bijv. Een extra-articulaire fractuur) kan de arts de gebroken fragmenten handmatig verplaatsen zonder de noodzaak van een operatie. U krijgt een anesthesie voordat u probeert de fragmenten opnieuw uit te lijnen.

3

Houd rekening met chirurgische behandelingen. In het geval van intra-articulaire fracturen (zoals de Bennett- en Rolando-fracturen), stelt de orthopedist gewoonlijk een operatie voor. Het specifieke type interventie zal afhangen van de complexiteit van de breuk. De gebruikelijke opties zijn de volgende:

4

Immobiliseert de duim. Of uw specifieke geval een operatie nodig is of niet, zal de arts een cast zette zijn duim om het te vergrendelen en houd alle stukken correct op zijn plaats tijdens de herstelperiode.

5

Doe fysiotherapie. Afhankelijk van het tijdstip waarop u de cast hebt gehad en de mobiliteit die u heeft na verwijdering, kan uw arts u aanbevelen om naar een fysiotherapeut of een ergotherapeut te gaan. Hij zal u een reeks flexie- en grijpoefeningen kunnen geven om de verloren kracht te herstellen als gevolg van de spieratrofie die is opgelopen tijdens de periode van immobilisatie.