Hoe preëclampsie te behandelen

Pre-eclampsie is een ernstige aandoening waarbij een zwangere vrouw hoge bloeddruk ontwikkelt en tekenen van beschadiging van andere organen. Het kan fataal zijn voor de moeder en de baby. Het ontwikkelt zich meestal na 20 weken. De enige manier om het te stoppen is om te bevallen. Als u tekenen van pre-eclampsie heeft, zoek dan onmiddellijk medische hulp. Uw arts zal u helpen de opties te evalueren die u hebt om de aandoening aan te pakken.

Inhoud

Stappen
Deel 1
Deel 2
Deel 3

stappen

Deel 1

Herken pre-eclampsie

Ga naar de dokter als u symptomen van pre-eclampsie heeft. Als u niet zeker weet of uw symptomen het ongemak zijn dat gepaard gaat met zwangerschap of dat het tekenen zijn van pre-eclampsie, neem dan contact op met uw arts om te controleren of u een controle moet krijgen. Tekenen van pre-eclampsie omvatten:

de hoofdpijn
kortademigheid
wazig zien
buikpijn (kan voorkomen aan de rechterkant, onder de ribben)

Laat de arts uw bloeddruk onder controle houden. De meeste vrouwen met pre-eclampsie ervaren een plotselinge stijging van de bloeddruk, maar deze kan ook langzaam vertragen. Niet alle vrouwen met een hoge bloeddruk voelen andere symptomen. Daarom is het belangrijk dat uw arts uw bloeddruk regelmatig controleert.

Uw bloeddruk moet lager zijn dan 140/90 mm Hg (millimeter kwik).

Als u meer dan vier uur in rust voorbijgaat, is dat een reden tot zorg.

Als de arts het aanbeveelt, doe dan andere tests. Waarschijnlijk zal de arts aanvullende tests uitvoeren om de gezondheid van uw andere organen en uw baby te controleren. Dit kan het volgende inhouden:

Het bloed test. Hierdoor kan de arts controleren hoe goed uw lever en nieren werken. Artsen kunnen ook beoordelen of uw bloed voldoende bloedplaatjes bevat, zodat uw bloed goed stolt.

De analyse van urine. Dit zal meten als u veel eiwit in de urine heeft. Het kan een enkel monster of herhaalde bemonstering vereisen in de loop van 24 uur.

De echografie Tijdens een echografie gebruikt de arts geluidsgolven die luider zijn dan we kunnen horen om een beeld van de baby in je buik te creëren. Het doet geen pijn en is niet gevaarlijk voor u of uw baby. De arts zal weten of de baby zich op de juiste manier ontwikkelt door de grootte en de hoeveelheid vruchtwater die eromheen zit te meten.

De test zonder stress. Tijdens deze test meet de arts de hartslag van uw baby tijdens het bewegen.

De biofysische test. Tijdens deze test voert de arts tegelijk met de stressvrije test een echo uit, waarmee de arts tegelijkertijd het ontwikkelings- en activiteitenniveau van de baby kan bekijken.

Vraag uw arts over de diagnose. Als u gediagnosticeerd bent met pre-eclampsie, zijn er verschillende combinaties van symptomen die mogelijk de diagnose hebben veroorzaakt. Uw arts zal hoge bloeddruk en ten minste een van de volgende symptomen moeten detecteren:

het eiwit in uw urine (de arts kan dit eiwiturie noemen)

Andere tekenen van nierstoring

Verminderde leverfunctie

het lage aantal bloedplaatjes in uw bloed

longoedeem (dit gebeurt wanneer de longen zich vullen met vloeistof)

zicht problemen

nieuwe of ongewone hoofdpijn

Deel 2

Evalueer uw opties

Praat met uw arts over de risico`s. Als u pre-eclampsie heeft, zijn u en de baby in gevaar. Je loopt het risico van het volgende:

toevallen
de slag
intense bloeding
het loslaten van de placenta

Praat over de leeftijd van uw baby met uw arts. Baby`s geboren vóór 37 weken worden als te vroeg beschouwd. Deze hebben een hoger risico op ademhalingsproblemen en bloeding. Als de kans bestaat dat uw baby vóór 37 weken wordt geboren, kan uw arts het volgende aanbevelen:

een injectie met steroïden (om de longen sneller te laten ontwikkelen)

probeer te wachten (tussen 24 en 48 uur om de steroïden tijd te geven om in werking te treden)

Bepaal of je lichaam zich voorbereidt om te baren. Als u aan het einde van de zwangerschap pre-eclampsie heeft, kan de arts overwegen dat de veiligste optie voor u en uw baby is om bevalling te veroorzaken. De arts zal uw baarmoederhals onderzoeken om te bepalen of u zich voorbereidt om te baren. Als dit het geval is, zal uw baarmoederhals het volgende doen:

Het zal beginnen te openen (de arts kan dit als verwijding noemen).

Het wordt dun (de arts kan dit wissen noemen).

Het verzacht (de arts kan zien dat uw baarmoederhals volwassen wordt).

Ga naar het ziekenhuis voor controle. Waarschijnlijk wil de dokter dat u in het ziekenhuis blijft, zodat hij u in de gaten kan houden tot u bevalt. Als de baby niet voldoende gerijpt is om geboren te worden of medicijnen nodig heeft om de ontwikkeling van hun longen te versnellen, moet u mogelijk gedurende deze tijd constant worden gecontroleerd. De arts kan het volgende vragen:

Regelmatige controle van uw bloeddruk om ervoor te zorgen dat deze niet toeneemt

regelmatige urinalyse om elke verandering in eiwitniveaus te evalueren

sommige bloedtesten om te controleren op schade aan uw nieren of uw lever

een controle van de hartslag van de baby om te zien of er tekenen van gevaar zijn

Echografie controles om babygroei en activiteitsniveaus te beoordelen

Begrijp dat het onwaarschijnlijk is dat bedrust helpt. Artsen adviseerden vrouwen altijd in bed te blijven, maar uit onderzoek is gebleken dat dit misschien niet gepast is. Bovendien kunt u het risico op het ervaren van het volgende vergroten:

Bloedstolsels als gevolg van verminderde activiteitsniveaus

financiële moeilijkheden als gevolg van het onvermogen om te werken

de onderbreking van hun sociale leven en sociale steun

Deel 3

Plan een actie

Praat met uw arts over het opwekken van bevalling als u in week 37 of 38 bent. Op dit punt moet je baby volledig ontwikkeld zijn en klaar om buiten de baarmoeder te leven. Bevallen op dit moment zal de pre-eclampsie verlichten en complicaties voorkomen. Als de arts de geboorte induceert, kan hij de volgende procedures uitvoeren:

Laat een membraan vegen. Tijdens dit proces gebruikt de arts een vinger om de vruchtzak uit de baarmoederhals te scheiden. Dit zal je lichaam stimuleren om hormonen af te geven die het werk kunnen starten. Het kan een beetje ongemakkelijk zijn of een bloeding veroorzaken.
Breng een medicijn in je vagina in. Het kan in de vorm van een pil of gel zijn. Dit zal helpen uw baarmoederhals te verzachten. Het kan 24 uur duren voordat het werk begint. Als het medicijn niet werkt, kunt u intraveneus een nieuwe dosis of infusie van hormonen krijgen.

Neem indien nodig een keizersnede. Als uw symptomen erg heftig zijn, kan het nodig zijn dat u een keizersnede krijgt. Deze procedure vereist dat de arts een insnijding maakt langs de buikwand en in de baarmoeder, zodat de baby uit de baarmoeder kan worden verwijderd en zo vaginale bevalling kan voorkomen.

Dit kan worden gedaan als het gevaarlijk is voor u of voor de baby om door te gaan met de zwangerschap.

Indien nodig kunnen artsen u magnesiumsulfaat geven om te voorkomen dat u tijdens de procedure toevallen krijgt.

Verleng, indien nodig, de zwangerschap met medicatie. Medicijnen kunnen de symptomen bestrijden en kunnen de zwangerschap iets langer laten duren. Dit geeft de baby meer tijd om te rijpen in de baarmoeder. Als u deze medicatie neemt, raadpleeg dan uw arts als deze de baby kan schaden. Mogelijke medicijnen omvatten:

Medicijnen voor bloeddruk. Als uw bloeddruk de limiet bereikt (140/90 m Hg), is het aannemelijk dat u geen medicijnen krijgt voorgeschreven. Maar als het gevaarlijk is voor u en de baby, kan de arts het nodig vinden om uw bloeddruk onder controle te houden en het risico op een beroerte te verminderen. Het is toegestaan om labetalol te gebruiken bij vrouwen met hoge bloeddruk. Andere geneesmiddelen waarvan het gebruik bij zwangere vrouwen niet is toegestaan, maar die soms worden voorgeschreven, zijn nifedipine en methyldopa. Als u een van deze medicijnen hebt voorgeschreven, overleg dan met uw arts over de risico`s die u en uw baby kunnen lopen.

Corticosteroïden. Deze geneesmiddelen kunnen worden gebruikt om de rijping van de longen in uw baby in de loop van 1 tot 2 dagen te stimuleren. Dit kan nodig zijn als uw baby te vroeg geboren moet worden. Bovendien kunnen deze medicijnen worden gebruikt om de symptomen te verminderen die worden veroorzaakt door problemen met uw lever of met uw bloedplaatjes.

Anticonvulsieve medicijnen Deze medicijnen kunnen worden voorgeschreven als het risico op een aanval hoog is of als u al epileptische aanvallen heeft gehad. Een medicijn dat soms wordt voorgeschreven, is magnesiumsulfaat.

Meer weergeven ... (12)

Delen op sociale netwerken:

Verwant