Hoe weet je of je mannelijke kaalheid hebt

Kijk naar de mannelijke familieleden van "beide" kanten van het gezin. Een veel voorkomende mythe is dat kaalheid alleen van de moederlijke kant van het gezin komt en dat als de vader van de moeder kaal was, je waarschijnlijk ook kaal bent. Genetica is goed voor 89% van de kaalheid, maar u bent waarschijnlijk even kaal als uw vader of vader van uw vader kaal is. Dus, kijk naar je vader, je grootouders, je ooms en neven (alle familieleden van de eerste en tweede graad) en kijk of ze nog steeds een volle haardos hebben. Als dat niet het geval is, overweeg dan de mate van haaruitval en vraag ze wanneer ze het voor het eerst hebben opgemerkt. Hoe meer familieleden u heeft die kaal zijn, hoe groter uw risico op mannelijke kaalheid.

Begrijp de impact van het innemen van steroïden. Geslachtshormonen genaamd androgenen zijn een andere belangrijke factor van mannelijke kaalheid. De belangrijkste boosdoeners bij mannen zijn testosteron en dihydrotestosteron (DHT). Testosteron wordt omgezet in DHT met behulp van een enzym dat wordt aangetroffen in de talgklieren van de haarzakjes. Te veel DHT zorgt ervoor dat de haarzakjes samentrekken, waardoor groei en overleving van gezond haar onmogelijk wordt. De oorzaak van dit probleem is de circulatie van te veel testosteron of de abnormaal hoge binding van DHT aan de receptoren in de hoofdhuidfollikels. De abnormale fixatie of gevoeligheid van DHT is grotendeels genetisch, maar een veel voorkomende oorzaak van de hoogste DHT-waarden is het gebruik van steroïden (vooral bij jonge mannen die spiermassa willen opbouwen voor bodybuilding of voor het welzijn van mensen). athletic). Daarom verhoogt het innemen van anabole steroïden uw risico op haarverlies aanzienlijk tot ongeveer 100% zekerheid als u ze lang genoeg gebruikt.

Begrijpt de correlatie met prostaatgroei. Een andere indicatie dat u een hoger risico op mannelijke patroonkaalheid ervaart of een verhoogd risico loopt, is prostaatgroei. Goedaardige groei van de prostaat is heel gebruikelijk naarmate je ouder wordt en is ook gecorreleerd aan DHT-niveaus. Daarom, als u de tekenen en symptomen van vergrote prostaat- en verdenkingen van mannelijke patroonkaalheid ervaart, is dit waarschijnlijk niet uw verbeelding, omdat beide aandoeningen het gevolg zijn van hoge DHT-waarden.

Controleer de kruin van je hoofd. Naast het dunner worden en terugtrekken van de frontale lijn van het haar, kan hetzelfde proces plaatsvinden in het bovenste deel (de kruin) van het hoofd. Soms gaat de kaalheid van de kroon vooraf aan de terugslag van de haarlijn, soms gebeurt het later en soms gebeurt het tegelijkertijd. Zoals gezegd, lijken de haarzakjes van de kruin van de hoofdhuid gevoeliger te zijn voor DHT-niveaus (veel meer vergeleken met de haarzakjes die zich boven de oren of op de achterkant van de hoofdhuid bevinden).

Kijk naar het haar dat je achterlaat op het kussen en de haarborstel of de kam. Tot op zekere hoogte is dagelijks haarverlies normaal, omdat haar meestal meteen groeit - maar agressieve mannelijke kaalheid van het patroon leidt tot een zeer merkbare hoeveelheid permanent haarverlies. Houd je kussensloop schoon en merk op hoeveel haar je verliest terwijl je slaapt (maak foto`s om bij te houden). Als het meer dan een dozijn haren per nacht is, kan het zorgen baren. Als je een penseel gebruikt, zorg dan dat je geen haar hebt voordat je het gebruikt en onderzoek het vervolgens na je normale poetsroutine. Borstelen activeert natuurlijk meer haaruitval (vooral als je lang haar hebt), maar meer dan een paar dozijn haar is niet normaal en is een teken van mannelijke kaalheid.

Onderscheid tussen de andere oorzaken van haaruitval. Hoewel mannelijke kaalheid de meest voorkomende oorzaak van haarverlies bij mannen is (van veraf), zijn er enkele andere oorzaken waarmee u bekend zou moeten worden, zoals: aandoeningen van de endocriene klieren (de hypofyse en de schildklier), ondervoeding (met name gebrek aan eiwitten), schimmelinfectie, ijzertekort, overmatige consumptie van vitamine A of selenium, overmatige consumptie van medicijnen (met name retinoïden en anticoagulantia) en kankerbehandelingen (chemotherapie en radiotherapie).