Hoe om te gaan met het Tourette-syndroom

Tourette-syndroom, afgekort TS, is een erfelijke neurologische aandoening die wordt gekenmerkt door de aanwezigheid van repetitieve, stereotiepe en onvrijwillige bewegingen en de vocalisatie van Tics. Over het algemeen manifesteert het zich in de eerste jaren. Hoewel het als een chronische ziekte wordt beschouwd, wordt het in de meeste gevallen milder na de adolescentie.

2

Krijg een diagnose Een formele diagnose wordt gesteld nadat is geverifieerd of de patiënt motor- en stemtheorie heeft gehad gedurende minimaal 1 jaar.

3

Zoek uit of je medicijnen nodig hebt. Als u een milde vorm van het syndroom van Gilles de la Tourette heeft, hebt u ze waarschijnlijk niet nodig, omdat tics meestal geen verslechtering veroorzaken. Als tics je dagelijks leven beïnvloeden, zijn er medicijnen beschikbaar, zoals neuroleptica, die worden gebruikt om tics te onderdrukken.

4

Als u neuraleptica gebruikt, raadpleeg dan uw arts als u het gebruik ervan wilt stoppen, evenals de bijwerkingen die kunnen optreden.

TS is soms gerelateerd aan andere aandoeningen, zoals ADHD of OCD. Als dit uw geval is, raadpleeg dan uw arts over de medicijnen die u moet nemen om de effecten te verminderen. Er zijn geen universele medicijnen voor het Tourette-syndroom, dus u moet met uw arts bespreken welke het meest geschikt zijn voor uw geval.

5

Overweeg de mogelijkheid om de therapie te starten. Psychotherapie wordt sterk aanbevolen. Het Tourette-syndroom wordt niet veroorzaakt door psychische problemen, hoewel het het gevolg is van sociale en emotionele problemen.

6

Probeer in een omgeving van begrip te zijn en schaam je niet voor je toestand. Je hebt mogelijk speciale behoeften als je studeert, zoals testen zonder tijdslimiet of mondelinge examens. Praat met je leraren over hen zodat ze tolerant voor je zijn en bijdragen aan het verminderen van stress.