Hoe het Munchausen-syndroom te identificeren

Identificeer de motivaties van de mensen die het lijden. In het algemeen willen ze de aandacht trekken door hun ziekten, zodat ze de zorg van anderen kunnen ontvangen. Het verlangen naar aandacht is de basis van het Munchausen-syndroom.

Identificeer problemen van identiteit of zelfrespect. Mensen met het syndroom van Munchausen hebben vaak problemen met het gevoel van eigenwaarde of identiteit. Ze kunnen bijvoorbeeld een gecompliceerde of incoherente persoonlijke of familiegeschiedenis hebben, evenals interpersoonlijke of familieproblemen. Dit kan ertoe leiden dat de persoon in kwestie een zeer lage mening over zichzelf heeft of moeite heeft zich met het wezen te identificeren.

Het relateert het syndroom aan andere stoornissen. Mensen die symptomen van het Munchausen-syndroom hebben, kunnen ze ontwikkeld hebben door samen te leven met iemand die het Munchausen-syndroom bij volmacht heeft, waarbij bijvoorbeeld een ouder opzettelijk zijn kind ziek maakt om zorg voor hem te krijgen. In deze gevallen kan het kind het Munchausen-syndroom ontwikkelen. Deze stoornis kan ook worden gekoppeld aan andere psychische stoornissen, zoals borderline persoonlijkheidsstoornis of antisociale persoonlijkheidsstoornis.

Bepaal of iemand opzettelijk ziek wordt. Een persoon kan bijvoorbeeld proberen opzettelijk een wond te infecteren of tijd doorbrengen op drukke plaatsen in de hoop een virus of infectie op te lopen. Je kunt ook eten en drinken uit containers die zijn gebruikt door een zieke persoon.

Bepaalt of de patiënt klaagt over symptomen die moeilijk te meten zijn. Mensen met het Munchausen-syndroom klagen vaak over symptomen die niet gemakkelijk kunnen worden gemeten, zoals chronische buikpijn of diarree, en die niet voorkomen in de resultaten van een onderzoek.

Besteed aandacht aan de omstandigheden waarin de patiënt symptomen vertoont. Het is aannemelijk dat de patiënt beweert symptomen te presenteren alleen wanneer hij wordt omringd door mensen, maar niet wanneer alleen. Ook kunt u symptomen hebben wanneer u onder observatie bent (medisch of door uw vrienden en familie).

Onderzoek of de patiënt bereid lijkt om medische tests te ondergaan. Mensen met het Munchausen-syndroom hebben de neiging om bereid te zijn om medische tests, procedures of operaties te ondergaan en kunnen zelfs om een ​​specifieke test vragen om een ​​specifieke stoornis of ziekte op te sporen.

Let op het comfortniveau van de patiënt in een medische omgeving. Mensen met het Munchausen-syndroom hebben vaak een goede kennis van medische behandelingen, aandoeningen, medische terminologie en beschrijvingen van ziekten. Ze geven ook de indruk dat ze zich in een medische omgeving op hun gemak voelen en met het idee medische hulp in te roepen.

Kijk of de patiënt terughoudend is om zijn huidige medische team te laten communiceren met artsen die hem in het verleden hebben behandeld. Een van de indicatoren voor het Munchausen-syndroom is een uitgebreide klinische geschiedenis, ondanks dat de patiënt zal proberen te voorkomen dat zijn huidige artsen communiceren met artsen die hem in het verleden hebben behandeld. Dit komt omdat de patiënt zal vrezen dat hun voormalige artsen de waarheid zullen vertellen aan hun huidige artsen of dat ze argwaan opwekken bij hen. Daarom zullen ze soms ontkennen dat ze in het verleden een behandeling hebben ondergaan of zullen ze weigeren hun medische informatie te verstrekken.

Controleer de patiënt om te zien of zijn symptomen verslechteren na de behandeling. Als dit gebeurt, kan dit een goed teken zijn dat je het Munchausen-syndroom hebt. De patiënt kan bijvoorbeeld terugkeren naar het kantoor van de dokter en beweren dat zijn symptomen verergerd zijn zonder dat er een duidelijke reden voor is of voor de symptomen zelf.

Besteed aandacht aan problemen die ontstaan ​​na het behalen van negatieve resultaten. De patiënt kan beginnen met het claimen van andere symptomen of dat zijn symptomen verergeren onmiddellijk na het ontvangen van negatieve resultaten van een medisch onderzoek. Daarom kunt u meer grondige onderzoeken of onderzoeken of zelfs een wijziging van het medisch centrum aanvragen.

Identificeer de symptomen van obsessieve-compulsieve stoornis (OCD). Dit leidt ook tot medische symptomen zonder een duidelijke oorzaak. De patiënt kan er bijvoorbeeld zeker van zijn dat hij op het punt staat te sterven of lijdt aan een hartaanval of een andere ernstige aandoening. Patiënten met ocs raken geobsedeerd door het idee ziek te zijn en behandeling nodig te hebben, zodat ze kunnen eisen dat ze worden getest. Echter, het verschil tussen hen en mensen met Munchausen syndroom is dat deze wens testen te hebben gedaan een dwangmatige component, zoals schoonmaken of ceremoniële baden, buitensporige straffen of moeten verschillende tests te ondergaan.

Behandel angst. Angst kan ook lichamelijke symptomen zoals kortademigheid, maagklachten, duizeligheid, spierspanning, hoofdpijn, zweten, trillen en schudden of frequent urineren. Daarom is het ook gemakkelijk om ten onrechte te concluderen dat deze symptomen een medische oorzaak hebben. Voor mensen die lijden aan angst, deze hebben de neiging om overhaaste conclusies te trekken en ervaren negatieve situaties als ernstiger dan ze werkelijk zijn. Bijvoorbeeld, als u een lagere (of zelfs als je niets) medisch probleem hebben, kunnen ze het zien als een noodsituatie die ze veroorzaken stress, zorgen, angst en frustratie als artsen hen niet serieus nemen. Daarom kunnen ze ook aanvullende tests of zelfs een second opinion aanvragen.

Overweeg hypochondrie. Dit is een aandoening die is gebaseerd op angst, dat wil zeggen dat mensen die eronder lijden voortdurend medische behandeling zoeken voor milde of denkbeeldige symptomen als gevolg van extreme angst om erg ziek te zijn. Deze symptomen variëren meestal afhankelijk van de dag en de week. Sommige symptomen van hypochondrie zijn extreme angst om ziek te worden, afkeer van de ziekte en een verlangen naar verdwijnen van de symptomen.