Hoe te controleren of een kat uitgedroogd is

Wanneer de hoeveelheid vocht verloren uit het lichaam van de kat groter is dan de ingenomen hoeveelheid, wordt het huisdier uitgedroogd. Dit kan verschillende oorzaken hebben, zoals onvoldoende eten of drinken, schaamte, braken, diarree, en vele andere factoren. Uitdroging is een ernstige voorwaarde voor katten, omdat de juiste balans van vloeistoffen cruciaal is om de lichaamstemperatuur te handhaven, afval te verwijderen, voldoende circulatie te behouden en de balans van fundamentele lichaamssystemen te waarborgen. Hoe eerder u de eerste symptomen van uitdroging in uw kat kunt detecteren en de juiste hulp kunt krijgen, hoe gemakkelijker het zal zijn om de aandoening ongedaan te maken.

stappen

Deel 1

2

Houd het waterverbruik van uw kat in de gaten. In de vroege stadia is uitdroging gemakkelijk te missen. In feite zijn zelfs de meest subtiele fysieke symptomen niet waarneembaar totdat de kat ten minste 4 of 5% uitgedroogd is. Vanwege de subtiliteit van de symptomen, moet u opletten hoeveel water uw kat elke dag drinkt. Let op als u minder of geen water gebruikt.

3

Evalueer de vochtigheid van het tandvlees. Een manier om te weten of uw kat uitgedroogd is, is door het tandvlees te controleren. Gebruik je vinger om je bovenlip op te tillen en de lijn van je tandvlees bloot te leggen. Raak de kauwgom aan met uw vinger. Bij een goed gehydrateerde kat moet het weefsel van het tandvlees vochtig aanvoelen. Naarmate de kat meer en meer uitgedroogd raakt, begint het tandvlees uit te drogen. Als het tandvlees kleverig of stroperig aanvoelt, is het mogelijk dat de kat de eerste symptomen van uitdroging vertoont.

4

Controleer de vullingstijd van het capillair (CRT, voor het acroniem in het Engels) van het tandvlees. De CRT is de hoeveelheid tijd die het nodig heeft om de haarvaten, die kleine bloedvaten zijn, in het tandvlees te vullen met bloed. Omdat uitdroging het bloedvolume verlaagt, neemt het in dit geval toe bij gedehydrateerde huisdieren. Om de CRT te controleren, drukt u op uw kauwgom en laat u hem los. De huid moet wit worden of wit worden. Als dit niet het geval is, probeert u het opnieuw en drukt u met iets meer kracht op. Na het optillen van uw vinger, telt u het aantal seconden dat de gebleekte huid nodig heeft om terug te keren naar zijn normale kleur.

5

Test de elasticiteit van de huid. Een ander eerste symptoom van uitdroging is een subtiel verlies van huidelasticiteit. Dit wordt meer uitgesproken als de uitdroging verslechtert. Controleer de elasticiteit door een deel van de huid langs de rug of borst van uw kat te kiezen. Vermijd de huid op de achterkant van de nek omdat deze dik is en misleidende resultaten kan geven. Knijp voorzichtig de huid tussen twee van uw vingers en laat deze los. Observeer de huid die je hebt geknepen.

6

Controleer de ogen. De ogen van uw kat kunnen u belangrijke informatie geven over hun hydratiestatus. Iets gezonken ogen in een overigens gezonde kat kunnen matige uitdroging signaleren. Het is echter belangrijk op te merken dat zeer dunne katten, vooral oudere katten of mensen met chronische ziekten, normaal gesproken licht ingevallen ogen kunnen hebben.

7

Voel de benen. Bij een kat met andere symptomen van uitdroging, kunnen benen die koud aanvoelen matige tot ernstige uitdroging aangeven. Om het te evalueren, tilt u uw kat voorzichtig op. Houd je poot in de palm van je hand en noteer de temperatuur. Als het aanvoelt als de normale temperatuur van uw kat, is het niet matig gedehydrateerd. Als de benen koud of koud aanvoelen, kan dit een symptoom zijn van ernstige uitdroging en moet u het zo snel mogelijk naar de dierenarts brengen.

Deel 2

2

Laat de dierenarts testen uitvoeren. Naast een lichamelijk onderzoek, kan uw dierenarts enkele basistests uitvoeren om de uitdrogingsstatus van uw kat te beoordelen. Sommige basistests die dierenartsen gebruiken om uitdroging te evalueren, zijn onder meer een bloedtest om hematocrieten te evalueren. Als de hematocriet hoger is dan normaal, is uw kat waarschijnlijk uitgedroogd.

3

Geef je kat de behandeling. Zodra de dierenarts uw kat heeft geëvalueerd, berekent hij de geschatte mate van uitdroging en formuleert hij een vloeistofbehandelingsplan. De beste manier om matige tot ernstige uitdroging te corrigeren, is door intraveneuze vloeistoffen te verstrekken. Je zult ook de onderliggende oorzaak van uitdroging in je kat moeten aanpakken om de situatie in de toekomst te verhelpen.

4

Zoek naar onderliggende oorzaken bij zieke katten. Omdat vroege symptomen van uitdroging zijn subtiel en gemakkelijk over het hoofd, is het belangrijk om te kunnen risicofactoren en mogelijke situaties die uitdroging uitdroging kunnen veroorzaken in uw kat te identificeren. U moet gemeenschappelijke onderliggende oorzaken van uitdroging zoals het niet eten of drinken van voldoende, overmatig urineren, braken, diarree, brandwonden of andere beschadiging van de huid, interne of externe bloeden, koorts of verlies van vocht in het lichaam als gevolg van interne bloeden of andere vinden Verandering van ongepast vocht uit bloedvaten.

5

Identificeer de risicofactoren. Bepaalde medische en ecologische omstandigheden maken uitdroging waarschijnlijker, dus huisdieren met deze aandoeningen lopen een groter risico op uitdroging. Dit betekent dat u huisdieren met deze aandoeningen nauwlettend in de gaten moet houden op zoek naar de eerste symptomen van uitdroging. Voorbeelden van dergelijke aandoeningen zijn nierfalen, diabetes, hyperthyreoïdie, hartziekte, inflammatoire darmziekte, gastro-intestinale parasieten, diverse infectieziekten en hitteberoerte.