Hoe om te gaan met trichotillomanie

Trichotillomanie is een onweerstaanbare impuls om het haar van de hoofdhuid, wenkbrauwen of andere delen van het lichaam te plukken. Dit leidt vaak tot kale gebieden, waardoor mensen die lijden aan trichotillomanie zich tot het uiterste inspannen om het te verbergen. Ongeveer 1% van de volwassen bevolking past in het algemeen binnen de diagnostische criteria van trichotillomanie, de overgrote meerderheid is vrouw. Vaak beginnen mensen hun haar dwangmatig rond het begin van de adolescentie te breken, hoewel sommige voor of na deze fase beginnen. In combinatie met depressie kan deze aandoening leiden tot een onvermogen om adequaat te presteren in sociale en werksituaties. Je kunt je hulpeloos voelen als je ondergedompeld bent in het verscheuren van je haar. Deze aandoening kan echter met groot succes worden behandeld.

stappen

2

Let op wat je voelt als je aan je haar trekt. Wanneer u de triggers leert, probeer dan te bepalen wat het gedrag kan versterken. Als je elke keer als je je angstig voelt aan je haar trekt en je conditie vermindert, betekent dit dat deze handeling positief wordt versterkt door het gevoel van opluchting. Analyseer de manier waarop je je voelt tijdens en direct nadat je je haar hebt getrokken.

3

Onderzoek het haar dat je trekt. Doe je het omdat je bepaalde soorten haar niet leuk vindt? Een persoon kan bijvoorbeeld zijn haar dwangmatig omklemmen wanneer hij grijs haar vindt, omdat hij ze niet leuk vindt en denkt dat ze allemaal moeten verdwijnen.

4

Denk aan je jeugdinvloeden. De eerste oorzaak van trichotillomanie kan genetische of omgevingsfactoren zijn. Onderzoekers observeren overeenkomsten met de factoren die obsessief-compulsieve stoornis veroorzaken en zijn van mening dat chaotische en verontrustende ervaringen in de kindertijd of vroegtijdige verstoorde relaties met ouders of verzorgers mogelijk achterlopen op de ontwikkeling van deze stoornis.

5

Onderzoek uw familiegeschiedenis Wanneer u de oorsprong van uw trichotillomanie opzoekt, moet u vaststellen of u een familiegeschiedenis heeft waarbij u aan het haar trekt, een obsessief-compulsieve stoornis of een angststoornis. Er is een significant hoger risico op het ontwikkelen van trichotillomanie als er een familiegeschiedenis van de stoornis is.

2

Bewaar een dagboek of een doos waarin je de momenten registreert waarop je aan je haar trekt. Via deze procedure kunt u een idee krijgen van de frequentie, de triggers en de impact van het trekken aan uw haar. Noteer de datum, tijd, plaats en het aantal haar dat u start, evenals wat u vroeger deed. Noteer ook je gedachten of gevoelens op dat moment. Dit is een goede manier om schaamte te elimineren en uitdrukking te geven aan de impact die het trekken van je haar in je leven in het algemeen heeft.

3

Kies een alternatieve manier om je emoties te uiten. Nadat u de waarschuwingssignalen en triggers hebt geïdentificeerd, maakt u een lijst met alternatieve gedragingen die u kunt doen in plaats van uw haar te trekken. Ongeacht het alternatieve gedrag, moet het gemakkelijk zijn om uit te voeren en te benaderen. Enkele suggesties voor alternatieve manieren om uw emoties en gevoelens te uiten, zijn de volgende:

4

Probeer een fysieke herinnering uit waardoor je stopt. Als u per ongeluk aan uw haar trekt, hebt u mogelijk een fysieke herinnering nodig om te voorkomen dat u het doet. Voor een fysieke barrière, overweeg het gebruik van enkelgewichten op je arm of een rubberen handschoen om gedrag te ontmoedigen.

5

Ga weg van de triggers. Hoewel je misschien niet in staat bent om alle triggers die je dwingen je haar te scheuren, te elimineren, zou je je blootstelling aan sommige van hen kunnen verminderen. Is je vriendin de oorzaak van de meeste van je afleveringen? Misschien is het tijd om je relatie te heroverwegen. Is je baas die al deze stress genereert? Misschien is het tijd om naar een andere baan te zoeken.

6

Het vermindert de stekende of de vreemde sensaties in je hoofd. Gebruik een volledig natuurlijke olie om de follikels te ontlasten en jeuk te verminderen, maar nog belangrijker, om het grijp- en scheurgedrag om te zetten in strelen en wrijven. Zorg ervoor dat je volledig natuurlijke producten gebruikt, zoals een mengsel van essentiële oliën en ricinusolie. Gebruik nooit producten op basis van chemicaliën.

2

Verbeter je zelfrespect. Veel van de mensen die aan deze aandoening lijden hebben ook een laag zelfbeeld of heel weinig zelfvertrouwen. Gebruik Acceptance and Commitment Therapy (ACT) om uw zelfrespect en zelfacceptatie te ontwikkelen, die bestaat uit een therapeutische benadering die een persoon kan helpen zijn of haar waarden te verduidelijken en zich op hun levensdoelen te richten. Het ontwikkelen van zelfrespect is een belangrijk onderdeel van herstel.

3

Vervang negatieve gedachten door positieve. Negatieve gedachten over u kunnen uw zelfrespect snel verminderen en uw verlangen opwekken uw haar te scheuren. Vernedering, faalangst en andere negatieve gedachten zullen je het gevoel geven dat je niet genoeg bent. Begin deze mentale gewoonten te veranderen om te beginnen met herstellen en vergroot je zelfvertrouwen. Hier zijn enkele voorbeelden van hoe u uw manier van denken over uzelf kunt gaan veranderen:

4

Schrijf je prestaties en sterke punten op. Een andere manier om te beginnen met het accepteren van je emoties en het vergroten van je zelfrespect, is om een ​​lijst te maken van je prestaties en sterke punten. Raadpleeg dit vaak.

5

Streven naar communiceer assertief met anderen. Het oefenen van betere zelfbevestigingstechnieken kan je helpen om situaties te overwinnen waarin je je uitgedaagd voelt. Bijvoorbeeld:

2

Ontspan je spieren door progressieve spierontspanning. U kunt de stress verminderen die u voelt door progressieve spierontspanning te gebruiken. Dit soort ontspanning vermindert de spierspanning door een signaal naar je lichaam te sturen zodat het begint te ontspannen. Door de spanning in de spieren te spannen en vervolgens los te laten, kunt u uw lichaam weer kalmeren.

3

Probeer het meditatie. Meditatie kan nuttig zijn om stress te verminderen. Een gewoon meditatie-regime, zelfs slechts 10 minuten per dag, kan je helpen om je geest leeg te maken en je energie weer op een positieve plek te richten.

4

Zorg voor voldoende slaap. Zorg ervoor dat je een regelmatig slaappatroon hebt en dat je elke nacht voldoende slaapt. Probeer minstens zeven of acht uur per dag te slapen.

5

Probeer te oefenen. Studies tonen aan dat stress aanzienlijk kan worden verminderd met een regelmatig trainingsregime. Je lichaam zal de productie van endorfines verhogen, wat bijdraagt ​​aan een positievere sensatie.

2

Praat met een professional in de geestelijke gezondheidszorg. Een counselor of therapeut kan je helpen manieren te vinden om met je stoornis om te gaan. Deze persoon kan ook elke depressie of ander probleem behandelen dat kan bijdragen aan uw zelfdestructieve gedrag.

3

Vraag uw arts over medicijnen. Het is aangetoond dat verschillende geneesmiddelen effectief zijn bij de behandeling van trichotillomanie. Fluoxetine, aripiprazol, olanzapine en risperidon zijn geneesmiddelen die zijn gebruikt om gevallen van trichotillomanie te behandelen. Deze medicijnen helpen de chemicaliën in de hersenen te reguleren om de symptomen van angst, depressie en andere emoties te verminderen die de wens kunnen oproepen om het haar te scheuren.

4

Raadpleeg online of telefonisch een ondersteuningsgroep. Als u geen directe toegang tot counseling heeft, zijn er andere bronnen die u kunt raadplegen. de Informatiecentrum over Trichotillomania (Trichotillomania Learning Centre) heeft online ondersteuningsgroepen.

2

Herken de fysieke tekenen van deze aandoening. Er zijn enkele veelbetekenende tekenen dat een persoon kan lijden aan trichotillomanie. Deze omvatten het volgende:

3

Kijk of je andere compulsieve lichamelijke problemen hebt. Sommige mensen die aan hun haar trekken, eten misschien hun nagels, zuigen hun duimen, slaan hun hoofd en krassen hun huid dwangmatig.

4

Evalueer of u een andere aandoening heeft. Bepaal of trichotillomanie de enige stoornis is die je beïnvloedt. Mensen die hun haar dwangmatig opsluiten, kunnen lijden aan depressies, obsessief-compulsieve stoornissen, de stoornis van Tourette, bipolaire stoornis, fobieën, persoonlijkheidsstoornissen en, in sommige gevallen, zelfmoordneigingen vertonen. Het zien van een arts of een professional in de geestelijke gezondheidszorg kan u helpen bepalen of u een andere aandoening heeft.

5

Praat met uw arts over haarverliesaandoeningen. Iemand die gelooft dat ze aan trichotillomanie lijden, moet een onderzoek door een arts ondergaan om andere stoornissen van de haarzakjes uit te sluiten. Sommige aandoeningen omvatten alopecia of tinea-capitis, die haaruitval kan veroorzaken. Wanneer een arts u onderzoekt, zoekt deze naar aanwijzingen voor onregelmatig gebroken haar, spiraalvormig haar en andere afwijkingen zoals trichotillomanie.

6

Erkent dat trichotillomanie een aandoening is. Het eerste waar u aan moet denken, is dat u behandeld wordt. Het is een aandoening, niet iets dat wordt aangedreven door wilskracht of een gebrek daaraan. De aandoening ontstaat als gevolg van genetische make-up, stemmingen en uw omgeving. Dit is een aandoening die behandeling behoeft, niet iets waar je jezelf voor moet martelen.

7

Houd in gedachten dat deze aandoening een vorm van zelfbeschadiging is. Overtuig uzelf er niet van dat er niets aan de hand is of dat het trekken van uw haar "normaal" is. Trichotillomanie kan worden beschouwd als een vorm van zelfverwonding, zelfs als er niet zoveel over wordt gesproken in vergelijking met anderen. Zoals met alle vormen van zelfbeschadiging, kan trichotillomanie verslavend gedrag worden. Na verloop van tijd wordt het steeds moeilijker om te stoppen - daarom is het beter om het zo snel mogelijk te controleren