Hoe onderwater te zien

Mensen hebben een natuurlijke nieuwsgierigheid naar wat er onder water gebeurt. Nadat ze de hele oppervlakte van de zeeën doorkruisten om de wereld in kaart te brengen, keken de ontdekkingsreizigers neer in de diepten, dat wil zeggen de diepe kant. Het is verleidelijk om je ogen te openen in een zwembad, zelfs met al die overdreven bekende chloorverbranding die daaruit voortkomt. Er zijn methoden om je te helpen acclimatiseren aan dat ongemak, maar er zijn ook legitieme gezondheidsproblemen met het openen van je ogen onder water. Als zodanig is het aan te bevelen om een zwembril of een duikbril te dragen als u die natuurlijke nieuwsgierigheid wilt bevredigen, of u nu in een zwembad, op het strand of op de bodem van een meer bent.

Inhoud

Stappen
Methode 1
Methode 2
Methode 3

stappen

Methode 1

Open je ogen onder water

Kijk in je zwembad. Het klinkt eenvoudig, maar iedereen die het heeft geprobeerd, kent de passie die gepaard gaat met het openen van je ogen in een erg gechloreerd zwembad. Gelukkig zijn er technieken beschikbaar om je zeemanogen te laten acclimatiseren van zoet water tot water. Als deze technieken echter niet bevredigend zijn, is het raadzaam om een zwembril of duikmaskers te gebruiken als een hulpmiddel om veilig in het zwembad te zien.

Oefen thuis de gootsteen of badkuip te vullen met water, bedek je neus, dompel je hoofd onder en doe je ogen open. Beginnend met waterbronnen die vrij zijn van chloor of vuil, zal je eraan wennen te wennen aan het gevoel van water in je ogen zonder extra ongemak.
Gechloreerde zwembaden worden over het algemeen op een veilig pH-niveau gehouden om van 7.0 naar 7.6 te zwemmen. Dit doodt de bacteriën, maar niet de verschillende vetten en oliën die we naar het zwembad brengen. Deze opgehoopte lichaamsderivaten zijn veel voorkomende irriterende stoffen voor de ogen.
Hoewel blootstelling aan normale hoeveelheden chloor irriterend is, veroorzaakt het geen blijvende schade. Het zal echter de beschermende traanfilm van het hoornvlies verwijderen, waardoor het oog kwetsbaarder wordt voor bacteriën die het chloorhoudende zwembad hebben overleefd.
Als uw ogen geïrriteerd raken, spoel ze dan af met koud, koel water of gebruik druppels zoutoplossing om pijn te verlichten.

Open je ogen in de open zee. Zwemmen in een natuurlijke bron van water betekent dat er geen chloor is om de ogen te irriteren, maar wees voorzichtig: als er geen chloor is, betekent dit dat er bacteriën en puin zullen zijn. In de buurt van de kust gooien golven voortdurend zand en kleine rotsen op het strand, waardoor afschaven van de cornea door verspilling een mogelijkheid is. Ver van de kust zul je een aangenamere ervaring hebben om onderwater te kijken.

Wees ook voorzichtig bij het openen van je mond. Hoewel niet alle wateren zo schadelijk zijn als ze lijken, kan een zeewatje miljoenen bacteriële cellen, tienduizenden zooplankton en honderdduizenden fytoplankton bevatten.

Kijk onder een meer. Bacteriën zijn je grootste zorg als je je ogen opent in een zoetwatermeer. Hoewel het niet helemaal een feit is dat u problemen zult hebben met de eencellige burgers van het meer, is het aanbevolen om oogbescherming te dragen (bril of een duikmasker) wanneer u onderwater wilt zien. In ondieper water kunnen bodem en andere schadelijke deeltjes uit het meerbed opstaan met je voeten tijdens het zwemmen en in je ogen komen.

de Acanthamoeba is een bijzonder onaangename amoebe die kan worden aangetroffen in zoet water (waaronder, zeer zelden, kraanwater). De infectie kan een hoornvliestransplantatie vereisen.

Meren bieden echter een meer comfortabele opening van de ogen dan een gechloreerd zwembad of de turbulente kust van een strand. Als u bereid bent om een kans te nemen, kunt u waarschijnlijk uw ogen langer open houden dan in enig ander waterlichaam. Slecht zicht in een meer kan echter niet veel te zien geven.

Doe je contactlenzen af. In alle bovengenoemde omgevingen moet u contactlenzen verwijderen voordat u uw ogen onder water opent. Hoewel het voor lenzen een beetje riskant is om te zweven (omdat de waterdruk hen waarschijnlijk op hun plaats houdt), is bacteriële infectie het grootste gevaar.

Als u een bril of contactlenzen draagt, kunt u ze uw recept in een duikmasker laten doen. Het dragen van een duikmasker is een veel veiliger alternatief dan het openen van je ogen om te zien wat onderwater is en is optimaal voor iedereen die niet goed kon zien zonder hun lenzen.

Methode 2

Bereid je voor op onderwaterexploratie

Zet een bril op. Met de bril kunt u duidelijk onderwater zien zonder irritatie en de riem zorgt ervoor dat ze tijdens het zwemmen op uw hoofd blijven zitten. Ze zijn gemakkelijk vast te zetten: plaats de bril over uw ogen en rek vervolgens de siliconen riem langs de achterkant van uw hoofd. De riem moet stevig tegen je slapen drukken, zoals normale lenzen, maar het zou geen pijn mogen doen.

Een bril is slechts zo goed als de ondoordringbaarheid, dus als er water in je bril komt, moet je misschien een ander paar proberen. De riem en de vorm van de bril moeten al het werk doen dat nodig is voor een goede waterafdichting. U hoeft de aanzuiging niet herhaaldelijk te repareren door de bril tegen de oogkassen te drukken.
De bril wordt uniform gedragen door wedstrijdzwemmers, die hun zicht niet kunnen compromitteren door te zwemmen zonder hen of hun snelheid met behulp van duikmaskers, die minder aerodynamisch zijn.
De glazen werden voor de eerste keer vervaardigd met gepolijste schildpadschalen die de Perzen van de 14e eeuw gebruikten om hun ogen te beschermen tijdens het duiken naar parels en sindsdien een aantal belangrijke verbeteringen hebben doorgemaakt. Moderne zwembril zorgt voor een uitstekende zichtbaarheid en gebruikt plastic, siliconen en polycarbonaatlegeringen.

Gebruik een duikmasker Een duikmasker gaat een stap verder dan de bril door ook je neus te bedekken. Als u geen zin heeft om lucht door uw neus te blazen, betekent dit dat u uw neus niet onaangenaam hoeft vast te houden als u onder water bent. Net als een veiligheidsbril worden duikmaskers op het hoofd bevestigd door middel van een enkele riem, dikker dan de meeste glazen, en moet u tijdens het zwemmen op uw gezicht blijven zitten zonder dat u met de hand hoeft te worden aangedrukt.

Duikmaskers werken omdat hun vlakke oppervlak en de ruimte tussen het raam en je ogen hen in staat stellen om onderwater te focussen. Het licht buigt anders onder water dan in de lucht en het ontwerp van het masker corrigeert dit voor u.

De buizen van Snorkel kan aan de riemen van de duikmaskers worden bevestigd, zodat u langs het oppervlak kunt zweven met onbeperkte toegang tot die lucht van uw leven.

Als u een bril draagt, kunt u uw recept op het masker plaatsen! Duiken met contactlenzen is ook mogelijk, hoewel u zich moet houden aan zachte lenzen als u op open zee vaart. Harde lenzen kunnen op grotere diepten pijnlijke zuiging in uw ogen veroorzaken.

Oefen scuba duiken Duiken met behulp van een zuurstoftank (of een tank vol met een ander geschikt mengsel van samengeperst gas) staat bekend als duiken. Duikers zijn uitgerust met duikmaskers, neopreenpakken, vinnen en drijfcompensators om hen te helpen onder water te bewegen terwijl ze de zeebodem, scheepswrakken, riffen en grotsystemen verkennen. Zoek naar duikcertificeringsprogramma`s bij u in de buurt als u geïnteresseerd bent. Er is een genuanceerde en specifieke veiligheidsinformatie die moet worden geleerd om het risico te minimaliseren bij het reizen onder water, waarin mensen niet zijn ontworpen om te leven.

Neopreenpakken absorberen en houden een laag water vast die je lichaam zal opwarmen, waardoor je op zijn beurt weer warmer wordt. Het is daar koud!

De vinnen geven de duikers een snellere voortstuwing, wat heel noodzakelijk is als je rekening houdt met de rest van de uitrusting waarmee ze laden.

De drijfvermogencompensatie werkt door een speciaal vest met lucht op te blazen en te laten leeglopen om de diepte te regelen waarmee u in het water zweeft. De gewichten worden ook gebruikt om te helpen bij de afdaling.

De riffen kunnen natuurlijk zijn, zoals die met grote koraal- of kunstmatige netwerken, wanneer het structuren zijn die door de mens zijn gemaakt of opzettelijk zijn gezonken.

Methode 3

Kijk naar de oceaan van boven en van onderaf

Stap op een boot met een glazen bodem. Deze boten zijn ontworpen om passagiers het water onder hen te laten zien en leiden vaak tochten door riffen, scheepswrakken of andere activiteiten met heet water. Tours in deze boten kunnen relatief goedkoop zijn in vergelijking met andere onderwaterexploratiemethoden en werken in veel kuststeden en natuurlijke bronnen.

Ga op een onderzeeër. Hoewel dit voor veel mensen geen herhaalbare optie is (behalve het kopen van een dvd van The Red October Hunt) aangezien de goedkoopste luxe persoonlijke onderzeeërs ongeveer $ 600.000 kosten, zowel militaire als civiele onderwatervoertuigen patrouilleren en de diepten van de zee routinematig onderzoeken. Het is echter mogelijk om niet-operationele militaire onderzeeërtochten te maken om een kijkje te nemen in die waterwereld en bedrijven in vakantiebestemmingen bieden vaak onderwatertours aan toeristen aan.

Met betrekking tot onderwater platforms zijn er door mensen bediende voertuigen (HOV) en op afstand bestuurbare voertuigen (ROV). De website van de National Oceanic and Atmospheric Administration van de VS. Het bevat informatie over vele dompelbare voertuigen die onderzoekers tegenwoordig gebruiken (zowel HOV als ROV), inclusief een model genaamd "Alvin" dat al sinds 1964 in gebruik is.

Lopen op het strand Het combineren van de kust op zoek naar schelpen, modderkruipers en haaientanden, geeft ons een unieke blik onder de zee vanaf het oppervlak. Het is een beetje verontrustend als je erover nadenkt, aangezien het grootste deel van wat het getij meesleepte dood of stervend is, maar de mensheid heeft veel van de zee geleerd, dus het wordt naar de kust gesleept. In feite, tot de vorige eeuw, zo hebben we het grootste deel van onze kennis over de oceaan verzameld.

Zelfs een gigantische volwassen inktvis in leven tot 2012 kon niet worden gefotografeerd.We wisten alleen van het bestaan ervan door stukjes inktvis die vastzaten op het strand of in de magen van potvissen die naar de kust waren gesleept. (Hoe opwindend het ook klinkt, het anekdotische bewijs gepresenteerd door de voormalige matrozen is helaas niet als een test beschouwd).

De wandelingen op het strand op elke plaats kunnen unieke ontmoetingen met het onbekende veroorzaken. Inwoners van Oxnard, Californië bijvoorbeeld, ontmoetten samen met andere steden langs de Pacifische kust van Noord-Amerika een zeewezens die hen (en de meeste mensen) volkomen onbekend was wanneer ze enorme hoeveelheden kaarsen staken. zee (wetenschappelijke naam: Velella velella) werden op zijn stranden afgezet.

Delen op sociale netwerken:

Verwant