Hoe urinaire reflux bij kinderen te identificeren

Identificeer nierpijn bij oudere kinderen. Oudere kinderen die lijden aan urinaire reflux (of een UTI) kunnen ook nierpijn ervaren. Het zit aan elke kant van de rug, net onder de ribben.

Besteed aandacht aan disfunctionele urine. Disfunctionele urine is een ernstiger symptoom van urinaire reflux. Het kan zich manifesteren als een extreem actieve blaas, een neiging tot "verduren" urine of een onvermogen om meer dan een zeer zwakke straal te evacueren (vooral bij mannen). Uw kind kan ook ernstige constipatie hebben (onvermogen om ontlasting te passeren).

Let op andere symptomen van blaas- of darmstoornissen. Deze kunnen de frequente en plotselinge noodzaak om te urineren, de lange intervallen tussen elke urine, overdag enuresis en plaatsing in bepaalde posities omvatten om enuresis te vermijden. Uw kind kan ook pijn in de penis of perineum (het gebied tussen de anus en geslachtsdelen) en constipatie (minder dan twee stoelgang een week met pijnlijke ontlasting, groot of hard) en bedplassen of ervaring incontinentie (het onvermogen om ontlasting in de dikke darm of het rectum vast te houden).

Houd rekening met aangeboren afwijkingen. Eén type VUR wordt veroorzaakt door een obstructie van de blaas. In sommige gevallen is dit te wijten aan een operatie of letsel. Het komt ook vaak voor bij kinderen met aangeboren afwijkingen in het ruggenmerg, zoals spina bifida.

Controleer of u een familiegeschiedenis van urinaire reflux heeft. VUR kan een genetische ziekte zijn, dus als de ouders er in het verleden aan leed, konden de kinderen het ook lijden. Als een moeder VUR had, kon de helft van haar kinderen het krijgen. Evenzo, als een van uw kinderen lijdt aan VUR, kunnen hun broers en zussen er ook last van hebben, vooral hun jongere broers en zussen. Ongeveer 32% van de broers en zussen van een kind met VUR en bijna 100% van een identieke tweeling ontwikkelen deze ziekte.

Dien uw zoon in op een echografie van de nieren en de blaas. Een echografie gebruikt een geluid van een zeer hoge frequentie (echografie) om beelden te genereren, waardoor blootstelling aan straling wordt vermeden. Echografie zelf kan niet bepalen of uw kind urine reflux, maar zal uitwijzen of er schade aan de blaas en de nieren veroorzaakt door reflux in de meer ernstige stadia of als er sprake is van anatomische probleem in verband met het.

Laat de arts een katheter inbrengen om een ​​urinaire refluxtest uit te voeren. De twee meest voorkomende en betrouwbare tests om urine-reflux te detecteren, vereisen het gebruik van een katheter, een dunne, flexibele buis die in de blaas wordt ingebracht. Je kind zal op zijn rug op een onderzoekstafel liggen. De arts zal voorzichtig het gebied rond de opening van de urethra reinigen met een speciale zeep om de aanwezigheid van bacteriën te minimaliseren. Breng vervolgens langzaam een ​​dunne buis door de urethra in de blaas. Als de buis zich in de blaas bevindt, begint de urine te lekken. Vervolgens wordt de buis vastgezet met plakband en wordt de procedure voltooid.

Dien uw kind in bij een evacuatie cystourethrogram (ECGU). Na het inbrengen van de katheter in de blaas, kan de arts een CUGE uitvoeren om urinaire reflux te detecteren. Hiervoor vult de blaas een oplossing die er transparant uitziet (zoals water) maar die op een röntgenfoto te zien is. Als de blaas vol is, vraagt ​​u het kind te urineren (terwijl u nog op de onderzoekstafel ligt) en de slang te verwijderen. Tijdens het vullen en ledigen van de blaas, zullen verschillende röntgenfoto`s worden gemaakt, die zullen worden gebruikt om te bepalen of vloeistof in de blaas terugvloeit in de nier.

Dien uw kind in voor radionuclidencystografie (CRN). Uw arts kan ook een CRN uitvoeren om urinaire reflux te detecteren. Vul hiervoor de blaas in met een oplossing die een zeer kleine hoeveelheid van een radioactieve stof bevat. In plaats van een röntgenapparaat te gebruiken, gebruikt deze procedure een camera die kleine hoeveelheden straling kan detecteren. Aan het einde van de test wordt de blaas geleegd, de katheter verwijderd en een definitief beeld genomen. De plaats waar de straling wordt gevonden, helpt de arts te bepalen of de vloeistof uit de blaas in de nieren stroomt.