Hoe te schrijven in de derde persoon

Schrijven in de derde persoon kan eenvoudig zijn na een beetje oefenen. Voor academische doeleinden betekent schrijven in de derde persoon dat de auteur het gebruik van subjectieve voornaamwoorden, zoals "I" of "jij", moet vermijden. Voor creatieve doeleinden zijn er bepaalde verschillen tussen het gezichtspunt in de derde persoon alwetend, equiscient (of beperkt), objectief (of deficiënt) en multiperspectivistisch. Kies degene die het beste past bij uw schrijfproject.

Inhoud

Stappen

Methode 1schrijf in derde persoon voor academische doeleinden
Methode 2schrijf in een alwetende derde persoon
Methode 3schrijf in derde persoon equisciente (of beperkt)
Methode 4schrijf in multiperspectivist van een derde persoon
Methode 5schrijf in objectieve derde persoon (of deficiënt)

stappen

Methode 1
Schrijf in derde persoon voor academische doeleinden

Titel afbeelding Build a Powerful Vocabulary Step 4

Gebruik de derde persoon voor alle academische geschriften. Voor formele banen, zoals onderzoek of argumentatie, wordt dit type verteller gebruikt. De derde persoon creëert een meer objectieve en minder persoonlijke toon. Voor academisch en professioneel werk maakt deze objectiviteit de auteur minder gedeeltelijk en daarom geloofwaardiger.

De derde persoon helpt om gefocust te blijven op feiten en bewijs, en niet op persoonlijke meningen.

Werkwijze-1-1.jpg" class ="afbeelding lightbox">

Gebruik de juiste voornaamwoorden. Wanneer de derde persoon wordt gebruikt, worden mensen "van buitenaf" genoemd. U kunt naar iemand verwijzen op naam of met een voornaamwoord van een derde persoon.

De voornaamwoorden in de derde persoon zijn: hij zij, is, met, hem, wat, zij, zij, zij, de, de.

De eigennamen worden ook geschikt geacht voor het gebruik van de verteller van de derde persoon.

Bijvoorbeeld: "Ramírez denkt niet hetzelfde. Volgens zijn onderzoek, eerdere uitspraken over het onderwerp zijn onjuist. "

Werkwijze-1-3.jpg" class ="afbeelding lightbox">

Vermijd voornaamwoorden in de eerste persoon. De eerste persoon verwijst naar het gezichtspunt waarin de schrijver zichzelf uitdrukt vanuit zijn persoonlijke perspectief. Dit gezichtspunt creëert een toon die te persoonlijk en bevooroordeeld is. Je moet voorkomen dat je de eerste persoon in een academisch essay gebruikt.

De voornaamwoorden in de eerste persoon zijn: ik, ik, ik, ik - wij, wij, wij.

Het probleem met de eerste persoon is dat het, academisch gezien, te persoonlijk en subjectief klinkt. Met andere woorden, het kan moeilijk zijn om de lezer ervan te overtuigen dat de geuite meningen en ideeën onpartijdig en zonder persoonlijke boventonen zijn. Vaak worden bij het gebruik van de eerste persoon in academische werken uitdrukkingen als deze gebruikt: "Ik denk", "Ik overweeg" of "Naar mijn mening".

Onjuist voorbeeld: "Hoewel Ramírez zo denkt, Ik denk dat zijn argument verkeerd is. `

Juist voorbeeld: "Hoewel Ramírez zo denkt, zijn anderen in het veld het daar niet mee eens".

Titel afbeelding Come up With Ideas for Creative Writing Step 10

Vermijd voornaamwoorden in de tweede persoon. De tweede persoon verwijst naar het standpunt dat rechtstreeks is gericht aan de lezer. Dit standpunt creëert een toon van te veel bekendheid met de lezer, omdat hij rechtstreeks wordt gesproken, alsof hij bekend was. Gebruik de tweede persoon nooit in academisch werk.

De voornaamwoorden in de tweede persoon zijn: jij, jij, jij, jij, jij - jij, jij.

Een groot nadeel van de tweede persoon is dat het misschien beschuldigend klinkt. Het risico bestaat dat er te veel verantwoordelijkheid wordt gelegd op de schouders van de lezer die specifiek de tekst leest.

Onjuist voorbeeld: "Als u het vandaag niet eens bent, dan moet dat zijn omdat u de feiten niet kent".

Juist voorbeeld: "Iemand die het vandaag nog steeds niet eens is, moet zijn omdat hij de feiten niet kent".

Werkwijze-1-5.jpg" class ="afbeelding lightbox">

Raadpleeg het onderwerp in algemene termen. Soms moet de schrijver naar iemand verwijzen in onbepaalde termen. Met andere woorden, u moet in algemene bewoordingen over een persoon spreken of spreken. Dit is wanneer de verleiding om te vallen in het gebruik van de tweede persoon "jij" in het spel komt. In dit geval is het juiste ding het gebruik van een voornaamwoord of een zelfstandig naamwoord in de derde persoon.

De ongedefinieerde zelfstandig naamwoorden van derde personen die gewoonlijk in academisch werk worden gebruikt, zijn: de schrijver, de lezer, de mensen, de studenten, een student, een instructeur, mensen, een persoon, een vrouw, een man, een kind, onderzoekers, de wetenschappers, de schrijvers, de experts.

Voorbeeld: "Ondanks de uitdagingen die er spelen, de onderzoekers hebben nog steeds aangedrongen op de zekerheid van hun beweringen ".

Onbepaalde personen uit de derde persoon zijn: één, sommigen, allen, iemand, niemand, een ander, iedereen, niemand, iemand.

Onjuist voorbeeld: "Je zou in de verleiding kunnen komen om akkoord te gaan zonder alle feiten".

Juist voorbeeld: "Je zou in de verleiding kunnen komen om akkoord te gaan zonder alle feiten. `

Werkwijze-1-6.jpg" class ="afbeelding lightbox">

Wees voorzichtig met het gebruik van enkelvoudige en meervoudige voornaamwoorden tegelijkertijd. Een van de fouten die schrijvers maken bij het gebruik van de derde persoon is om per ongeluk door te gaan naar een meervoudig voornaamwoord wanneer het onderwerp in het enkelvoud moet blijven.

In het Spaans is deze fout begaan in een poging om een generiek zelfstandig naamwoord zoals "mensen" of "meerderheid" te "vervrouwelijken" als het wordt aangeduid als "zij" of "dit". De fout is hier om in plaats daarvan het voornaamwoord "zij" te gebruiken.

Onjuist voorbeeld: "Mensen wilden hun anonieme getuigenis aanbieden. Ze waren bang dat ze gewond zouden raken als hun identiteit bekend zou worden gemaakt. `

Juist voorbeeld: "Mensen wilden hun anonieme getuigenis aanbieden. Ze was bang dat ze gewond zou raken als haar identiteit openbaar zou worden gemaakt "(zoals in het Spaans kan het onderwerp worden weggelaten, het is volkomen acceptabel om in dit geval het demonstratieve voornaamwoord weg te laten).

Methode 2
Schrijf in een alwetende derde persoon

Werkwijze-2-1.jpg" class ="afbeelding lightbox">

Verander het perspectief van karakter naar karakter. Door het alwetende derde persoonsperspectief te gebruiken, springt het verhaal van persoon naar persoon in plaats van zich te concentreren op de gedachten, acties en woorden van een enkel personage. De verteller weet alles over elk van de personages en de geschapen wereld. De verteller kan elke gedachte, gevoel of handeling onthullen of verbergen.

Een verhaal kan bijvoorbeeld vier protagonisten hebben: Guillermo, Enrique, Érica en Samanta. Op verschillende momenten in het verhaal worden de gedachten en acties van elk personage gepresenteerd. Deze gedachten kunnen binnen hetzelfde hoofdstuk of verhalende blok verschijnen.
Bijvoorbeeld: "Guillermo dacht dat Erica loog, maar ze wilde nog steeds geloven dat ze een goede reden had om het te doen. Aan de andere kant, Samantha geloofde dat Erica loog en het maakte haar jaloers dat Enrique toch goed wilde denken aan het andere meisje. `
Als hij ervoor kiest om een alwetende verteller in de derde persoon te gebruiken, moet de auteur voorkomen dat hij de verandering van perspectief misbruikt, vooral binnen dezelfde scène ("headhoppen" in het Engels). Hoewel het veranderen van het perspectief van de ene protagonist naar de andere niet in strijd is met de theoretische regels van alwetende vertelling, wordt het beschouwd als een narratieve indolentie die zelfs de lezer kan verwarren.

Titel afbeelding Write in Third Person Step 7

Onthul alle informatie die u wilt. Met het alwetende derde persoonsperspectief, is de vertelling niet beperkt tot de innerlijke gedachten en gevoelens van een personage. Samen met interne gedachten en gevoelens stelt het alwetende gezichtspunt de auteur ook in staat om delen van de toekomst of het verleden in het verhaal te onthullen. De verteller kan ook zijn mening, zijn morele perspectief geven of scènes beschrijven waarin dieren of de natuur voorkomen, maar geen personages.

In zekere zin is de schrijver van een alwetend verhaal van een derde persoon een soort `god` van de geschiedenis. De schrijver kan de externe acties van elk personage op elk moment observeren, maar in tegenstelling tot een beperkte menselijke waarnemer, kan de schrijver zich ook vrijelijk verdiepen in het interne mechanisme van dat personage.

Je moet weten wanneer je jezelf moet beheersen. Hoewel een schrijver elk soort informatie kan onthullen die hij of zij wenst te onthullen, kan het gunstiger zijn om dingen geleidelijk te onthullen. Als een personage bijvoorbeeld een mysterieuze aura zou hebben, zou het raadzaam zijn om de toegang tot de innerlijke gevoelens van dat personage tijdelijk te beperken voordat ze hun ware bedoelingen onthullen.

Werkwijze-2-3.jpg" class ="afbeelding lightbox">

Vermijd het gebruik van voornaamwoorden in de eerste en tweede persoon. De enige keer dat voornaamwoorden in de eerste persoon moeten verschijnen (zoals "I" en "wij") staat in de dialogen in de actieve stem. Hetzelfde kan gezegd worden van de voornaamwoorden in de tweede persoon als "jij".

Gebruik het perspectief in de eerste of de tweede persoon niet in de verhalende of beschrijvende delen van de tekst

Juist voorbeeld: Enrique vertelde Erica: "Ik vind het eng. Wat denk je ervan? "

Verkeerd voorbeeld: ik vond het eng, en Enrique en Erica dachten dat ook. Wat denk je?

Methode 3
Schrijf in derde persoon equisciente (of beperkt)

Titel afbeelding Write in Third Person Step 8

Kies een enkel teken om op te focussen. Bij het schrijven in het equisciënte (of beperkte) perspectief van de derde persoon heeft de schrijver volledige toegang tot de acties, gedachten, gevoelens en overtuigingen van één personage. De auteur kan schrijven alsof het personage denkt of reageert, of kan afstand nemen en objectiever zijn.

De gedachten en gevoelens van de andere personages moeten de schrijver voor de volledige duur van de tekst onbekend blijven. Voor dit soort specifiek narratief oogpunt, zou er geen heen-en-weer-beweging moeten zijn tussen de personages.
In tegenstelling tot de verhalen van de eerste persoon, waarin de hoofdrolspeler en de verteller hetzelfde zijn, introduceert de vertelling van een derde persoon een cruciaal element van afstand tussen de verteller en de hoofdrolspeler. Deze afstand stelt de verteller bijvoorbeeld in staat om bepaalde ongunstige kenmerken van de persoonlijkheid van de hoofdpersoon te onthullen die hij waarschijnlijk niet zou hebben genoemd als hij het verhaal in de eerste persoon vertelde.

Werkwijze-3-2.jpg" class ="afbeelding lightbox">

Raadpleeg de acties en gedachten van de personages van buitenaf. Hoewel de focus op één personage moet blijven staan, moet de auteur dit nog steeds als een afzonderlijke entiteit beschouwen. Als de verteller besluit om zich te concentreren op de gedachten, gevoelens en innerlijke dialoog van het personage, moet hij dat noodzakelijkerwijs doen bij de derde persoon.

Met andere woorden, niet voornaamwoorden in de eerste persoon als "I", "me", "mij", "wij", "ons", "onze", "onze," onze "" onze "out of the box. De gedachten en gevoelens van de protagonist zijn transparant voor de auteur, maar dat personage moet ook niet optreden als de verteller.

Juist voorbeeld: "Tatiana voelde zich vreselijk na ruzie met haar vriendje".

Juist voorbeeld: Tatiana dacht: "Ik voel me verschrikkelijk na ruzie met mijn vriendje."

Onjuist voorbeeld: "Ik voelde me vreselijk na ruzie met mijn vriendje".

Werkwijze-3-3.jpg" class ="afbeelding lightbox">

Richt je op de acties en woorden van de andere personages, niet op hun gedachten of gevoelens. In dit opzicht is de auteur alleen beperkt tot de gedachten en gevoelens van de protagonist. In dit opzicht kunnen andere personages echter ook worden beschreven zonder medeweten van de protagonist. De verteller kan alles doen wat de hoofdrolspeler kan doen, maar niet in de gedachten van de andere personages komen.

Opgemerkt moet worden dat de auteur de ideeën of veronderstellingen kan aanbieden die een ander personage kan denken, maar deze veronderstellingen moeten worden gepresenteerd vanuit het perspectief van de hoofdrolspeler.

Goed voorbeeld: "Tatiana voelde verschrikkelijk, maar te oordelen naar de uitdrukking van Carlos, hij dacht dat hij voelde slecht, zo niet erger."

Onjuist voorbeeld: "Tatiana voelde zich vreselijk. Wat ik niet wist, was dat Carlos zich nog erger voelde. `

Werkwijze-3-4.jpg" class ="afbeelding lightbox">

Onthul geen informatie waarvan je hoofdpersoon geen weet zou hebben. Hoewel de verteller afstand kan nemen en het scenario of de andere personages kan beschrijven, moet hij alleen vasthouden aan wat de protagonist kan zien. Spring niet van karakter naar teken in dezelfde scène. De protagonist kan alleen de externe acties van de andere personages kennen als dergelijke acties worden gepresenteerd.

Juist voorbeeld: "Tatiana keek uit het raam terwijl Carlos zijn huis naderde en aanbelde."

Onjuist voorbeeld: "Zodra Tatiana de kamer verliet, zuchtte Carlos in reliëf".

Methode 4
Schrijf in multiperspectivist van een derde persoon

Werkwijze-4-1.jpg" class ="afbeelding lightbox">

Spring van karakter naar karakter. Met de multiperspectivist van de derde persoon kan de auteur enkele hoofdrolspelers hebben, wiens gedachten en perspectieven om beurten worden gepresenteerd. Gebruik elk perspectief om belangrijke informatie te onthullen en het verhaal te bevorderen.

Beperk het aantal tekens dat u wilt opnemen. Je zou niet te veel karakters moeten hebben, maar je zou de lezer kunnen verwarren of de zin van het verhaal kunnen verliezen. Elk personage moet een specifiek doel hebben, zodat ze een ander gezichtspunt hebben. Vraag jezelf af wat elk personage bijdraagt aan het verhaal.
Bijvoorbeeld, in een romantisch verhaal met twee personages, Caesar en Fernanda, kon de auteur ervoor kiezen om uit te leggen wat er gebeurt binnen beide op verschillende momenten in de geschiedenis.
Een personage zou meer aandacht kunnen krijgen dan enig ander, maar uiteindelijk zouden alle protagonisten op een bepaald moment in het verhaal dezelfde aandacht moeten krijgen.

Werkwijze-4-2.jpg" class ="afbeelding lightbox">

Concentreer u gewoon op de gedachten en het perspectief van een enkel personage. Hoewel het algemene verhaal meerdere perspectieven bevat, moet de auteur zich richten op één personage en vervolgens op een ander, elk afzonderlijk.

Meerdere perspectieven mogen niet in dezelfde vertelruimte voorkomen. Wanneer het perspectief van een bepaald personage eindigt, kan het karakter van een ander personage beginnen. Beide perspectieven moeten niet in dezelfde ruimte worden gemengd.

Onjuist voorbeeld: "César werd op het eerste gezicht volledig verliefd op Fernanda. Fernanda had het ondertussen moeilijk om Cesar te vertrouwen. `

Werkwijze-4-3.jpg" class ="afbeelding lightbox">

Zorg dat er vloeiende overgangen zijn. Hoewel de auteur verschillende perspectieven van verschillende karakters kan afwisselen, kan het willekeurige doen dit het verhaal verwarrend maken voor de lezer.

In een nieuw uitbreidingswerk is een goed moment om van perspectief te veranderen aan het begin van een nieuw hoofdstuk of tijdens de pauze van een hoofdstuk.

De auteur moet ook het personage identificeren in wiens perspectief hij zich richt op het begin van een sectie, bij voorkeur in de eerste zin. Anders kan de lezer te veel energie verspillen met proberen te identificeren wie hij is.

Juist voorbeeld: "Fernanda vond het vreselijk om het toe te geven, maar de rozen die Caesar bij haar deur achterliet, waren een leuke toets".

Onjuist voorbeeld: "De rozen die hij bij zijn deur had achtergelaten, leken een leuk detail".

Werkwijze-4-4.jpg" class ="afbeelding lightbox">

Begrijp wie weet wat. Hoewel de lezer mogelijk toegang heeft tot de informatie die wordt geboden door de perspectieven van meerdere tekens, hebben ze niet hetzelfde type toegang. Sommige personages hebben geen manier om te weten wat een ander personage weet.

Bijvoorbeeld, als Caesar gesproken had met de beste vriend van Fernanda wat de laatste voor hem voelde, dezelfde Fernanda zou er geen manier om te weten wat er gezegd werd tussen de twee, tenzij je getuige van het gesprek zijn geweest of Ik heb al gezegd hebben Wees Cesar of haar vriend.

Methode 5
Schrijf in objectieve derde persoon (of deficiënt)

Werkwijze-5-1.jpg" class ="afbeelding lightbox">

Richt je op de acties van veel personages. Door de objectieve derde persoon te gebruiken, kan de auteur de acties en woorden van elk personage beschrijven op elk moment en op elke plaats in het verhaal.

Er hoeft geen enkele protagonist te zijn die alle focus krijgt. De auteur kan zo vaak als nodig tussen personages wisselen tijdens het verhaal.
Vermijd natuurlijk de voornaamwoorden in de eerste persoon ("I") en in de tweede persoon ("jij") tijdens het verhaal. Gebruik ze gewoon in een dialoog.

Werkwijze-5-2.jpg" class ="afbeelding lightbox">

Probeer niet rechtstreeks in de geest van een personage binnen te gaan. In tegenstelling tot het alwetende gezichtspunt, waar de verteller ziet wat er in ieders gedachten gebeurt, gebeurt dit in het objectieve gezichtspunt niet.

Stel je voor dat je een onzichtbare getuige bent die de acties bekijkt en luistert naar de dialogen van de personages in je verhaal. Je bent niet alwetend, dus je hebt geen toegang tot de gedachten en gevoelens van welk karakter dan ook, alleen hun acties.

Juist voorbeeld: "Na de les snelde Gaston het lokaal uit en haastte zich terug naar zijn slaapkamer."

Verkeerd voorbeeld: "Na de les snelde Gaston het lokaal uit en haastte zich terug naar zijn slaapkamer. De klas maakte hem zo boos dat hij dacht dat hij zou schreeuwen tegen iemand die zijn pad kruiste. `

Werkwijze-5-3.jpg" class ="afbeelding lightbox">

Wees suggestief, maar laat niet alles zien. Hoewel een auteur die schrijft met behulp van de objectieve derde persoon de gedachten van zijn karakter niet kan delen, kan hij externe waarnemingen doen die dergelijke gedachten suggereren. Het beschrijft wat er gebeurt: in plaats van de lezer te vertellen dat een teken is boos, het beste bij uw gezicht, lichaamstaal en de toon van de stem om te laten zien dat het inderdaad.

Juist voorbeeld: "Toen niemand haar zag, begon Isabel te huilen".

Verkeerde voorbeeld: "Isabel was zo trots dat ze niet huilen in het bijzijn van anderen, maar hij was volledig verwoest en brak in tranen uit toen ze zichzelf alleen hebben gevonden."

Werkwijze-5-4.jpg" class ="afbeelding lightbox">

Vermijd het introduceren van je eigen gedachten. Het doel van het gebruik van de objectieve derde persoon is dat de auteur eruitziet als een verslaggever en niet als een commentator.

Laat de lezer zijn eigen conclusies trekken. Presenteer de acties van het personage zonder ze te analyseren of leg uit hoe ze moeten worden geanalyseerd.

Juist voorbeeld: "Yolanda keek driemaal rond voordat ze ging zitten".

Onjuist voorbeeld: "Het lijkt misschien een vreemde actie, maar Yolanda keek drie keer rond voordat hij ging zitten. Deze dwangmatige gewoonte is een indicator van je paranoïde geest. "

Delen op sociale netwerken:

Verwant