Hoe naar lokale luchtverkeersleiding (ATC) te luisteren

Zoek de dichtstbijzijnde luchthaven op de brief. Luchthavens worden weergegeven met blauwe of magenta cirkels, met lijnen die de sporen aangeven. Naast de cirkel staat een tekstblok met de naam van de luchthaven en de bijbehorende informatie. De frequentie van de verkeerstoren wordt weergegeven met "CT - 000.0". De volgende nummers zijn de frequentie die wordt gebruikt door de ATC. Bijvoorbeeld, de frequentie van Wittman Regional Airport in Oshkosh, WI is "CT-118.5".

Als de luchthaven niet wordt bestuurd (geen toren) of de toren werkt op bepaalde tijden, wordt een C weergegeven in een cirkel na het frequentienummer om de CTAF aan te duiden (gemeenschappelijke verkeersfrequentie). Er zal een ster naast de frequentie van de toren zijn om te laten zien dat het een toren is die op bepaalde tijden werkt. In dit type luchthaven communiceren piloten rechtstreeks met elkaar en worden de posities en intenties vermeld.

Alle gecontroleerde luchthavens worden in blauwe cirkels weergegeven, terwijl niet-gecontroleerde luchthavens magenta zijn. Luchthavens met tracks van meer dan 8000 voet zijn niet omcirkeld en hebben eenvoudigweg een diagram dat de richting van de startbaan aangeeft, een blauwe (gecontroleerde) of magenta (ongecontroleerde) lijn.

Sommige luchthavens hebben AWOS (Automated Weather Observation System), ASOS (Automated Surface Observation System) of ATIS (Automated Terminal Information Service) frequenties weergegeven op de kaart. Ze werken automatisch en herhalen uitzendingen die de piloot informatie geven over het weer en de luchthaven terwijl ze zich voorbereiden op het opstijgen of landen.

Als u toegang hebt tot een luchthavendirectory, kunt u naar meer frequenties zoeken dan in de brief beschikbaar is. Op grotere luchthavens ontvangen piloten hun vliegvergunningen met een frequentie van "autorisatie", communiceren op taxibanen met een frequentie van "oppervlak" en ontvangen start- en landingsrechten op de frequentie van de verkeerstoren . Zodra de piloten zijn vertrokken, spreken ze op een "exit" - of "approach" -frequentie en tenslotte, wanneer ze al onderweg zijn, zullen ze hoogstwaarschijnlijk op een "midden" -frequentie spreken. Als je geluk hebt of dicht genoeg bij een vliegveld woont, kun je verschillende van deze frequenties horen.

Na het vluchtnummer geeft de controller je een instructie zoals "voer de sectie met de wind in". Dit geeft de piloot de opdracht door te gaan met het verkeerspatroon in een specifieke positie. De piloot haalt dan de instructie op, zodat de controller kan controleren of deze goed heeft begrepen.

Soms zullen bestuurders de piloot "doorgeven" naar een andere frequentie. Als een controller bijvoorbeeld zegt: "November-12345, neem dan contact op met benadering op 124,32, goede dag". Nogmaals, de piloot moet de instructies verzamelen.

Operaties op ongecontroleerde luchthavens zijn veel minder formeel. Meestal sturen piloten blinde aankondigingen door aan iedereen op de frequentie, waarbij ze hun positie en intenties aankondigen. Zinnen als "tegen wind", "windkruisen", "uitrekken met de wind", "basis" en "einde" geven specifieke posities in het verkeerspatroon aan.