Hoe volledige bloedtransfusies op paarden uit te voeren

Een bloedtransfusie bij paardachtigen is een noodprocedure die tijdelijke voordelen biedt die mogelijk levens kunnen redden. Dit artikel gaat over de voorbereidende stappen die nodig zijn voor de donor- en ontvangende paarden, het proces dat betrokken is bij bloedtransfusie en de mogelijke risico`s. Lees eerst stap 1 hieronder om te beginnen.

Inhoud

Stappen
Deel 1
Deel 2
Deel 3
Waarschuwingen

stappen

Deel 1

Voorbereiding van de transfusie

Titel afbeelding Approach Whole Blood Transfusions bij paarden Stap 1

Geef een bloedtransfusie aan je paard alleen in dodelijke situaties. Gezien de complicaties die gepaard gaan met bloedtransfusies bij paardachtigen, kan deze procedure het best worden overgelaten aan risico`s wanneer de voordelen opwegen tegen de mogelijke risico`s.

Alleen in ernstige situaties kan een transfusie worden overwogen, zoals onbeheersbare bloedingen veroorzaakt door de ruptuur van een slagader of de baarmoeder na de bevalling.
Een andere indicatie is ernstige bloedarmoede door een auto-immuunziekte, waarbij het lichaam zijn eigen rode bloedcellen heeft aangevallen. In deze situatie kan een transfusie geschikt zijn om tijd te winnen totdat de behandeling in werking treedt en het beenmerg de tijd geeft om de vervanging van rode bloedcellen te regenereren.

Titel afbeelding Approach Whole Blood-transfusies bij paarden Stap 2

Laat de dierenarts de hematocriet (PCV) van uw paard controleren. Dat is de belangrijkste indicator die uw dierenarts zal gebruiken om te beslissen of uw paard een bloedtransfusie nodig heeft. Dit is de maat voor het percentage bloedplasma gevangen in rode bloedcellen.

Een gezond paard heeft een PCV-record van 32% tot 52%. Transfusies worden aanbevolen bij een drempel van 12% of minder.

Op dit niveau is het onmogelijk dat het bloed voldoende zuurstof naar het weefsel stuurt om te blijven functioneren en is aanvullende hulp in de vorm van een transfusie nodig.

Titel afbeelding Approach Whole Blood-transfusies bij paarden Stap 3

Laat de dierenarts de hemoglobinewaarden van uw paard controleren. Een andere indicator die de dierenarts tijdens het beslissingsproces gebruikt, is het hemoglobineniveau van het paard.

Hemoglobine transporteert zuurstof, dus lage niveaus van hemoglobine impliceren ontoereikende oxygenatie in weefsels. Een normaal niveau is 11 g / dl tot 19 g / dl bloed. Als het minder dan 8 g / dl wordt, wordt een transfusie aanbevolen.

PCV en hemoglobine kunnen worden gemeten met bloedmachines die de meeste moderne dierenklinieken hebben en het resultaat is binnen enkele minuten beschikbaar.

Titel afbeelding Approach Whole Blood-transfusies bij paarden Stap 4

Hoewel het moeilijk kan zijn, probeer een donor te vinden met een compatibele bloedgroep. Er zijn acht belangrijke bloedgroepen A, C, D, K, P, Q, U en T. Elk van deze groepen worden verder onderverdeeld in subtypen, door kleine variaties in eiwitten (alloantigenen) op het oppervlak van rode bloedcellen.

De totale combinatie van individuele bloedgroepen is geschat op ongeveer 400.000 - daarom is het bijna onmogelijk om een exacte matchdonor voor de ontvanger te vinden.

Daarom is het doel van transfusiegeneeskunde voor paardachtigen om het bloed van de donor en de ontvanger compatibel te maken om bloedgroepen te elimineren die een kruisreactie kunnen veroorzaken of een ernstige reactie kunnen veroorzaken.

Titel afbeelding Approach Whole Blood-transfusies bij paarden Stap 5

Vermijd donorpaarden van bloedgroep A, C of Q. Bloeddonaties van groepen A, C en Q stimuleren waarschijnlijk een antilichaamrespons als de ontvanger niet uit dezelfde groep komt.

Vooral paarden bloedgroep A, C of Q als donor vermeden omdat bloed zeer immunogeen (overdreven stimuleert het immuunsysteem) en kunnen ernstige transfusiereactie veroorzaken.

Als er geen crisis was in de eerste transfusie, is het gegarandeerd dat een catastrofale reactie met ernstige complicaties zal optreden als deze voor een tweede keer wordt ontvangen (zoals beschreven in de derde sectie hieronder).

Titel afbeelding Approach Whole Blood-transfusies bij paarden Stap 6

Zoek naar donors van bloeddonoren D, K, P of U. De paarden van de resterende groepen, dat wil zeggen groepen D, K, P en U worden als veilige donoren beschouwd. Het verdient de voorkeur dat een ontvanger het bloed van een groep zo compatibel mogelijk ontvangt met de hunne. Dus als paarden van groep D dringend een bloedtransfusie nodig, aanvaardbaar donor groepen D, K, P of U- omdat ze worden geclassificeerd als universeel donoren (veilig is om de eerste transfusie elk paard te geven) .

De reden om te zoeken naar paarden met een bloedgroep die zo compatibel mogelijk is, is omdat het lichaam van het paard is geprogrammeerd om de aanwezigheid van zijn eigen bloed als onschadelijk te accepteren en geen immuunrespons (productie van antilichamen) tegen het.

Titel afbeelding Approach Whole Blood-transfusies bij paarden Stap 7

Voer bloedonderzoek uit met een monster van het paard. Bloedtypering is een eenvoudige procedure waarbij bloeddruppels van het donorpaard worden aangebracht op speciale testplaten.

De testplaten zijn geïmpregneerd met antilichamen van elk van de verschillende bloedgroepen. Wanneer het monster wordt toegepast, gebeuren er twee dingen: de bloedcellen zullen zich clusteren of verspreiden. De testplaat waar het bloed niet is gegroepeerd, geeft de juiste bloedgroep aan, omdat het geen reactie heeft geactiveerd.

In een ideale wereld zouden de donor en de ontvanger zo compatibel mogelijk worden weergegeven (dat wil zeggen, een groep U-paard zou U-bloed van de groep ontvangen). In een noodsituatie kan het echter onmogelijk zijn, dus alleen het donorpaard wordt getypeerd om ervoor te zorgen dat het een universele donor is (groepen D, K, P en U).

Deel 2

Bloedafname en transfusie

Titel afbeelding Approach Whole Blood-transfusies bij paarden Stap 8

Bereid het donorpaard voor op bloedafname. Het donorpaard is beperkt tot een stal of magazijn. Het deel van het haar van de nek dat zich boven de halsader bevindt, wordt gesneden en de huid wordt gedesinfecteerd met een chirurgisch antisepticum zoals Hibiscrub of jodium.

Een lange gekalibreerde katheter (10 gauge) of naald (14 gauge) is vereist, zodat de rode bloedcellen niet fysiek worden beschadigd terwijl ze door de verzamelbuis en in de container stromen.
De naald wordt in de ader ingebracht en verbonden met een bloedafnamebuis. Dit is een stuk transparante, flexibele en steriele buis waar bloed naar een verzamelcontainer stroomt.

Titel afbeelding Approach Whole Blood-transfusies bij paarden Stap 9

Verzamel de hoeveelheid bloed die nodig is. De bloedverzamelcontainer bevat een vacuüm, dus de negatieve druk blijft bloed uit de circulatie van het donorpaard afzuigen. De fles bevat ACD-conserveermiddelen die voorkomen dat het bloed stolt nadat het is verzameld.

Terwijl het bloed wordt verzameld, roteert u zachtjes of schudt u de fles om het conserveermiddel te mengen. Schud de fles nooit, dit kan rode bloedcellen doen barsten of beschadigen.

Het maximale volume bloed dat van een paard kan worden afgenomen, is eenmaal per maand 15 ml / kg tot 18 ml / kg lichaamsgewicht. Vervolgens levert een paard van 500 tot 600 kg ongeveer 7,5 liter bloed per maand en het duurt ongeveer 90 minuten om te worden geëxtraheerd.

Zodra het monster is verkregen, moet het binnen 4 uur worden gebruikt.

Titel afbeelding Approach Whole Blood-transfusies bij paarden Stap 10

Bereid het ontvangende paard voor op de transfusie. De halsslagader van het ontvangende paard wordt op dezelfde manier voorbereid als bij het donorpaard, u zult ook de 10-gauge katheter of 14-gauge naald in de ader moeten hebben.

De bloedvatapparatuur is bevestigd aan de naald of katheter en is verhoogd boven het hoofd van het paard om de zwaartekracht te helpen bij de bevalling.

Titel afbeelding Approach Whole Blood-transfusies bij paarden Stap 11

Bewaak de vitale functies van het paard terwijl de transfusie wordt uitgevoerd. ademhaling en hartslag, lichaamstemperatuur en de kleur van de slijmvliezen van de omleider paarden vóór transfusie worden geregistreerd, en vandaar elke 2 minuten de eerste 10 minuten na transfusie.

Gedurende de eerste 10 minuten vindt de transfusie langzaam plaats, met een snelheid van 0,1 ml / kg lichaamsgewicht. Hierdoor kan de dierenarts zien of de eerste tekenen van een transfusiereactie verschijnen. Als een reactie op de transfusie wordt gedetecteerd, moet de transfusie worden gestopt voordat de ontvanger een groot volume bloed van de donor ontvangt.

Als er geen tekenen van een reactie zijn, neemt de stroomsnelheid van 20-30 ml / kg lichaamsgewicht per uur toe. Daarom duurt een transfusie van een paard van 500 kg dat 7,5 liter vol bloed ontvangt, een half uur om te voltooien.

Titel afbeelding Approach Whole Blood-transfusies bij paarden Stap 12

Controleer het paard goed na de transfusie. Een bloedtransfusie geeft het paard genoeg tijd om nieuwe rode bloedcellen in het beenmerg te maken. De transfusie zorgt voor voldoende toename van het volume van de bloedsomloop om schade aan de hoofdorganen te voorkomen en het paard onmiddellijk in gevaar te brengen.

Het paard zal echter nog steeds zwak zijn na de transfusie en het is van essentieel belang om hem een rustperiode te geven om hem te helpen herstellen. Op deze manier kunt u de voedselinname van het paard, het waterverbruik en de urineproductie controleren.

Een grondige monitoring is erg belangrijk, want als de bloeding ernstig genoeg was om orgaanbeschadiging te veroorzaken, zijn de eerste waarschuwingssignalen verhoogde dorst en urineproductie.

Titel afbeelding Approach Whole Blood-transfusies bij paarden Stap 13

Voed het ontvangende paard na de transfusie met een voedingsrijk dieet. Het ontvangende paard moet na de bloedtransfusie een hoog ijzergehalte rijk aan ijzer krijgen om er zeker van te zijn dat het alle voedingsstoffen bevat die nodig zijn om nieuwe rode bloedcellen te produceren.

Deze diëten bestaan meestal uit een zeer smakelijke muesli-formule, die een dicht eiwit is en een hogere dichtheid aan calorieën biedt dan gewoon voedsel. Daarom, als de eetlust van het paard wordt verminderd, zal het nog steeds energie absorberen.

Deze muesli-formule heeft ook B-vitaminen toegevoegd aan zijn componenten om de eetlust te helpen bevorderen, het is ook rijk aan antioxidanten om de genezing te stimuleren.

Deel 3

Omgaan met complicaties

Titel afbeelding Approach Whole Blood-transfusies bij paarden Stap 14

Pas op voor een anafylactische reactie tijdens een tweede bloedtransfusie. Een transfusie wordt als succesvol beschouwd als de donorcellen 5 tot 7 dagen in de bloedsomloop van de ontvanger overleven. Dit komt door het grote aantal bloedbloedigen van paarden dat een exacte compatibiliteit bijna onmogelijk maakt.

Het doel van transfusie is om tijd te winnen terwijl het beenmerg van de ontvanger de rode bloedcellen vervangt. Bij een eerste bloedtransfusie wordt het immuunsysteem van de ontvanger gedurende een relatief lange periode van een paar dagen in gebruik genomen.
In een tweede transfusie (waar antilichamen tegen het vreemde bloed) of een type incompatibel bloed wordt toegediend, kan veel heftiger of anafylactische reactie plaatsvinden.
Andere mogelijke complicaties omvatten transfusies van geïnfecteerd bloed aan het paard of de toediening van bloed dat te veel anticoagulans bevat. Deze laatste interfereert met het vermogen van het bloed om op natuurlijke wijze te coaguleren en kan bloedingen veroorzaken.

Titel afbeelding Approach Whole Blood-transfusies bij paarden Stap 15

Overweeg wat anafylaxie betekent. Anafylaxie is een klassieke overgevoeligheidsreactie I. Kortom, het zorgt ervoor dat het lichaam om je immuunsysteem te activeren om zich te ontdoen van de buitenlandse cellen, maar het immuunsysteem reageert te heftig en treedt het lichaam een staat van shock en instorting bloedsomloop.

Als de transfusie voortgaat of als er geen behandeling tegen anafylaxie wordt gegeven, zal het paard instorten en sterven - soms al binnen 20 minuten nadat de transfusie begint.

Titel afbeelding Approach Whole Blood-transfusies bij paarden Stap 16

Let op symptomen zoals koorts, trillen en snelle ademhaling. Zoals hierboven vermeld, een anafylactische reactie bij de plotselinge immuunsysteem paarden verandering van de ontvanger, zozeer dat tast de donorcellen bij breken binnen minuten na toediening.

Deze beschadigde cellen geven hun inhoud, inclusief kalium en hemoglobine, af in de bloedbaan. Tekenen dat dit gebeurt, zijn koorts, trillingen, snelle en oppervlakkige ademhaling, snelle hartslag, geelzucht in de ogen en tandvlees en fel oranje of fel gele urine.

Titel afbeelding Approach Whole Blood-transfusies bij paarden Stap 17

Behandel anafylaxie met adrenaline en steroïden. Als het paard begint te schudden, snel ademt en een onregelmatige hartslag heeft, moet de transfusie worden gestopt en moet de anafylaxische behandeling onmiddellijk worden toegediend.

De behandeling bestaat uit het toedienen van adrenaline met een snelheid van 1: 1000, 5 ml per 500 kg lichaamsgewicht door intramusculaire injectie. Dit verbetert de bloedsomloopfunctie.

Een intraveneuze injectie van steroïden moet ook worden gegeven om de immuunreactie die de cellen vernietigt, te verzachten. De dosis is 0,5-1 mg / kg dexamethason, wat overeenkomt met 20 ml 0,2% oplossing voor een paard van 500 kg.

Titel afbeelding Approach Whole Blood-transfusies bij paarden Stap 18

Breng een adrenaline-injectie aan om de anafylaxie tegen te gaan en de schok om te keren. Adrenaline is een hormoon en een neurotransmitter die de specifieke receptoren van de bloedvaten en het hart stimuleert, waardoor de shock wordt omgekeerd.

Hiervoor veroorzaakt het een samentrekking van de kleinere bloedvaten, waardoor het volume van het bloed zich kan concentreren in de belangrijkste bloedvaten. Dit zorgt voor een grotere bloedtoevoer naar de vitale organen.

Adrenaline zorgt er ook voor dat het hart harder pompt en daarom bloed effectiever door de bloedsomloop leidt. Hierdoor kan zuurstofrijk bloed de hersenen en andere vitale organen sneller bereiken.

waarschuwingen

Om de mogelijkheid dat de donor per ongeluk besmetten de ontvanger wordt geadviseerd dat de donor dieren zijn op de hoogte van het vaccin rhinopneumonie verminderen, tetanustoxoïd vaccin Oost- en West-encefalitis, tetanus botulisme, tetanus hondsdolheid en wordt bevestigd jaarlijks die geen drager zijn van infectieuze anemie bij paarden (AIE) en equine virale arteritis (AVE).

Delen op sociale netwerken:

Verwant