Hoe u uw ouders kunt vertellen dat u een eetstoornis heeft

Het kan moeilijk zijn om met je ouders te praten over elk probleem en zelfs meer over een ernstig probleem, zoals een eetstoornis. Onthoud echter dat eetstoornissen echt zijn en heel ernstig kunnen zijn, dus het is iets waar je met je ouders over moet praten. Houd er rekening mee dat in het begin het gesprek een beetje moeilijk kan zijn, maar op de lange termijn is het de moeite waard omdat je de liefde, het advies en de ondersteuning van je ouders zult ontvangen.

stappen

2

Bereid een aantal materialen voor. Stel een aantal leesmaterialen samen die uitleggen wat eetstoornissen zijn en hoe ze worden aangepakt. Dit materiaal moet enkele details bevatten over wat mensen er gewoonlijk aan doen. Druk iets af op het internet of vraag een aantal brochures over het onderwerp als u een vertrouwenspersoon hebt.

3

Zoek een rustige plaats en moment. Denk aan een besloten en rustige plek waar je kunt praten. Als je broers en zussen hebt en niet wilt dat ze deelnemen aan het gesprek, denk dan aan de uren van de week wanneer je alleen thuis bent met je ouders en je broers en zussen weg zijn.

4

Adem diep. Probeer te kalmeren voordat je het gesprek start. Misschien begin je nerveus te worden voordat je zo`n serieus gesprek hebt met je ouders. Adem vijf seconden door je mond, hou je adem een ​​paar seconden vast en adem dan zes seconden of langer door je neus.

5

Vertel een vriend Als je een vriend hebt die een soortgelijke situatie heeft doorgemaakt of een moeilijk gesprek met zijn ouders heeft gehad, probeer dan advies of sociale ondersteuning te vragen. Het kan je in ieder geval helpen stress te verminderen - en in het beste geval krijg je een idee van hoe serieuze gesprekken tussen ouders en kinderen worden gevoerd.

2

Het begint op een algemene manier. Je moet ze laten weten dat je serieus privé wilt praten. Dit betekent dat je het gesprek op een algemene manier moet beginnen, dat aangeeft dat je een probleem hebt dat je wilt bespreken zonder dat je op dit moment over de details gaat. Hier zijn enkele voorbeelden van de zinnen om het gesprek op een algemene manier te starten:

3

Houd rekening met het standpunt van je ouders. Probeer je te herinneren dat het mogelijk is dat ze bepaalde dingen niet over jou weten of dat ze de wereld op een manier zien die een beetje anders is dan je ziet. Probeer bij het praten je perspectief in het achterhoofd te houden om ervoor te zorgen dat iedereen op elkaar is afgestemd.

4

Informeer hen over wat je weet. Zorg ervoor dat je je ouders alle informatie verschaft die je hebt over de eetstoornis. Verwacht u dat u een eetstoornis heeft, maar heeft u nooit een diagnose gekregen van een beroepsbeoefenaar in de geestelijke gezondheidszorg? Bovendien zijn er vele soorten eetstoornissen die anders worden behandeld en die verschillende negatieve effecten op uw gezondheid kunnen hebben. Dit is alle informatie die je ouders zouden moeten weten. Zorg ervoor dat u beschrijft of u een van de volgende aandoeningen heeft:

5

Geef ze de nodige tijd om het te assimileren en basisvragen te stellen. Als je je ouders naar een privé-plek hebt gebracht en hen hebt laten weten dat je een eetstoornis hebt, laat ze je wat vragen stellen. Beantwoord ze zo goed mogelijk en eerlijk.

6

Vertel hen over uw actieplan. Nadat je met je ouders hebt gesproken, herinner hen aan je doelen en wat je nodig hebt om ze te bereiken. Het zou kunnen zijn: een kliniek van eetstoornissen binnen te gaan of psychologische begeleiding te krijgen.

7

Geef ze het leesmateriaal. Als je wat leesmateriaal hebt voorbereid voor het gesprek, geef je het aan je ouders. Geef ze een beetje tijd om de materialen te lezen. Echter, voordat u de vergadering beëindigt en terugkeert naar uw activiteiten, moet u een andere tijd afspreken om kennis te maken nadat zij de informatie hebben gelezen over de eetstoornis die u heeft.

8

Vermijd gekreun en ruzie. Soms kan het gesprek emotioneel onstabiel worden. Je hebt misschien het gevoel dat je ouders niet zo begrijpend zijn als je verwachtte of dat ze je niet geloven of dat ze niet erkennen dat eetstoornissen echte en zeer ernstige medische aandoeningen zijn. Ongeacht de situatie, probeer het gesprek volwassen en volwassen te maken, anders kom je niet ver om de hulp te krijgen die je nodig hebt.

9

Noem dat ze niet schuldig zijn. Je ouders denken misschien dat de aandoening die je hebt hun schuld is. Het is echter belangrijk om het verloop van het gesprek te volgen, of ze je de emotionele ondersteuning bieden die je nodig hebt of advies of behandeling aanbieden.