Hoe kalm te blijven als je ouders tegen je schreeuwen

Niet praten, huilen of janken terwijl je tegen je schreeuwt. Blijf stil. Als je spreekt, hoewel je woorden en je stem beleefd klinken, is de kans groot dat je ouders, omdat ze boos zijn, het als onbeschoftheid, lompheid of kinderlijke minachting beschouwen.

Respira. Probeer aandacht te schenken aan de sensatie van je lichaam terwijl ze je schreeuwen. Je zult je waarschijnlijk gespannen en diep beledigd voelen. Als dit het geval is, haal dan diep en gematigd adem om je te helpen kalm en flexibel te zijn.

Sta jezelf toe om een ​​beetje los te koppelen. Soms is afstand nemen van een harde behandeling een goede manier om ervoor te zorgen dat je het geschreeuw niet te persoonlijk opvat. Het is belangrijk dat je het geschreeuw niet persoonlijk opvat omdat ouders die met andere problemen in andere delen van het leven te maken hebben, mogelijk boos worden over relatief kleine dingen. Dit is niet jouw schuld.

Doe iets goeds voor je ouders. Geef ze bijvoorbeeld een glas water terwijl ze gillen en zeg: "Ik hoop dat je stem op geen enkele manier is beschadigd" zonder sarcastisch, wreed of onbeleefd te zijn. Dit zal ervoor zorgen dat ze spijt hebben en zien dat ze het verkeerd hebben gedaan om tegen je te schreeuwen, vooral als het niet jouw schuld was.

Blijf luisteren Zorg ervoor dat je je geest niet helemaal in de wolken hebt - anders zul je niet weten waarom je ouders overstuur zijn. Als het geschreeuw lang genoeg kalmeert om in te grijpen, probeer dan te parafraseren of te heroverwegen wat je ouders zeiden om te laten zien dat je naar hen luisterde. Een bijkomend voordeel is dat je ouders de kans krijgen om te horen wat ze tegen hen zeggen.

Denk na voordat je antwoord geeft. Dit omvat het onthouden van reageren met schreeuwen, dingen gooien of de deur dichtslaan. Houd er rekening mee dat sterke reacties van uw kant de spanning alleen maar verhogen en ervoor zorgen dat het geschreeuw doorgaat en misschien zelfs in intensiteit toeneemt. Je ouders zijn om de een of andere reden boos en zelfs als ze ongelijk hebben, is het schreeuwen een teken dat ze gefrustreerd zijn en willen dat je naar hen luistert. Als je reageert met agressie, zul je ze zich verkeerd begrepen voelen, dus zullen ze je waarschijnlijk opnieuw uitschreeuwen.

Ga beleefd de kamer uit als het geschreeuw overdreven lijkt. Als het geschreeuw doorgaat tot een punt waar je niet rustig kunt reageren, kies je ervoor om de kamer te verlaten. Vraag hen of ze het probleem later kunnen bespreken en leg in het kort uit dat het schreeuwen het moeilijk maakt om helder over het probleem na te denken. Probeer niet te klinken alsof je ze beschuldigt, door dingen te zeggen als: "Hun geschreeuw is zo vervelend dat ze me gek maken".

Beantwoord ze. Maak uw antwoorden eenvoudig, vriendelijk en met een gematigde stem. Sta geen sarcasme of woede toe om in te grijpen in de manier waarop je reageert, omdat je ouders misschien denken dat je gedrag terughoudend of passief-agressief is. Probeer ook niet om je mening of verklaring te geven over wat er gebeurde terwijl ze tegen je schreeuwden. Je hebt de mogelijkheid om het te doen wanneer iedereen rustig is.

Accepteer de gevoelens van je ouders. Zorg ervoor dat je je ouders laat zien dat je je realiseert dat ze boos zijn over wat je hebt gedaan. Zelfs als je je niet schuldig voelt over de zaak, pleit dan niet tegen het feit dat je ouders van streek zijn. Ongeacht wat de feiten zijn, betekent het herkennen van de gevoelens van je ouders niet dat je toegeeft dat ze gelijk of ongelijk hebben.

Zoek een verbintenis Vraag je ouders wat je kunt doen om de situatie te verbeteren. Onthoud echter dat je je positie moet verdedigen als je niets verkeerds hebt gedaan! Je kunt een snelle oplossing dramatiseren om te zorgen dat je ouders geen slecht humeur hebben en tegen andere dingen kunnen schreeuwen.

Bespreek je gevoelens Zodra je ouders en jij wat zijn gekalmeerd, probeer je je versie van de gebeurtenissen uit te leggen. Met een duidelijke en respectvolle toon vertel je je ouders waarom je deed wat je deed. Hoe beter je je gedachten en gevoelens kunt uitleggen op het moment (en) van het incident (en), je ouders zullen sneller bereid zijn om je te begrijpen en te vergeven.