Hoe de ziekte van Parkinson te diagnosticeren

De ziekte van Parkinson (PD) is een progressieve neurodegeneratieve aandoening die zowel motorische als niet-motorische vaardigheden beïnvloedt. Dit treft 1% van de mensen ouder dan 60 jaar. Het is een progressieve aandoening van het centrale zenuwstelsel. Vaak veroorzaakt deze aandoening tremoren, spierstijfheid, traagheid en evenwichtsproblemen. Als u vermoedt dat u of iemand van wie u houdt de ziekte van Parkinson heeft, is het belangrijk om te weten hoe u deze aandoening kunt diagnosticeren. Begin met het proberen de symptomen van de ziekte thuis te identificeren en raadpleeg vervolgens een arts om een ​​adequate medische diagnose te krijgen.

stappen

2

Besteed aandacht aan de schuifelende gang. Een veel voorkomend symptoom van Parkinson is schuifelen met korte stappen en de neiging om naar voren te leunen. Vaak hebben mensen met Parkinson moeite om het evenwicht te bewaren en soms is er een neiging om naar voren te leunen, waardoor de persoon sneller en sneller loopt om struikelen te voorkomen. Dit patroon wordt "feestelijke gang" genoemd en komt veel voor bij de ziekte van Parkinson.

3

Onderzoek je houding Vaak kantelen mensen met de ziekte van Parkinson de taille naar voren wanneer ze staan ​​of lopen. Dit komt omdat de ziekte van Parkinson problemen kan veroorzaken met evenwicht en houding, inclusief stijfheid. Er is een neiging om de armen en het hoofd te buigen, zodat de persoon lijkt te buigen met de ellebogen gebogen en het hoofd naar beneden.

4

Zoek naar vervormde of vertraagde bewegingen. Sommige symptomen van de ziekte van Parkinson worden veroorzaakt door een belangrijk symptoom van een vertraagde beweging (ook bekend als bradykinesie). Dit beïnvloedt voornamelijk de motorfuncties van lopen en het in balans houden van schrijven en zelfs van motorische functies die vaak als reflex of spontaan worden beschouwd.

5

Zoek naar cognitieve achteruitgang. Cognitieve stoornissen komen vaak voor - het is echter pas als de ziekte al vergevorderd is.

6

Let op spraakveranderingen. Ongeveer 90% van de mensen met PD vertoont op enig moment tekenen van spraakbeschadiging. Deze kunnen worden gepresenteerd als langzamer spreken, een hese en schokkerige stem, en een verminderde precisie met de taal.

7

Besteed aandacht aan tekenen van depressie of angst. Tot 60% van de mensen met PD kan tekenen van angst of depressie vertonen. PD beïnvloedt enkele van de stabiliserende delen van de stemming van de hersenen, die deze grotere kans op depressie veroorzaken, vooral samen met de kwaliteit van leven van patiënten in gevorderde stadia van de ziekte.

8

Zoek naar maag-darmproblemen. PE beïnvloedt ook de spieren die worden gebruikt om voedsel in het spijsverteringskanaal te duwen. Dit kan verschillende gastro-intestinale problemen veroorzaken, van incontinentie tot constipatie.

9

Besteed aandacht aan de moeilijkheid om te slapen. Veel van de onwillekeurige bewegingen die verband houden met de ziekte van Parkinson maken het in toenemende mate moeilijk voor mensen met deze ziekte om een ​​volledige nachtrust te hebben. Andere symptomen, zoals spierstijfheid waardoor het moeilijk is om `s nachts rond te draaien of problemen met de galblaas waardoor de persoon vaak` s nachts opstijgt om te plassen, vormen de slaapstoornissen die mensen met PD ervaren.

2

Bezoek aan de dokter. Ten slotte kan een diagnose alleen van de arts komen. Plan een afspraak en vertel hem over uw zorgen en medische geschiedenis. Als de arts denkt dat PE een van de mogelijke oorzaken is, is het waarschijnlijk dat u enkele tests zult uitvoeren om de diagnose te bepalen.

3

Doe een lichamelijk onderzoek. Het eerste wat de arts gaat doen, is een lichamelijk onderzoek uitvoeren op zoek naar verschillende indicatoren:

4

Accepteer indien nodig andere tests. Meestal zijn beeldvormende tests, zoals MRI, echografie, single-foton-emissie computertomografie en de PET-scan niet erg nuttig voor de diagnose van de ziekte van Parkinson. In sommige gevallen kan de arts een van deze tests aanbevelen om de ziekte van Parkinson te onderscheiden van ziekten met vergelijkbare symptomen. Vanwege de kosten van dergelijke analyses, het invasieve karakter van de procedures en de lage beschikbaarheid van de machines, is het onwaarschijnlijk dat de arts deze tests in de meeste gevallen als diagnostisch hulpmiddel zal aanbevelen.

5

Meet uw reactie op de behandeling. De behandeling omvat het verhogen van het effect van dopamine (de neurotransmitter die wordt beïnvloed door PD) in de hersenen. Dit kan het toedienen van levodopa, het meest effectieve en meest voorgeschreven medicijn voor PD, als zodanig (in het algemeen als een combinatie van levodopa en carbidopa) omvatten. In sommige gevallen kan de arts ook een dopamine-agonist voorschrijven, zoals pramipexol, dat dopamine-receptoren stimuleert.

2

Oefening om de progressie van de ziekte te vertragen. Hoewel oefening geenszins een permanente oplossing is voor de effecten van PE, is aangetoond dat het de stijfheid vermindert en de mobiliteit, het looppatroon, de houding en het evenwicht verbetert. Aangetoond is dat aërobe oefeningen die een goede biomechanica, houding, rotatie en ritmische bewegingen vereisen, bijzonder gunstig zijn. De soorten oefeningen die kunnen helpen, omvatten het volgende:

3

Raadpleeg een fysiotherapeut. Raadpleeg een fysiotherapeut om het beste trainingsprogramma te vinden op basis van de specifieke voortgang van de EP. Een fysiotherapeut kan een routine aanpassen om zich te concentreren op het gebied waar u bent begonnen met stijfheid of verminderde mobiliteit.

4

Vraag naar de chirurgische opties om PD te behandelen. Diepe hersenstimulatie (DBS) is een chirurgische procedure die de behandeling van PD in zijn meest geavanceerde stadia revolutionair heeft veranderd. De procedure omvat het implanteren van elektroden in het objectieve gebied van de hersenen, die vervolgens worden verbonden met een pulsgenerator die is ingebracht onder het sleutelbeen. Vervolgens krijgt de patiënt een controller om het apparaat op het gewenste tijdstip in of uit te schakelen.