Hoe werkwoorden vervoegen in het Engels

Hoogstwaarschijnlijk, als je een andere taal gaat studeren, moet je werkwoorden vervoegen. Dit betekent dat het werkwoord het eens moet zijn met het onderwerp, het nummer en misschien met verschillende andere gegevens. We zullen beginnen met de infinitieven, de deelwoorden en we zullen doorgaan met het aantal, het geslacht en de werkwoordtijd. Neem een ​​pen, papier en woordenboek en ga naar stap 1 hieronder om aan de slag te gaan.

stappen

2

Kies een werkwoord (of meerdere). Probeer een werkwoord dat u gewoonlijk gebruikt, zodat u het zo mogelijk uit het hoofd kunt vervoegen. We raden u ook aan om een ​​werkwoord van alle families en onregelmatige werkwoorden van elk van hen te kiezen. Bijvoorbeeld, in het Spaans zijn verbale families samengesteld uit werkwoorden die eindigen op -ar, -er e -ir, naast het onregelmatige werkwoord "zijn".

3

Identificeer de werkwoordsvormen die u wilt vervoegen. Een werkwoord moet worden geconjugeerd volgens de werkwoordsregel afzonderlijk (tenminste in een taal die veel werkwoordstijden gebruikt). Er zijn veel verschillende tijden, bijvoorbeeld: heden, verleden, toekomst, continu heden, continu verleden, continu perfect verleden, perfect cadeau, perfect verleden, perfecte toekomst en continu perfect cadeau. En dat is slechts het topje van de ijsberg! Welke anderen moet je doen?

4

Als je niet zeker bent over het gebruik van een werkwoord, zoek het dan op in een woordenboek. Het geeft je een voorbeeld van hoe het in een zin wordt gebruikt om je op weg te helpen. Online bronnen zijn erg handig en geven u complete en complete tabellen.

2

Maak een lijst van alle typen personen die u in de volgende regels moet combineren. Dit zijn de meest voorkomende voornaamwoorden, bijvoorbeeld: Ik, jij, hij, zij, wij, jij, zij (ik, jij, hij, zij, wij, jij, zij). Maak een lijst van de eerste persoon, tweede persoon en derde persoon, in enkelvoud en meervoud.

3

Overweeg het geslacht of een andere variabele. Hoewel het genoeg kan zijn met de persoon en het nummer in sommige talen (bijvoorbeeld Romaanse talen), zal in andere talen hetzelfde niet gebeuren. Als uw taal rekening moet houden met geslacht, modus en stem (de volledige lijst staat in de laatste sectie), dan is dit het moment.

4

Voltooi de tabel met werkwoordsvervoegingen. Schrijf de verbale vorm die wordt gebruikt voor elke persoon in elke werkwoordsvorm waarmee je werkt, naast het voornaamwoord. Maak afzonderlijke tabellen van hetzelfde formaat, maar die verschillen voor het verleden, het heden en de toekomst.

5

Maak tabellen voor alle werkwoorden. Om samen te vatten, zou uw tabel moeten:

2

Weet wat vervoeging u kunt doen. Bepaalde talen hebben door de eeuwen heen hun nuances verloren (terwijl anderen nieuwe hebben overgenomen). Misschien geeft uw taal alleen persoon of nummer aan, maar er zijn anderen waarvan de verbale vervoegingen praktisch een boek kunnen vullen. Vervolgens zullen we de mogelijkheden presenteren gewoonte dat een geconjugeerd werkwoord kan aangeven:

3

Leer hoe het verandert volgens de taal. Alle talen zijn verschillend. Vervoeging van werkwoorden in één, hoewel het een zeer nuttige praktijk kan zijn, garandeert niet dat het gemakkelijker zal zijn om het in een andere taal te doen. Zelfs, vervoegen anderen patronen die we nog niet eerder hebben genoemd! Wanneer je alleen vervoegingen doet, zorg er dan voor dat je de essentie behandelt.

4

Houd er rekening mee dat sommige talen ook verval gebruiken. Deze complexe term verwijst naar de wijziging van zelfstandige naamwoorden en bijvoeglijke naamwoorden. Het is een vergelijkbaar proces en geeft veel van dezelfde problemen aan die we hebben behandeld, alleen dat het een andere naam heeft. Als in de taal die u bestudeert ook wordt geweigerd, kunt u tabellen voor die gevallen maken.

5

Houd er rekening mee dat je in sommige talen geen vervoeging hoeft te doen. Het is zeer waarschijnlijk dat de taal die je gaat studeren niet veel werkwoordvervoegingen heeft. Bijvoorbeeld, in het Vietnamees, om iets aan te duiden dat je al hebt gedaan, zul je een marker uit het verleden moeten gebruiken als een onafhankelijk woord (đã) en verander het werkwoord helemaal niet. Hoewel het gemakkelijk lijkt, wordt het op andere manieren vaak complex!