Hoe werkwoorden in het Frans vervoegen

Het belangrijkste obstakel voor studenten die Frans leren is meestal de vervoeging van werkwoorden. Gelukkig zijn de basisconcepten van vervoeging in het Frans dezelfde als die van het Spaans, dat wil zeggen dat het werkwoord (rennen, spreken, enz.) Wordt aangepast of aangepast aan het onderwerp (ik, jij, hij of zij, ons, enz.) en de tijd (heden, verleden en toekomst) waarin het wordt gesproken. Frans heeft in totaal 16 werkwoordstijden, waarvan er 5 het meest worden gebruikt en de meeste situaties omvatten.

stappen

2

Vergeet niet welke de voornaamwoorden in het Frans zijn. Frans heeft slechts één voornaamwoord meer dan Spaans, dus het zal gemakkelijk voor je zijn om ze te onthouden.

3

Observeer de infinitieven van de werkwoorden. Wanneer een werkwoord niet is geconjugeerd, staat het bekend als "infinitief". In het Spaans hebben werkwoorden in infinitief de eindes "ar", "er" en "gaan", zoals in "zijn", "zien" of "schrijven". In het Frans bestaat de infinitief ook uit een werkwoord, zoals "Aller" ("gaan") "ouvrir" ("open") of "répondre" ("antwoord"). De infinitief is het basiswerkwoord en is wat wordt veranderd wanneer geconjugeerd.

4

Herken de drie soorten werkwoorden "regelmatig". De overgrote meerderheid van werkwoorden in het Frans is verdeeld in drie categorieën op basis van hun einde in de infinitief. Elk van deze drie categorieën omvat een reeks regels met betrekking tot hun conjugatie.

5

Weet wat de onregelmatige werkwoorden zijn. Helaas zijn in het Frans sommige werkwoorden gestopt met het gebruik van dezelfde vervoegingsregels. In deze gevallen verschillen bijna alle werkwoordstijden, dus het is meestal nodig om apart te kijken naar de vervoegingen van onregelmatige werkwoorden. In de volgende lijst (die niet uitputtend is), vindt u enkele van de meest voorkomende onregelmatige werkwoorden:

2

Vervoert de werkwoorden met het einde "er" het vervangen door een andere beëindiging. Aan elk van de voornaamwoorden (ik, jij, hij, zij, wij, zij) komt een ander einde waarmee de beëindiging moet worden vervangen "er". Dit zijn de uiteinden: e, es, ons, ez, ent. Dit zou bijvoorbeeld de vervoeging van het werkwoord zijn "parler" ("spreken"):

3

Vervoert de werkwoorden met het einde "gaan" het vervangen door een andere beëindiging. Om dit te doen, moet je het vervangen door de volgende eindes, afhankelijk van het voornaamwoord: is, is, is, issons, issez, issent. We zullen de vervoeging van gebruiken "applaudir" ("klap") als een voorbeeld:

4

Vervoert de werkwoorden met het einde "re" het vervangen door een andere beëindiging. Dit zijn de minst voorkomende reguliere werkwoorden, hoewel je ze hoe dan ook moet leren vervoegen. De beëindigingen s, s, nothing, ons, ez, ent. Houd er rekening mee dat de vervoeging van de derde persoon (hij of zij) geen beëindiging heeft. Dit zou de vervoeging zijn van "répondre" ("antwoord"):

5

Leer hoe je gemeenschappelijke onregelmatige werkwoorden kunt vervoegen. Onregelmatige werkwoorden zijn er veel, hoewel het van essentieel belang is om er enkele te leren om vooruitgang te boeken. U kunt de rest van deze online onderzoeken door op trefwoord te zoeken "werkwoord + vervoeging in het Frans".

2

Vervoeft het werkwoord "avoir" in het heden om te beginnen met de vervoeging van passé composé. Dit laatste vormt een samengestelde tijd, wat betekent dat het uit twee delen bestaat. De eerste wordt verkregen met de vervoeging van het werkwoord "avoir" ("hebben"), die dezelfde functie vervult als het werkwoord "hebben" in het Spaans in zinnen als "Ik heb gegeten" of "Ze is weggelopen". Dit vormt het eerste deel van de conjugatie. Hierna vindt u de vervoeging van het werkwoord "avoir" als herinnering:

3

Zoek de "voltooid deelwoord" van het werkwoord. In de uitdrukking "Ik heb gegeten" in het Spaans zul je dat merken "gegeten" het lijkt niet op enige vervoeging van het werkwoord "eten". Hetzelfde geldt voor het Frans, dat wil zeggen dat de deelwoorden van verleden tijd-werkwoorden een ander einde hebben. Gelukkig zijn ze niet moeilijk om te onthouden:

4

Doe mee met beide partijen om het verleden te vormen. Nu, je hoeft alleen maar aan te sluiten bij de vervoeging van het werkwoord "avoir" met het voltooid deelwoord en je krijgt de werkwoordsvorm in het verleden. Het directe equivalent van deze vervoeging in het Spaans zou zijn "Ik heb gesproken" of "Ze hebben gehoord", bijvoorbeeld, maar het kan ook als worden vertaald "Ik sprak" of "Ze luisterden". Dit zijn enkele voorbeelden met verschillende werkwoorden:

5

Weet welke werkwoorden de conjugatie gebruikt "être" in plaats van "avoir". 95% van de werkwoorden in het Frans gebruikt de formule "avoir + voltooid deelwoord", maar om enkele werkwoorden te vervoegen in het eenvoudige verleden, moet de formule worden gebruikt "être ("zijn") + voltooid deelwoord", hoewel ze in ieder geval als werkwoorden in het verleden zouden worden vertaald (dat wil zeggen, "Ik viel"). Deze werkwoorden zijn de volgende:

6

toepassingen "être" in plaats van "avoir" om de in de vorige stap genoemde werkwoorden te vervoegen. Na het leren welke werkwoorden degenen zijn waarmee geconjugeerd moet worden "être" ("zijn"), moet je ze verenigen met het voltooid deelwoord om ze in het verleden te vervoegen. Houd er echter rekening mee dat het deelwoord in overeenstemming moet zijn met het onderwerp. In het geval van de meervoudige onderwerpen, a "s" naar het deelwoord en, in het geval van vrouwelijke onderwerpen, een "en".

2

Zoek de "wortel" van de werkwoorden die het einde elimineren "ons" van geconjugeerde werkwoorden voor het eerste meervoud in het heden. Deze methode is ook van toepassing op onregelmatige werkwoorden. Om te beginnen met het vervoegen van het onvolmaakte preteriet, elimineer de beëindiging "ons" van de conjugatie van het eerste meervoud in het heden. Dit komt ook voor in het Spaans, waar de wortel van het werkwoord staat "wandelen"is bijvoorbeeld "camin" ("weg", "je loopt", "wandelen", "we lopen", "ze lopen"). Dit zijn enkele voorbeelden:

3

Verbind de beëindigingen van het onvolmaakte verleden met de wortel om de conjugatie te verkrijgen. Deze werkwoordsvorm bestaat uit een enkel woord, in tegenstelling tot wat er gebeurt met de passé composé. Daarom moet je alleen aansluiten bij de beëindigingen die overeenkomen met de root, welke zijn "ais, ais, ait, ionen, iez, aient". Dit is een voorbeeld van de vervoeging van het werkwoord "regarder" ("kijk"):

2

Vervang het einde van het werkwoord in infinitief door de uiteinden van de toekomst om het werkwoord in deze werkwoordtijd te vervoegen. De infinitief, zoals hierboven vermeld, is de reguliere versie van het werkwoord, zoals "parler", "finir"of "Ik begreep het". De wortels van werkwoorden in de toekomst altijd ze komen terecht in "r". Daarom, om werkwoorden te vervoegen zoals "Ik begreep het", u moet de laatste verwijderen "en". Alle werkwoorden in de toekomst hebben een enkele reeks eindes: ai, as, a, ons, ez, ont. Dit zou de vervoeging van het werkwoord zijn "Nager" ("zwemmen"):

3

Herken welke de werkwoorden zijn waarvan de wortels voor de toekomst onregelmatig zijn. Natuurlijk hebben deze regels uitzonderingen. Deze uitzonderingen zijn echter zeer beperkt en u kunt er een volledige lijst van vinden hier. Dit zijn enkele voorbeelden en hun wortels voor de toekomst:

4

Houd er rekening mee dat in een zin beide clausules (of geen ervan) in de toekomst moeten worden geconjugeerd. Dit is anders dan wat er in het Spaans gebeurt. Bijvoorbeeld in de zin in het Spaans "Als ze klaar is, gaan ze dineren", het eerste deel is geconjugeerd in de huidige aanvoegende wijs ("uiteinden") en het tweede deel wordt in de toekomst geconjugeerd ("zal dineren"). In het Frans zou deze zin echter wel worden gezegd "Quand elle finira, elles mangeront".

2

Houd er rekening mee dat alle zinnen in de Franse aanvoegende wijs beginnen met het woord "dat". Voordat je een zin in de conjunctieve stemming kunt vervoegen, moet je in gedachten houden dat deze modus altijd wordt voorafgegaan door het woord "dat", wat gelijkwaardig is aan "dat" in het Spaans of ook "wie ook".

3

Zoek de "wortel" van de werkwoorden die het einde elimineren "ent" van de derde persoon meervoud conjugatie van het heden. Deze methode is ook van toepassing op onregelmatige werkwoorden. Om een ​​werkwoord in de conjunctief conjugaat te vervoegen, moet je eerst het einde elimineren "ent" van de derde persoon meervoud conjugatie van het heden. Dit komt ook voor in het Spaans, waar de wortel van het werkwoord staat "wandelen"is bijvoorbeeld "camin" ("weg", "je loopt", "wandelen", "we lopen", "ze lopen"). Dit zijn enkele voorbeelden:

4

Verbind de wortel met de conjunctieve eindes om de conjugatie te beëindigen. De subjunctieve modus in het Frans heeft, in tegenstelling tot het Spaans, slechts één reeks eindes: e, is, e, ionen, iez, ent. Vergeet niet dat je ook moet toevoegen "dat". In de volgende voorbeelden vindt u de vertalingen van de zin "het is noodzakelijk dat [ik, jij, haar, zij, etc.] spreekt".

5

Leer wat onregelmatige werkwoorden zijn in de conjunctieve stemming. Als de vervoeging van een werkwoord niet eindigt "ent" in het derde meervoud persoon van het heden ("zij", dat wil zeggen, "ils" of "elles"), betekent dit dat de wortel onregelmatig is. Gelukkig zijn de aansluitingen echter hetzelfde. Dit zijn enkele veel voorkomende werkwoorden:

6

Onthoud de vervoegingen van de werkwoorden "être" en "avoir". In de conjunctieve stemming zijn dit de enige werkwoorden waarvan de conjugatie compleet anders is. Helaas zijn ze ook een van de meest gebruikte werkwoorden in het Frans. Dit is hoe ze samenkomen: