Hoe baslijnen te componeren

Een goed gecomponeerde baslijn speelt een reeks functies binnen een nummer. De baslijn creëert een verbinding tussen het ritme en de melodie van het nummer. Benadrukt het ritme, geeft het een tonaliteit en koppelt de elementen aan de specifieke elementen van de melodie. Het definieert ook elk gespeeld akkoord. De regel kan elk akkoord markeren en er gemarkeerde overgangen tussen maken of de relaties tussen de akkoorden benadrukken en een gevoel van beweging tussen beide geven. U kunt ook een baslijn schrijven om de hoofdmelodie te definiëren of te weerspiegelen of om een complementaire melodie op de achtergrond te creëren.

Inhoud

Stappen
Methode 1
Werkwijze
Methode 3
Methode 4

stappen

Methode 1

1

Begin met het schrijfproces door te identificeren welke notities beschikbaar zijn.
2

Bepaal welke sleutel het nummer bevat
De sleutel is de noot waaromheen het nummer draait. Het is vaak, maar niet altijd, de eerste noot die in het nummer wordt gespeeld. Identificeer de noot of het akkoord dat klinkt als het fundament van de song, de noot of het akkoord waarnaar het altijd wordt teruggestuurd. Dit is de keynote.
3

Identificeer de schaal die in de song is gebruikt.
De meeste moderne muziek is geschreven op een diatonische toonladder van zeven tonen, zoals de maatsoort of een 5-toon pentatonische toonladder. Jazz en moderne klassieke muziek gebruiken vaak een 8-toonladder.
De diatonische toonladder bevat 2 halve tonen gescheiden door 2 of 3 volle tonen. De schaal van C majeur gebruikt een diatonische schaal: C-D-E-F-G-A-B -C. Elke noot is gescheiden door een hele toon behalve E-F en B-C, wat halve tonen zijn. De intervallen tussen de noten van de maatsoort zijn tone-tone - semitone - tone - tone-tone - semitone.
De pentatonische schalen hebben geen halve tonen of tritonen (dit zijn 2 noten gescheiden door 3 tonen). Een belangrijke pentatonische toonladder kan worden begrepen als een belangrijke diatonische toonladder zonder de zevende toon en zonder de derde of vierde toon. Aldus zou een pentatonische schaal van C majeur bestaan uit de bankbiljetten CDFGAC (C majeur zonder E of B) of CDEGAC (C majeur zonder F of B).
Een 8-toonschaal die gewoonlijk in jazz wordt gebruikt, wordt geconstrueerd door alternatieve tonen en halve tonen.
Elke noot in een schaal kan de keynote zijn. Als (La) de grondtoon is van een nummer en het dezelfde noten bevat als op de C majeurtabel, is de schaal ABCDEFGA (The-Si-Do-Re-Mi-Fa-Sol-La). Deze schaal staat bekend als A-mineur.

werkwijze

Identificeer elk van de akkoorden die in de song worden gebruikt en identificeer de noten die elk akkoord vormen.

Een fundamentele baslijn gebruikt hoofdzakelijk de noten die elk akkoord vormen.

Herken de volgorde en de relatie van de akkoorden.

Is de grondtoon van een akkoord een noot die in het vorige akkoord is gespeeld (zoals in het geval van een G7-akkoord dat na een C-majeurakkoord wordt gespeeld)? Of bevat het eerste akkoord noten die betrekking hebben op de grondtoon van het tweede akkoord (zoals in het geval van een C-majeur akkoord dat na een G7-akkoord wordt gespeeld)?

Als je begrijpt hoe de akkoorden zijn gerelateerd, kun je een coherente baslijn samenstellen die de nadruk legt op harmonische relaties.

Methode 3

Luister naar de melodie en identificeer de tonen die worden benadrukt.

Speciale aandacht schenken aan de verschillende gradaties van nadruk in een melodie zullen vaak een voor de hand liggend ritme voor je creëren.
Als u de tonen herkent die eruit springen in een melodie, kunt u een baslijn componeren die de melodie verbindt met het ritme.

Identificeer de nadrukkelijke elementen in het ritme van de batterij.

Synchroniseer de baslijn met het ritme van de basdrum.

Methode 4

Kies tonen van noten die bij de melodie horen.

Benadrukt sterk een akkoord dat zijn fundamentele noot speelt. Dit wordt bereikt wanneer de akkoord- en grondtoon van de bas overeenkomen met de eerste tel van de bassdrum.
Als u het derde interval van het akkoord speelt, bepaalt u of dit een majeur- of mineurakkoord is. Vaak is dit een manier om een beweging van de baslijn tegenover de beweging van het akkoord te creëren.
Speel het vijfde interval van het akkoord in één keer zorgvuldig af. Op deze manier wordt wat bekend staat als de tweede inversie van het akkoord gemaakt. Dit zal op zijn beurt een kwart interval creëren tussen de bas en de volgende toon in het akkoord, en uiteindelijk zal een zachte dissonantie gecreëerd worden.
Benadrukt de basis van het akkoord tijdens de sterkste ritmetijden. Het bevat andere toonaarden van akkoorden om de andere elementen van de melodie te benadrukken.
Gebruik siertonen om beweging te creëren binnen een harmonie van akkoorden of van het ene akkoord naar het andere. Dit is een manier om melodische flow te creëren. Siertonen kunnen ook worden gebruikt om harmonische spanning te creëren, die op zijn beurt wordt gecreëerd door dissonantie. Het doel van de stress is om de consonantie of het daaruit voortvloeiende gebrek aan spanning te benadrukken. De meest gebruikelijke methode om een harmonische spanning te creëren die zich uitstrekt naar het volgende akkoord, is om een noot te spelen die zich een halve toon boven of onder de grondtoon van het volgende akkoord bevindt.

Bepaalt de locatie van de noten en een duur gesynchroniseerd met het ritme.

Bepaal de algemene cadans en het gevoel van het nummer. Is het krachtig, ontspannend of levendig? Vertoont het een gevoel van melancholie, vreugde of euforie? Je baslijn moet het emotionele element benadrukken door middel van ritme.

Luister naar het nummer en noteer waar je de nadruk op voelt. Maak een onderscheid tussen de hoofd- en kleine nadruk. Krijg een goed gevoel in relatie tot het ritme zonder de toon of de melodie in beschouwing te nemen. Bepaal vervolgens de melodietonen die overeenkomen met de nadrukpunten in het ritme. Het samenstellen van deze twee elementen is de sleutel tot het componeren van baslijnen.

Meer weergeven ... (1)

Delen op sociale netwerken:

Verwant