Hoe een script voor een toneelstuk te schrijven

Brainstorm over de basisonderdelen van je narratieve boog. De verhalende boog is de voortgang van het werk door het begin, het midden en het einde. De technische termen voor deze drie delen zijn blootstelling, toenemende dramatische spanning en oplossing, en ze komen altijd in die volgorde. Ongeacht hoe lang je werk is of hoeveel acts je hebt, een goed spel zal de drie stukjes van deze puzzel ontwikkelen. Maak notities over hoe je lichaam aan elk van hen wilt geven voordat je gaat zitten om je werk te schrijven.

Bepaal wat er in de tentoonstelling moet worden opgenomen. De tentoonstelling begint het werk met de basisinformatie die nodig is om het verhaal te volgen: wanneer en waar vindt dit verhaal plaats? Wie is de hoofdpersoon? Wie zijn de secundaire personages, inclusief de antagonist (de persoon die het centrale conflict voor de hoofdpersoon presenteert), als je het hebt? Wat is het centrale conflict waarmee deze personages worden geconfronteerd? Wat is het klimaat van dit werk (komedie, romantisch drama, tragedie)?

Maak de overgang van blootstelling aan toenemende dramatische spanning. In de toenemende dramatische spanning ontvouwen gebeurtenissen zich op een manier die de omstandigheden moeilijker maakt voor de personages. Het centrale conflict wordt verduidelijkt als gebeurtenissen de spanning van het publiek meer en meer verhogen. Dit conflict kan zijn met een ander personage (de antagonist), met een externe conditie (oorlog, armoede, scheiding van een geliefde) of met zichzelf (bijvoorbeeld het overwinnen van zijn eigen onzekerheden). De toenemende dramatische spanning culmineert in de climax van het verhaal - het moment van de hoogste spanning, wanneer het conflict een kritiek punt bereikt.

Bepaal hoe het conflict zal worden opgelost. De resolutie geeft de spanning van het climaxconflict vrij om de verhalende boog te beëindigen. Het kan een happy end hebben, waarbij de hoofdpersoon krijgt wat hij wil - een tragisch einde, waarbij het publiek iets leert over het falen van het hoofdpersonage - of een uitkomst, waarin alle vragen worden beantwoord (een mysterie is opgelost) .

Begrijp het verschil tussen verhaal en verhaal De plot van je spel bestaat uit verhaal en verhaal - twee discrete elementen die samen moeten worden ontwikkeld om een ​​spel te creëren dat de aandacht van het publiek trekt. De Engelse schrijver E. M. Forster definieerde de geschiedenis als wat er in het werk gebeurt - de chronologische ontwikkeling van gebeurtenissen. Aan de andere kant kan het argument worden gezien als de logica die verwijst naar de gebeurtenissen die zich in de hele plot ontwikkelen en die hen emotioneel krachtig maken. Dit is een voorbeeld van het verschil tussen de twee:

Ontwikkel het verhaal. Je kunt de emotionele resonantie van het argument niet intensiveren totdat je een goed verhaal hebt. Beantwoord de volgende vragen om te brainstormen over de basiselementen van het verhaal voordat je ze body geeft met je schrijven:

Verdiep het verhaal met de ontwikkeling van het argument. Vergeet niet dat het argument de relatie tussen alle elementen van het verhaal uit de vorige stap ontwikkelt. Wanneer u over het argument nadenkt, zou u moeten proberen de volgende vragen te beantwoorden:

Beperk de lengte van je werk niet van een enkele handeling. De structuur van een enkele handeling heeft geen relatie met de duur van het werk. Deze werken kunnen sterk variëren in duur, met enkele producties van maximaal 10 minuten en andere van meer dan een uur.

Sta jezelf toe meer complexe scenario`s met een twee-actenspel. Het werk van twee acts is de meest gebruikelijke structuur in het hedendaagse theater. Hoewel er geen regel is voor hoe lang elke handeling moet duren, duren deze in het algemeen ongeveer een half uur, waardoor het publiek een pauze krijgt met een tussenpersoon tussen hen in. De tussentijd geeft het publiek de tijd om naar de wc te gaan of gewoon te ontspannen, na te denken over wat er is gebeurd en het conflict te bespreken dat in de eerste acte werd gepresenteerd. Het stelt het team echter ook in staat om aanzienlijke veranderingen aan te brengen in de fase, kostuums en make-up. Tussenproducten duren meestal ongeveer 15 minuten, dus zorg ervoor dat de taken van je team gedurende die tijd redelijk blijven.

Pas het argument aan de structuur van twee handelingen aan. De structuur in twee stappen verandert meer dan alleen de hoeveelheid tijd die het team nodig heeft om technische aanpassingen aan te brengen. Omdat het publiek midden in het stuk een pauze heeft, kun je het verhaal niet als een vloeiend verhaal behandelen. Je moet het in het midden structureren om het publiek te verlaten en in het midden aan het einde van het eerste bedrijf. Wanneer ze terugkomen van de tussentijd, moeten ze opnieuw betrokken raken bij de dramatische dramatische spanning van het verhaal.

Matig het ritme van langere en meer complexe argumenten met een structuur van drie handelingen. Als je nog niet zo lang geleden al toneelstukken hebt geschreven, moet je misschien beginnen met een spel met een of twee acts, want een volledig spel met drie acten kan het publiek twee uur lang op hun stoel houden. Er is veel ervaring en vaardigheid voor nodig om een ​​productie op te zetten die al zo lang een publiek kan boeien, dus misschien moet je in het begin iets kleiner bekijken. Als het verhaal dat u wilt vertellen echter complex genoeg is, is een spel met drie acten wellicht de beste optie. Net als het werk van twee akten, laat het werk van drie werken aanzienlijke veranderingen toe in de fase, de kostuums, enz., Tijdens de onderlinge daden. Elke handeling van het werk moet zijn eigen narratieve doelstelling bereiken:

Geef de schets een body door het werk te schrijven. Als je eenmaal de schets hebt, kun je je ware werk schrijven. Neem gewoon de basisdialoog op de eerste pagina op zonder u zorgen te maken over hoe natuurlijk het klinkt of hoe de acteurs zich over het podium zullen bewegen of hoe ze hun uitvoeringen zullen uitvoeren. In de eerste versie, zou u eenvoudig moeten zijn "zet wit op zwart", zoals de Franse schrijver Guy de Maupassant zei.

Werk aan het creëren van een natuurlijke dialoog. Je moet de acteurs een solide script geven zodat ze de regels kunnen reciteren op een manier die menselijk, echt en emotioneel krachtig lijkt. Neem jezelf op door de dialogen van je eerste voordracht hardop te lezen en luister vervolgens naar de opname. Let op de punten waar je klinkt als een robot of te slim. Onthoud dat, zelfs in literaire spelen, de personages moeten klinken als normale mensen. Ze moeten niet klinken alsof ze verfijnde speeches geven als ze klagen over hun werk aan de tafel.

Laat conversaties op een raakvlak verlopen. Wanneer je met je vrienden praat, blijf je zelden geconcentreerd geconcentreerd op één onderwerp. In een toneelstuk moet het gesprek de personages naar het volgende conflict leiden, je moet kleine afleidingen toestaan ​​om ze realistisch te laten voelen. Bijvoorbeeld, in een discussie over waarom de vriendin van de protagonist met hem eindigde, kan er een reeks van twee of drie regels zijn waarin de sprekers bespreken hoe lang ze in het begin met elkaar hadden gedateerd.

Het omvat onderbrekingen in de dialoog. Zelfs als we niet onbeleefd zijn, worden mensen voortdurend gestoord in gesprekken, ook al is het alleen maar om steun te betuigen met een "Ik begrijp het, vriend" of a "Nee, je hebt helemaal gelijk". Mensen onderbreken zichzelf ook door hun koers binnen hun eigen zinnen te veranderen: "Ik ... Ik bedoel, ik vind het echt niet erg om daar op een zaterdag te rijden, het is gewoon ... Luister, ik heb de laatste tijd heel hard gewerkt".

Voeg dimensies toe. Acotaties laten acteurs toe om je visie te begrijpen van wat zich op het toneel ontvouwt. Gebruik cursief of haakjes om de afmetingen van de gesproken dialoog te onderscheiden. Terwijl de acteurs hun eigen creatieve licentie gebruiken om uw woorden tot leven te brengen, zijn enkele specifieke aanwijzingen die u kunt geven: