Hoe zorg je voor een hond met megaesophagus

De slokdarm is de spierbuis die de mond met de maag verbindt. Wanneer een hond eet, wordt het voedsel ingeslikt en door deze buis naar beneden gedrukt door middel van gecoördineerde spiercontracties die het naar de maag transporteren. Wanneer een hond lijdt aan megaesophagus, werkt dit proces niet zo stil en blijft het voedsel in de slokdarm of hoopt het zich op in een verwijde zak die zich boven de ingang van de maag vormt (maagsfincter). Gelukkig kan het voeren van uw hond en het experimenteren met uw dieet de symptomen van deze aandoening verlichten en de maaltijden zorgeloos maken.

stappen

Deel 1

2

Heft zijn benen en zijn hoofd op na het eten. Ook, nadat je klaar bent met eten, moet je in een vergelijkbare positie rusten, je benen en hoofd opheffend. Voedsel gaat niet meteen naar de maag - als je het tien of twintig minuten na het eten in die positie houdt, kan de zwaartekracht helpen.

3

Overweeg haar een vloeibaar dieet te geven. Een hond met een afwijkende vasculaire ring heeft vaak een smal maar gepatenteerd lumen in de slokdarm en kan vaak vloeistoffen drinken en vasthouden. Dit komt omdat de vloeistof door het nauwe lumen kan gaan, maar het voedsel zal vastlopen en terugkomen. Als het niet mogelijk is om chirurgisch in te grijpen, moet u het vanaf een verhoogde plaat voeden (overzicht hierboven) en een vloeibaar dieet volgen.

4

Experimenteer met verschillende texturen. Naast het vloeibare dieet, is het de moeite waard om te experimenteren met verschillende soorten texturen, van droogvoer tot gegranuleerd voedsel of van nat voedsel tot voedsel met een consistentie van pap. Er zijn geen vastgestelde regels met betrekking tot de textuur die een megaesophagus beter zou kunnen verdragen. Soms glijden de vloeistoffen goed, waardoor de slokdarmspieren soms iets vast te houden zijn, zoals voedsel in grote volumes, om de contractiliteit te maximaliseren.

5

Besteed aandacht aan het gewicht van uw hond. Naast het regenereren van voedsel dat niet verteerd werd, kon een hond met megaesophagus afvallen omdat het niet de totale dagelijkse calorische behoefte krijgt. Als u het dieet en de vormen van inname van uw hond hebt veranderd, maar nog steeds te licht bent of nog meer gewicht verliest, neem dan onmiddellijk contact op met de dierenarts. Goede voeding is essentieel voor de gezondheid van uw hond.

Deel 2

2

Vraag de dierenarts om een ​​gastrotomiebuisje. Sommige honden zijn zo getroffen dat ze niet de nodige dagelijkse calorieën kunnen opeten en beginnen af ​​te vallen. In extreme gevallen vechten sommige honden totdat de vloeistoffen hun maag bereiken en uitgedroogd kunnen raken. In deze gevallen kan het nodig zijn om een ​​gastrotomiebuis te plaatsen.

3

Behandel, indien mogelijk, de onderliggende aandoening. In een klein percentage van de gevallen is de megaesophagus een symptoom van een ander gezondheidsprobleem, zoals hypothyreoïdie of myasthenia gravis. De behandeling van de onderliggende aandoening kan de beweeglijkheid van de slokdarm helpen maximaliseren.

Deel 3

2

Herken het verschil tussen braken en regurgitatie. Het meest voorkomende symptoom van de megaesophagus is regelmatig regurgitatie van voedsel. Deze regurgitatie is een passief proces waarbij de hond zijn kop slechts naar de grond hoeft te laten zakken, zodat het voedsel dat in de slokdarm ligt door de zwaartekracht terugkeert naar de mond. Dit voedsel wordt meestal niet verteerd omdat het de maag niet bereikt en passief in de zak is gebleven.

3

Besteed aandacht aan complicaties, zoals secundaire pneumonie. Uw hond heeft ook een veel groter risico om per ongeluk voedsel of vloeistoffen in de longen te inhaleren. Dit kan secundaire longontsteking veroorzaken, in welk geval de hond lethargisch is, hoest, moeilijk ademt en voedsel weigert. Honden met longontsteking zijn over het algemeen heel gevoelig, hebben koorts, weigeren voedsel en zijn in vier of vijf dagen in staat van ineenstorting. De bijbehorende hoest is met slijm en rales.