Hoe hartfalen bij honden te behandelen

Hoewel hartfalen meestal het eindresultaat is van een ziek hart, zijn er nog steeds manieren om het leven van uw hond te verlengen en het zo comfortabel mogelijk te maken, vooral als hartfalen vroegtijdig wordt gediagnosticeerd. Deze behandelingen omvatten het verzorgen van uw hond thuis, het beheersen van zijn activiteiten, het geven van diuretica en het gebruik van andere vormen van medische behandeling en medicijnen.

stappen

Methode 1

2

Bewaak de hoeveelheid zout die uw hond eet. Natriumchloride (in de volksmond bekend als zout) produceert vochtretentie. Een dieet met veel zout kan de bloedcirculatie verminderen en een opeenhoping van vocht in de zakken van het lichaam van uw hond veroorzaken.

3

Tel de hartslag van uw hond thuis. Sommige honden worden gestrest in het kantoor van de dierenarts, waardoor de dierenarts een onnauwkeurige lezing krijgt van de snelheid waarmee het hart van uw hond klopt. Daarom is het nuttig om de hartslag van uw hond thuis te tellen als hij slaapt. Om het te doen:

4

Plan regelmatig medische controles voor uw hond als zijn toestand stabiel lijkt. Aangezien het hart in de loop van de tijd achteruitgaat, is het belangrijk om uw hond regelmatig te laten controleren op medische controles om er alles aan te doen om uw leven te verlengen en uw leven comfortabeler te maken.

5

Kijk of er symptomen zijn van hartfalen. Hartfalen bij honden is meestal gerelateerd aan de ophoping van vocht rond de longen of in de buik. Wanneer deze opeenhoping van vocht optreedt, kan dit leiden tot symptomen die u zou moeten zoeken als u bang bent dat uw hond zich kan ontwikkelen of hartfalen heeft ontwikkeld. Deze symptomen kunnen zijn:

6

Begin met het geven van medicijnen aan uw hond als zijn symptomen lijken te verergeren. Wanneer de hond symptomen begint te vertonen die vergelijkbaar zijn met die hierboven beschreven, is het waarschijnlijk dat de dierenarts uw hond begint te onderwerpen aan een reeks geneesmiddelen die diuretica en ACE-remmers (angiotensine converting enzyme) en een positieve inotroop bevatten.

Methode 2

2

Geef je hond furosemide. Furosemide is een "lisdiureticum", wat betekent dat het werkt door te voorkomen dat de nieren van de hond natrium en chloride (die het zout vormen) opnieuw absorberen. Hierdoor urineert de hond meer, wat helpt om zoutophoping te voorkomen.

3

Praat met uw dierenarts over het geven van spironolacton aan uw hond. Normaal gesproken wordt dit medicijn voorgeschreven als u de dosis furosemide van uw hond niet kunt blijven verhogen. Dit medicijn werkt door zich te binden aan de mineralocorticoïde-receptoren in de nier, het hart en de bloedvaten van uw hond. Deze receptoren helpen het transport van water regelen en het normale zoutgehalte te handhaven.

Methode 3

2

Probeer een ACE-remmer. Angiotensin-converting enzyme (ACE) -remmers zijn geneesmiddelen die (zoals diuretica) de werklast van het hart verlagen. Deze werken door de bloedstroom te verhogen die het hart verlaat. Angiotensine speelt een rol bij de contractie van bloedvaten en het vasthouden van zout.

3

Geef uw hond enalapril. Een van de ACE-remmers is het geneesmiddel enalapril. De aanbevolen dosis is 0,25 tot 1 mg per kilo, eenmaal per dag toegediend (hoewel het bij zeer ernstige patiënten tweemaal per dag kan worden toegediend). Enalapril wordt geleverd in tabletten van 1, 2,5, 10 en 20 mg. Een Cavalier van 10 kg heeft slechts eenmaal daags een tablet enalapril van 10 mg nodig.

4

Vraag uw dierenarts om uw hond een positieve inotroop te geven. Een positieve inotroop is een medicijn dat de hartspier sterker laat pompen. Sommige inotropen helpen ook om de hartslag te reguleren en deze licht te verlagen. Dit is handig omdat een versneld hart geen tijd heeft om volledig te vullen voordat het contracteert. Dit betekent dat het volume bloed dat uit elke slag komt niet optimaal is. Het is efficiënter om het hart iets te vertragen, het volledig te laten vullen en vervolgens te pompen.

5

Overweeg om uw hond pimobendan te geven, een positieve inotroop. Pimobendan stimuleert de hartspier om doeltreffender op calcium te reageren, wat op zijn beurt de hartspier helpt om sterker te samentrekken. Het vermindert ook de hechting van bloedplaatjes, wat betekent dat ze minder snel aan de bloedbaan blijven kleven en een hartaanval veroorzaken.