Hoe hoef je hoefbevangenheid (infosura) bij paarden te herkennen en te behandelen

Als je merkt dat je paard niet normaal doet of op een vreemde manier loopt, moet je het misschien laten controleren om te zien of het lijdt aan hoefbevangenheid. Deze ziekte kan van invloed zijn op paarden van elke leeftijd en je moet de aanwezigheid van hun symptomen observeren. Als u de symptomen van hoefbevangenheid niet kent of weet wat u moet doen om het te behandelen, zal dit artikel u helpen de symptomen op uw paard te identificeren.

stappen

Deel 1

2

Zoek naar de aanwezigheid van de eerste tekenen van hoefbevangenheid. Het vroege stadium van hoefbevangenheid wordt acuut stadium genoemd. Daarin heeft het paard laminitis ontwikkeld, maar de helm is nog niet afgescheiden.

3

Kijk of er veranderingen in de helm zijn. De helm kan anders groeien en vreemde ringen creëren. Bovendien kan de witte lijn meer dan normaal groeien in een ring. U merkt misschien dat de helmen schubben hebben of lijken af ​​te brokkelen bij de randen.

4

Controleer of er sprake is van een toename van de hartslag en de ademhalingsfrequentie. Wanneer uw paard in de vroege stadia van hoefbevangenheid begint, kunnen de hartslag en de ademhalingsfrequentie beginnen te stijgen. De hartslag kan stijgen van 60 tot 120 slagen per minuut, terwijl de ademhalingssnelheid kan variëren van 80 tot 100 ademhalingen per minuut.

5

Observeer de aanwezigheid van de tekens van de subacute fase. De subacute fase van hoefbevangenheid treedt op als de hoefbeving al 3 dagen oud is, maar er is nog steeds geen sprake van loslaten. De symptomen zijn in dit stadium eigenlijk minder merkbaar, maar ze zijn gelijk aan de acute fase, zoals een verhoogde hartslag en een verandering in de loophouding.

6

Kijk of er veranderingen zijn in de manier waarop het paard staat. Je benen zullen pijnlijk zijn, dus je zult niet willen dat je ze belast. Een gemeenschappelijke houding is om terug te slingeren, waarbij het grootste deel van het gewicht op zijn achterpoten wordt afgezet. Hierdoor lijkt het alsof het paard achterover leunt. Het is ook moeilijk om het dier te laten bewegen. Als je een manier vindt om te staan ​​die prettig voor je is, zul je weigeren te bewegen zodat het je geen pijn bezorgt. De chronische fase begint wanneer de helm valt.

Deel 2

2

Forceer uw paard niet om te lopen of te bewegen. Als uw paard tekenen van kreupelheid vertoont, dwing hem dan niet om te trainen. Als u op een aanzienlijke afstand van huis bent, moet u deze in een aanhangwagen vervoeren. Plaats een bed van dikke fiches van 10 of 12 cm in uw doos. Deze chips zorgen voor demping van je paard, wat een deel van de pijn zal verlichten.

3

Neem wat palliatieve maatregelen terwijl u wacht tot de dierenarts arriveert. Als u de volgende maatregelen neemt voordat de dierenarts arriveert, wordt uw werk gemakkelijker en krijgt uw paard de broodnodige opluchting.

4

Sta de dierenarts toe om uw voorwaarde te diagnostiseren. De dierenarts zal de aanwezigheid van de hierboven aangegeven symptomen controleren door het paard te onderzoeken - hij is beter in staat om de symptomen te detecteren. Je kunt ook een röntgenfoto maken om de binnenkant van de helm te onderzoeken.

5

Vraag hem over acepromazine. Dit medicijn kan de bloedtoevoer naar de laminae verhogen, wat in sommige gevallen de aandoening helpt verlichten. Dit kan ook je paard tot op zekere hoogte kalmeren, waardoor hij kalm blijft en minder kans heeft op nog meer blessures.

6

Gebruik een orthopedisch hoefsmid (een met extra kwalificaties om aandoeningen zoals hoefbevangenheid met corrigerende schoenen te behandelen) om het paard te evalueren. Hij kon een deel van de druk op het been verlichten door gebruik te maken van hoefijzers of speciale laarzen. Je kunt het paard ook evalueren om te bepalen of het gebruik van sjablonen noodzakelijk is. Wees voorzichtig als je gaat om enkele maatregel toe te passen door jezelf, want als je het verkeerd, kan je de hoek van de romp te kantelen en eventueel neerslaan van het pedaal bot, het penetreren van de zool van de hoef.

7

Onderzoek de mogelijke oorzaken van de ziekte om te voorkomen dat het weer gebeurt. Af en toe ontstaat laminitis omdat het paard te zwaar is en vers gras eet, maar dit is niet altijd het geval. Andere ziekten kunnen afleveringen van hoefbevangenheid veroorzaken. Onderzoek naar deze ziekte is nog gaande, omdat de mechanismen en de beste behandelings- en preventiemethoden nog niet volledig worden begrepen.

Deel 3

2

Beperk de consumptie van granen. Hoewel paarden wat granen eten tijdens hun maaltijden, probeer ze dan niet te veel te geven. Je moet vooral de granen die rijk zijn aan melasse beperken. Zoals te veel suikerachtig gras, kunnen te veel granen een teveel aan zetmeel in het lichaam van het dier veroorzaken, waardoor hoefbevangenheid ontstaat.

3

Observeer de aanwezigheid van tekenen van hoefbevangenheid na een infectie. Een infectie in een ander deel van het lichaam kan ook laminitis veroorzaken. Een merrie die niet de hele placenta uitdrijft, kan bijvoorbeeld een infectie ontwikkelen. Op zijn beurt kan deze merrie laminitis ontwikkelen.

4

Kijk of je laminitis hebt nadat je corticosteroïden hebt gebruikt. Als uw paard onlangs een behandeling met steroïden heeft gekregen, moet u controleren of u lijdt aan de symptomen van hoefbevangenheid. U moet extra opletten wanneer uw paard een zeer hoge dosis steroïden heeft gebruikt.

5

Voorkom dat paarden op harde oppervlakken kunnen rennen. Een andere factor die laminitis kan veroorzaken, is om paarden zeer hard te laten werken op harde oppervlakken, zoals beton of cement. Evenzo kunnen paarden met overgewicht last hebben van hoefbevangenheid, omdat het extra gewicht de hoeven onder druk zet.

6

Houd de hoeven van je paard bijgesneden. Als je de hoeven van je paard niet kort houdt, kan hij ze te hard indrukken. Deze druk kan de laminae beschadigen, wat op zijn beurt laminitis kan veroorzaken.