Hoe een raket te maken

De raketten illustreren de Derde Wet van Beweging van Newton: "Voor elke actie is er een gelijke en tegenovergestelde reactie." De eerste raket was een houten duif aangedreven door stoom, uitgevonden door Archytas van Taranto in de 4e eeuw voor Christus. Voorafgegaan stoompijpen poeder Chinese, dan is de raket-aangedreven door Konstanin Tsiolkovsky en ontworpen door Robert Goddard. Dit artikel beschrijft vijf manieren om je eigen raket te bouwen, van de eenvoudigste tot meer complexe ene kant is er een extra deel dat sommige van de principes die de bouw van raketten te leiden verklaart

Inhoud

Stappen

Methode 1de raketballon
Methode 2de rietje-rietje
Methode 3de rollator van de fotorol
Methode 4de match-raket
Methode 5de waterraket

Delen van de raket en hoe ze werken
Tips
Waarschuwingen
Dingen die je nodig hebt

stappen

Methode 1
De raketballon

Bind het ene uiteinde van een stuk touw of vislijn aan een steun. Voor ondersteuning kunt u de rugleuning van een stoel of de knop van een deur gebruiken.

Steek het touw door een rietje. Het touw en het rietje dienen als geleidingssysteem om de weg van de raketballon te regelen.

Typisch, raketmodel teams gebruiken een soortgelijk stuk stro bevestigd aan het lichaam van de raket. Dit rietje wordt door een metalen staaf op het lanceerplatform gestoken om de raket vóór de lancering rechtop te houden.

Bind het andere uiteinde van het touw aan een andere steun. Zorg ervoor dat je het touw goed vastmaakt voordat je het probeert.

Pomp de ballon op. Druk op het uiteinde van de ballon om te voorkomen dat lucht ontsnapt. U kunt uw vingers, een paperclip of een vork gebruiken.

Hecht het rietje aan de ballon met plakband.

Bevrijd de lucht uit de ballon. Je raket zal door de gids reizen van het ene eind naar het andere.

Je kunt proberen de raketballon te maken met een ronde ballon in plaats van een langwerpige ballon, en ook rietjes van verschillende groottes gebruiken, zodat je kunt zien hoe goed ze de raketballon geleiden. Je kunt ook de hoek verhogen waarmee de raketballon vliegt, zodat je kunt zien hoe dit invloed heeft op de afstand die de raket aflegt.

Een vergelijkbaar apparaat dat u kunt maken, is een jetboot: snijd een doos melk in de lengte doormidden. Maak een gat in het onderste uiteinde en steek het uiteinde van de ballon in het gat. Blaas de ballon op, plaats de pot in een bak met een beetje water en laat de lucht ontsnappen.

Methode 2
De rietje-rietje

Snij een rechthoekige strook papier. De strip moet ongeveer drie keer zo lang zijn als deze breed is: afmetingen van 11,43 cm (4,5 inch) x 3,81 cm (1,5 inch) worden voorgesteld.

Wikkel de strip strak om een potlood of spike. Wikkel de strip in de buurt van het uiteinde of tip in plaats van het midden. Een deel van de strip moet aan het uiteinde of de punt van het potlood of de punt hangen.

Zorg ervoor dat het potlood of de punt iets breder is dan een rietje, maar niet te veel.

Plak de rand van de strip vast met tape om te voorkomen dat deze ontvouwt. Plak het over de hele lengte van de strip.

Vouw het hangende uiteinde van de strip om een punt of een kegel te vormen. Hecht aan de neus van de kegel zodat deze zijn vorm behoudt.

Verwijder het potlood of de spijker.

Probeer geen luchtlekken te hebben. Blaas zachtjes door het open uiteinde van de papieren raket. Luister naar wrijving of lucht die ontsnapt langs de kegel of je neus en raak het aan langs de laterale aansluiting en neus om te detecteren of er zachte luchtstroom is. Plaats plakband op een lek en probeer het opnieuw totdat u geen lek meer detecteert.

Voeg rolroeren toe aan het open uiteinde van de papierraket. Omdat het papier raket is smal, is het een goed idee dat een paar vleugels, die gemakkelijk kan hechten met tape om de raket te beëindigen snijdt, maar niet meer dan drie of vier afzonderlijke vleugels.

Steek een rietje in het open uiteinde van de raket. Zorg ervoor dat het rietje zich ver genoeg van de raket uitstrekt, zodat je het met je vingers kunt vasthouden.

Adem krachtig uit door het rietje. Je raket zal door de lucht vliegen, aangedreven door de kracht van je blazen.

Richt bij het lanceren altijd het rietje en de raket op, nooit op iemand.

Maak variaties in de constructie van de raket, zodat u kunt zien hoe uw vlucht wordt beïnvloed. Ook varieert de kracht van de slag in het rietje, zodat u kunt zien hoe de vliegafstand van de raket wordt beïnvloed.

Een speelgoed vergelijkbaar met de papieren raket bestaat uit een stok met een plastic kegel bevestigd aan het ene uiteinde en een plastic parachute bevestigd aan het andere uiteinde. De parachute wordt op de stok gevouwen, die wordt ingebracht in een blaaspijp gemaakt met een kartonnen buis. Wanneer je door de buis blaast, vangt de plastic kegel de lucht op en laat de stok los. Wanneer hij de maximale hoogte bereikt, zet de stick, wanneer hij valt, de parachute in.

Methode 3
De rollator van de fotorol

Bepaal de lengte of hoogte van de raket. Een goede lengte of hoogte is 15 cm (6 inch), maar je kunt de raket langer of kleiner maken als je wilt.

Een goede diameter is 3,75 cm (1,5 inch), maar de werkelijke diameter wordt bepaald door de diameter van de verbrandingskamer van de raket.

Pak een pakket met fotografische worp. De container zal dienen als een verbrandingskamer voor je raket. Je kunt het in een fotostudio krijgen die nog steeds rollen gebruikt.

Op zoek naar een fotografisch rolcontainer deksel met een uitsteeksel als een stekker die in de mond van de houder in plaats van bevestigd met een lip op de buitenzijde van de houdermond.

Als u geen fotografische rolcontainer kunt vinden, kunt u een lege receptcontainer gebruiken die een klikdeksel heeft. Als u een container met een klikdeksel niet kunt vinden, kunt u altijd een kurkstop maken om deze perfect in de opening van de container te passen.

Bewapen de raket. De eenvoudigste manier om de raket lichaam arm is wikkelen van een stuk papier om de houder filmrol, zoals met het potlood of pen om de raket rietje vervaardigen. Aangezien de container de raket zal lanceren, is het ideaal om het papier te hechten met tape of lijm aan de container voordat het eromheen wordt gewikkeld.

Zorg dat de opening van de container of de fles met pillen wijst wanneer u het frame van de raket vastzet. De mond zal dienen als het mondstuk van de raket.

In plaats van het vouwen van het einde van de raket instantie de conische neus en weg van de verpakking te vormen, kan een papieren cirkel die een cut zou doen vanaf de rand naar het centrum en dus gevouwen om de conus van de raket vormen gesneden. U kunt de kegel repareren met plakband of lijm.

Voeg rolroeren toe. Omdat deze raket breder van diameter is dan de papieren raket die met een rietje wordt gelanceerd, is het ideaal om afzonderlijke vleugels te knippen en vast te zetten. Het is ook een goed idee om slechts drie rolroeren te gebruiken en niet vier.

Bepaal waar de raket werd gelanceerd. Het wordt aanbevolen om het een open ruimte te maken en buitenshuis omdat de raket bij lancering een aanzienlijke hoogte kan bereiken.

Vul de container tot 1/3 vol met water. Als er geen waterbron in de buurt van het lanceerplatform is, moet je de hoofdraket dragen of het water afzonderlijk transporteren en de container bij de lanceerplaats vullen.

Breek een bruisende pil doormidden en gooi de helft in het water.

Bedek de container en til de raket op het lanceerplatform.

Ga terug naar een veilige afstand. Als het oplost, laat de tablet kooldioxide vrijkomen. De druk zal zich ophopen tot het punt waarop het het deksel van de container zal afvuren, waarbij de raket wordt voortgestuwd.

In plaats van water te gebruiken, kunt u de container halfvol vullen met azijn. In plaats van een bruisende pil, kunt u een theelepel (0.18 oz of 5 g) baking soda gebruiken. Azijn is een zuur (azijnzuur) en reageert met het bicarbonaat van soda om water en koolstofdioxide te produceren. Azijn en bakpoeder zijn echter vluchtiger dan water en bruistabletten, dus je moet zo snel mogelijk van het pad van de raket wegkomen en als je veel van die chemicaliën gebruikt, kun je de container breken .

Methode 4
De match-raket

Snijd een kleine driehoek van aluminiumfolie. De driehoek moet een gelijkbenige zijn van ongeveer 2,5 cm (1 inch) aan de basis en 5 cm (2 inch) van het midden van de basis naar de bovenkant.

Neem een kartonnen lucifer.

Lijn de lucifer uit tegen een rechte pin. Plaats de pin en de lucifer zodanig dat de punt van de pin de kop van de lucifer raakt zonder over het dikste deel van de luciferkop te gaan.

Wikkel de aluminium driehoek rond de voorrand van de lucifer. Wikkel het aluminium zo strak mogelijk rond de kop van de lucifer zonder de pin te veranderen. Wanneer u klaar bent, moet de wrap ongeveer 6,25 mm (1/4 inch) onder de kop van de wedstrijd uitkomen.

Vouw de aluminium wrap rond de kop van de pin met je duimen. Hierdoor wordt de verpakking naar de kop van de lucifer gedrukt en wordt het kanaal gevormd door de pin onder de wikkeling beter gedefinieerd.

Schuif de pen voorzichtig uit de verpakking. Pas op dat u het aluminium niet scheurt wanneer u dit doet.

Vouw een paperclip om een lanceerplatform te vormen.

Vouw de buitenste vouw in een hoek van 60 °. Dit vormt de basis van het lanceerplatform.

Vouw het binnenste gedeelte omhoog en vervolgens rond om een open driehoek te vormen. Daar zal de kop van de lucifer gewikkeld in aluminium rusten.

Plaats uw lanceerplatform op de lanceerplaats. Nogmaals, het is ten zeerste aan te raden om het een openlucht open ruimte te maken omdat de wedstrijdraket een aanzienlijke afstand kan afleggen. Vermijd plekken die extreem droog zijn omdat de wedstrijdraket een brand kan veroorzaken.

Zorg ervoor dat de omgeving vrij is voor de lancering.

Plaats de wedstrijdraket op het lanceerplatform met de punt naar boven gericht. De raket moet in een hoek van 60 ° rusten. Als het op een lagere hoek rust, moet u de paperclip vouwen tot deze een hoek van 60 ° bereikt.

Lanceer de raket. Steek een lucifer aan en plaats de vlam direct onder het hoofd van de ingepakte lucifer. Wanneer de wedstrijd in de kop van de ingepakte wedstrijd verlicht is, zal de wedstrijdraket opstijgen.

Houd een emmer water bij de hand om de gebruikte lucifers nat te maken en zorg ervoor dat ze helemaal leeg zijn.

Als een lucifer raket op je landt, stop dan met bewegen, gooi jezelf op de grond en rol totdat de vlammen uitgaan.

Methode 5
De waterraket

Maak een lege fles van 2 L frisdrank klaar als de drukkamer van de raket. Omdat flessen worden gebruikt om deze raket te maken, wordt het soms een raketfles genoemd. Verwar het niet met het vuurwerk dat bekend staat als een flessenraket, zo genoemd omdat het meestal wordt afgevuurd vanuit een fles. Het lanceren van dit soort flessenraket is in veel gebieden illegaal, maar de waterraket is legaal in de meeste gebieden.

Snijd het gedeelte waar het etiket niet is bevestigd aan de fles om het label te verwijderen. Zorg ervoor dat u het oppervlak van de fles niet schraapt of hakt, want als u dit doet, verzwakt de fles op de plaats van snijden of schrapen.
Versterk de fles door deze in te pakken met verpakkingstape. Nieuwe flessen zijn bestand tegen een druk van maximaal 7 kg per cm2 (689,48 kilopascal), maar constante opnamen verminderen de hoeveelheid druk die de fles kan weerstaan zonder te breken. U kunt verschillende lintbanden rond het midden van de fles wikkelen of de fles rond het midden en halverwege de uiteinden wikkelen. Elke band moet de fles twee keer omwikkelen.
Markeer met een marker de plaatsen waar je de rolroeren aan de body van de fles wilt bevestigen. Als je vier rolroeren gaat plaatsen, teken je de lijnen gescheiden door 90 °. Als je drie rolrozetten gaat plaatsen, teken dan afzonderlijke lijnen bij 120 °. In het ideale geval wikkelt u eerst een strook papier rond de fles en maakt u de markeringen erboven, dan brengt u de markeringen over naar de fles.

Bouw de rolroeren. Omdat het plastic lichaam van de raket relatief sterk is, dus je hebt het moeten versterken, moet je de rolroeren even resistent maken. Het hardboard zal maar een tijdje werken, omdat het een beter materiaal is dan het plastic dat in de zakmappen of in de mappen met drie ringen wordt gebruikt.

Eerst moet u uw rolroeren ontwerpen en een papieren sjabloon maken die als snijgids zal dienen. Ongeacht het ontwerp dat ze hebben, moet hun ontwerp ervoor zorgen dat ze kunnen vouwen (buigen in twee), zodat ze extra sterk zijn en zich uitstrekken tot het punt waarop de fles versmalt.

Knip de sjabloon af en gebruik deze als een gids om het materiaal van de spoiler af te snijden.

Vouw de rolroeren naar hun vorm en bevestig ze aan het raketlichaam met plakband.

Afhankelijk van het ontwerp van uw draagraket, mogen de rolroeren niet onder de opening van de raketfles of het mondstuk uitsteken.

Maak de conische neus en de explosieve ladingsectie. Hiervoor heeft u een tweede flacon van 2 L nodig.

Snijd de basis van de fles.

Plaats het explosieve ladinggedeelte bovenop de snijfles. Je kunt een stuk klei gebruiken om te modelleren of een bundel elastiekjes. Plaats het gedeelte van de basis van de gesneden fles in het bovenste deel, met de basis naar de mond van het bovenste gedeelte. Plak het met plakband zodat het niet beweegt, en plak vervolgens de aangepaste fles op de bodem van de fles, die als een drukkamer zal dienen.

Je kunt de conische neus bijna overal van maken, van het deksel van een fles van 2 liter, een stukje PVC-buisje tot een plastic kegel. Als u eenmaal besloten hebt welke de conische neus zal zijn en wie de arm moet worden, moet u hem permanent aan het bovenste deel van de snijfles bevestigen.

Test de balans van de geassembleerde raket. Breng de raket in evenwicht met je wijsvinger. Het moet op een bepaald punt boven de bovenkant van de drukkamer worden uitgebalanceerd (de basis van de eerste fles). Als dat niet het geval is, verwijder dan de explosieve ladingsectie en pas het gewicht aan.

Nadat het middelpunt van de massa is gevonden, weegt de raket. Het zou tussen de 200 en 240 g (7 tot 8,5 oz.) Moeten wegen.

Maak de werper of stop. Er zijn verschillende apparaten die je kunt gebruiken om je waterraket te lanceren. De eenvoudigste is een klep en een plug die in de mond van de fles past en die dienst doet als een drukkamer.

Zoek een kurk die precies in de opening van de fles past. Misschien moet je de rand iets kerven.

Krijg een klepsysteem van het type dat wordt gebruikt voor autobanden of voor de binnenband van fietswielen. Meet de diameter.

Boor een gat in het midden van de kurk met een boor van dezelfde diameter als de klep.

Reinig de steel van de klep en plaats een stukje plakband op het ingebrachte gedeelte en de opening.

Steek de klep door het gat in de kurk en sluit hem vervolgens af met siliconen- of urethaanafdichtmiddel. Laat het afdichtmiddel volledig drogen voordat u het plakband verwijdert.

Test de klep om ervoor te zorgen dat de lucht er erdoorheen vrij is.

Test de plug door een kleine hoeveelheid water in de drukkamer van de raket te plaatsen, plaats dan de plug op zijn plaats en til de raket op. Als u lekken vindt, verzegelt u de klep en probeert u het opnieuw. Nadat u hebt gecontroleerd dat er geen lekken zijn, probeert u opnieuw om de druk te bepalen waarmee de lucht de plug uit de fles zal drukken.

Als je wilt weten hoe je een meer geavanceerd lanceersysteem kunt bouwen, kijk dan http://sciencetoymaker.org/waterRocket/buildWaterRocketLauncher.htm.

Kies een startplaats voor je raket. Net als bij de fotografische rolcontainerraket en de wedstrijdraket, wordt het ten zeerste aanbevolen dat de plaats een open buitenruimte is. Omdat de waterraket groter is dan de andere raketten, heb je een groter, platter en meer vlak open gebied nodig in vergelijking met de andere raketten.

Wanneer kinderen aanwezig zijn, is het een goed idee om een verhoogd oppervlak te gebruiken, zoals een picknicktafel.

Schiet op je raket.

Vul de drukkamer 1/3 tot 1/2 vol met water. (Voeg wat eetbare kleurstof toe aan het water om een kleurrijkere "ontsnapping" te creëren bij het lanceren van de raket). Je kunt ook de raket afvuren zonder water in de drukkamer te plaatsen, hoewel de doeldruk kan afwijken van de druk die wordt uitgeoefend wanneer de kamer water binnenin heeft.

Plaats het draagraket of steek de stekker in de opening van de drukkamer.

Verbind de slang van de fietspomp met het lanceerventiel.

Ga op de raket staan.

Pomp de lucht totdat u een druk bereikt waarin de connector krachtig naar buiten komt. Er kan een kleine vertraging optreden tussen de geforceerde uitgang van de connector en de lancering van de raket.

Delen van de raket en hoe ze werken

1. Gebruik de propeller om de raket in de lucht te tillen en deze er doorheen te bewegen. Een raket vliegt door een ontsnappingsspuit neerwaarts door een of meer spuitmonden te duwen om omhoog te duwen (lancering) en deze vooruit (duw) door de lucht te bewegen. Raketmotoren werken door de brandstof te mengen met een zuurstofbron (een oxidant), waardoor ze zowel in de ruimte als in de atmosfeer van de aarde kunnen functioneren.

De eerste raketten waren raketten met vaste brandstof. Dit type raketten omvat vuurwerk, Chinese raketten en de twee dunne propellaraketten die worden gebruikt door ruimteveren. De meeste van deze raketten hebben een gat in het midden voor de brandstof en het oxidatiemiddel om contact en verbranding te maken. De raketmotoren die in de raketmodellen worden gebruikt, maken gebruik van vaste brandstofpropellers en een reeks ladingen om de raketparachute in te zetten wanneer de brandstof op is.
Vloeibare brandstofraketten onderscheiden zich doordat tanks onder druk gescheiden zijn van een vloeibare brandstof zoals benzine of hydrazine en vloeibare zuurstof. Deze vloeistoffen worden in de verbrandingskamer aan de basis van de raket gepompt en de uitlaat wordt naar buiten geventileerd via een conisch mondstuk. De belangrijkste stuwraketten van de spaceshuttle waren raketten met vloeibare brandstof, ondersteund door een externe brandstoftank die bij de lancering onder de shuttle werd gedragen. De Saturn V-raketten in de Apollo-missie waren ook vloeibare brandstof.
Verschillende raket aangedreven voertuigen gebruiken ook kleine raketten aan de zijkanten die hielpen bij de behandeling van het voertuig in de ruimte. Dit worden manoeuvreerschroeven genoemd. De service module beveiligd Apollo bevelmodule thrusters had mensen zoals rugzakken bemand manoeuvreren eenheid die wordt gebruikt in de space shuttle.

2. Snij de luchtweerstand af met de conische neus. De lucht heeft massa en hoe dichter deze is (vooral in de buurt van het aardoppervlak), hoe meer weerstand het zal bieden voor de objecten die er doorheen proberen te bewegen. De raketten moeten aërodynamisch zijn (met langwerpige en elliptische vormen) om de hoeveelheid wrijving die ze tegenkomen tijdens het reizen door de lucht te minimaliseren. Het is om deze reden dat ze over het algemeen een puntige neus hebben.

De raketten hebben een explosieve camera (astronauten, satellieten of explosieve kernkoppen) en bevinden zich meestal op of nabij de kegelvormige neus van de raketten. De Apollo-opdrachtmodule had bijvoorbeeld een conische vorm.
De conische neus draagt ook een geleidingssysteem dat een raket moet hebben, die helpt de raket naar zijn bestemming te leiden zonder het te laten afwijken. Begeleidingssystemen kunnen boordcomputers, sensoren, radar en een radio bevatten om u informatie te verschaffen en de vliegbaan van de raket te besturen. (De raketten van Goddard gebruikten een gyroscoop controlesysteem.).

3. Brengt de raket in balans rond zijn massamiddelpunt. Het totale gewicht van de raket moet rond een bepaald punt in de raket worden gebalanceerd om ervoor te zorgen dat het direct vliegt zonder te afwijken. Dat punt ontvangt de namen van het evenwichtspunt, het massamiddelpunt of het zwaartepunt.

Het massamidden is niet hetzelfde voor elke raket. In het algemeen bevindt het evenwichtspunt zich ergens nabij de bovenkant van de brandstofkamer of de drukkamer.
Terwijl de explosieve camera helpt het midden van de massa van de raket boven de drukkamer omhoog te brengen, zal een explosieve camera die te zwaar is ervoor zorgen dat de bovenkant van de raket te zwaar wordt, wat het moeilijk zou maken voor de raket om rechtop te blijven vóór de lancering en ook om het tijdens het opstijgen te begeleiden. Om deze reden werden geïntegreerde circuits opgenomen in computers van ruimtevaartuigen om hun gewicht te verminderen (dit leidde tot het gebruik van vergelijkbare geïntegreerde schakelingen of chips, in calculators, digitale klokken, personal computers en meer recentelijk tablets, computers en smartphones ).

4. Stabiliseert de vlucht van de raket met staartrolroeren. De rolroeren helpen ervoor te zorgen dat de raketbaan recht is, door luchtweerstand te bieden tegen richtingsveranderingen. Sommige rolroeren zijn ontworpen om zich onder het raketmondstuk uit te strekken om de raket vóór de lancering rechtop te houden.

In de negentiende eeuw bedacht de Engelse heer William Hale nog een andere manier om de rolroeren te gebruiken bij het stabiliseren van de vlucht van de raket. Hij ontwierp havens van ontsnappingspoorten naast de vinvormige achterklep die ervoor zorgden dat uitlaatgassen tegen de rolroeren drongen en de raket draaiden om te voorkomen dat ze zouden draaien. Dit proces wordt spin stabilisatie genoemd.

tips

Als je de hierboven beschreven raketten wilt maken maar een grotere uitdaging wilt, kun je de hobby voor het modelleren van raketten aannemen. Commerciële raketmodellen worden gemaakt sinds het einde van de jaren 1950. Ze komen in teams die geassembleerd moeten worden en kunnen worden gelanceerd met een zwarte poederpistool voor eenmalig gebruik die ze opheft van 100 tot 500 m (300 tot 1500 voet).
Als het erg moeilijk voor je is om raketten verticaal te lanceren, kun je wat in raketschuiven converteren en horizontaal lanceren (in wezen is de raketballon een vorm van een raketschuif). Bevestig de fotografische rolcontainer aan een speelgoedauto of de waterraket aan een skateboard. U moet echter nog steeds een open gebied vinden met voldoende ruimte voor de lancering.

waarschuwingen

Draag altijd een veiligheidsbril bij het lanceren van een van de raketten met vrije vlucht (andere raketten dan de raketballon). Voor grotere vrij rondvliegende raketten, zoals de waterraket, is het raadzaam om een helm te gebruiken om jezelf te beschermen als de raket je raakt.
Fotografeer geen van de vrij vliegende raketten op mensen.
Toezicht door volwassenen wordt ten zeerste aanbevolen bij het werken aan een van de raketten aangedreven door een middel dat sterker is dan iemands slag.

Dingen die je nodig hebt

Veiligheidslenzen (voor alle vrije vluchtraketten)
Beschermende helm (voor grote vrije vluchtraketten)

Voor de raketballon:

Grote ballon
Stuk touw voor vliegers of lijn (10 tot 15 voet of 3 tot 5 m)
Rietje drinken
Klembord of vork (of een ander middel om het einde van de wereldbol tijdelijk vast te houden)
Plakband
Plaatsen waar de uiteinden van het touw te binden

Voor de rietje-raket:

Rietje drinken
Bouw papieren blad
schaar
potlood
Plakband

Voor de fotografische rolcontainerraket:

Bouw papieren blad
Pakket voor rollen van 35 mm (verkrijgbaar in fotowinkels) of flesje pillen (met klikdeksel)
schaar
Plakband
water
Bruistablet (zoals Alka-Seltzer of Efferdent)
Azijn (in plaats van water)
Zuiveringszout (in plaats van de bruistablet)
potlood
lijm
Papieren handdoek

Voor de matchraket: