Hoe het nefrotisch syndroom in de kindertijd te behandelen

Het nefrotisch syndroom is geen ziekte op zich, maar het beschrijft een groep symptomen die vaak voorkomen bij bepaalde soorten nieraandoeningen. In nefrotisch syndroom, de wand van haarvaten in de nier wordt "doorlaatbaar" is zodat voldoende eiwitten verloren via de urine significante reductie eiwit in het bloed. Veel vormen van nieraandoeningen bij kinderen en volwassenen kunnen nefrotisch syndroom omvatten, als onderdeel van de situatie. Begin met stap 1 om te beginnen met de behandeling van nefrotisch syndroom in de kindertijd.

Inhoud

Stappen
Deel 1
Deel 2
Deel 3
Deel 4
Tips

stappen

Deel 1

Behandel nefrotisch syndroom

Follow-up actief thuis. Dit is belangrijk en biedt de mogelijkheid om deel te nemen aan belangrijke aspecten van de zorg van uw kind. Dit is wat u kunt doen om het proces zo soepel mogelijk te laten verlopen:

Gewichtscontrole Gewichtscontrole moet elke dag of om de twee dagen worden uitgevoerd als frequente terugval optreedt of als de behandeling met hoge doses prednison nog gaande is. Als het gewicht van uw kind snel en zonder uitleg begint te stijgen en als het in remissie is, kan dit duiden op het imminente begin van een terugval.
Houd een registratie bij van medicijnen en doses. De lijsten met medicijnen kunnen erg handig zijn, vooral als ze in een notitieblok met "trekpapier" worden bewaard. De dosis medicatie verandert vaak bij mensen met SSNS en is gemakkelijk in de war of veranderingen worden vergeten. Dit is een belangrijke veiligheidsmaatregel.
Controle van urine. Aan de controle-eiwit in de urine wordt gemakkelijk uitgevoerd met een strip prueba- een dunne plastic strip ongeveer 3 inch (7 cm) lang en ¼ inch (0,63 cm) in diameter. Deze kunnen worden gekocht in flessen van 50 en 100. Het wordt aanbevolen om de urinetest van de eerste ochtend te doen. In remissie kan periodieke monitoring van urine de vroege identificatie van een nakende of gedeeltelijke terugval mogelijk maken.

Laat uw kind prednison innemen. Dit is een medicijn voor corticosteroïden (vaak een "steroïde" genoemd). Prednison heeft verschillende immunosuppressieve eigenschappen en is al decennia de basis van de INS-behandeling. Naast dat het de eerste keuze medicatie voor INS is, is het ook een sterke voorspellende indicator van de uitkomst.

Patiënten bij wie de INS ontvankelijk is voor behandeling met steroïden, zullen waarschijnlijk uiteindelijk verdwijnen.

Er zijn verschillende corticosteroïden die nauw verwant zijn met prednison en die ook kunnen worden gebruikt. Deze worden prednisolon en methylprednisolon genoemd.

Voor de initiële aflevering van nefrotisch syndroom, de aanbevolen dosis oraal prednison 2 milligram per kilogram lichaamsgewicht (of 60 mg per vierkante meter lichaamsoppervlak) per dag. De dagelijkse behandeling duurt 4 tot 6 weken, gedurende welke periode de meeste steroïde-gevoelige patiënten zullen reageren.

Hierna verminderen de meeste behandelprotocollen de dosis en geven deze om de twee dagen, waarna de dosis langzaam wordt verlaagd. De totale startperiode van de behandeling is 4 tot 8 maanden.

Evalueer calcineurineremmers. Het immunosuppressieve effect van deze geneesmiddelen is voornamelijk te wijten aan hun interferentie met de chemische signalen van witte bloedcellen die hen in staat stellen een gecoördineerde immuunrespons aan te bieden. Deze werden aanvankelijk toegepast bij de niertransplantatie, maar zijn al jarenlang gebruikt om INS te behandelen.

De namen van de medicijnen zijn cyclosporine en tacrolimus. Deze zijn de op een na meest gebruikte behandelingslijn geworden als alternatief voor prednison.

De bijwerkingen van deze twee medicijnen zijn het infectierisico en beide zijn potentieel toxisch voor de nieren en vereisen zorgvuldige monitoring. Cyclosporine kan abnormale haargroei (hirsutisme) en tacrolimus veroorzaken, wat zelden een aandoening veroorzaakt zoals diabetes mellitus.

Een nadeel van behandeling met deze medicijnen is de noodzaak van periodieke bloedspiegelmetingen, die worden gebruikt om de juiste dosis te bepalen.

Praat met uw arts over myofetil mycofenolaat (MMF, voor het acroniem in het Engels). Dit medicijn biedt ook immunosuppressie door de groei van witte bloedcellen te verstoren. Hoewel er ernstige infecties met MMF kunnen optreden, lijken ze minder frequent te zijn dan met alkylerende middelen.

Sommige patiënten moeten prednison blijven gebruiken in combinatie met MMF om effectieve resultaten te hebben. Daarom is het waarschijnlijk dat patiënten met ernstige steroïde bijwerkingen hiervan niet zullen profiteren.

De bijwerkingen zijn voornamelijk gastro-intestinaal: krampen, diarree en buikpijn.

Neem contact op met uw arts voor een behandelingsregime. Hij zal weten wat geschikt is voor uw kind.

Overweeg te beginnen met alkylerende stoffen. Deze geneesmiddelen werden voor het eerst gebruikt als middelen voor kankerchemotherapie. Deze werken door te interfereren met celreplicatie en hebben daarom een groter effect op cellen die snel groeien en delen. Om deze reden zijn ze nuttig bij veel soorten kanker.

Alkyleringsmiddelen worden voornamelijk gebruikt bij patiënten met SSNS met frequente recidieven of ernstige bijwerkingen van corticosteroïden. Tegenwoordig worden ze niet vaak gebruikt bij patiënten met een steroïde-resistent nefrotisch syndroom.

Cyclofosfamide en chloorambucil zijn de meest gebruikte vormen en worden oraal toegediend. Behandeling met orale cyclofosfamide is over het algemeen beperkt tot drie maanden met een totale dosis van ongeveer 180 milligram per kilogram lichaamsgewicht. Deze dosis lijkt het risico op onvruchtbaarheid te minimaliseren.

Ernstige ernstige bijwerkingen zijn een verhoogd risico op infectie, onvruchtbaarheid (dosisafhankelijk) en ernstige blaaswandletsels (hemorragische cystitis). Tijdelijk haarverlies kan ook optreden.

Houd er rekening mee dat de meeste patiënten terugvallen. Helaas zullen de meeste patiënten op een bepaald moment terugvallen, waarbij ze worden behandeld met prednison in een vergelijkbare aanvangsdosis maar met een kortere totale behandelingsperiode.

Een van de grootste uitdagingen van de behandeling met prednison (en vooral als u het opnieuw start) is om de voordelen tegenover de bijwerkingen in evenwicht te brengen. Er zijn talrijke bijwerkingen (hierboven besproken) waarvan de risico`s toenemen bij een langere therapieduur.

Er zijn verschillende zelfhulppublicaties die zich richten op het beheer van stemmingswisselingen en gedragsveranderingen en de eetlust die leidt tot obesitas. Deze kunnen helpen om alles beter beheersbaar te maken.

Werk om mogelijke complicaties te minimaliseren. Helaas wegen de complicaties bij het nefrotisch syndroom praktisch op tegen het echte probleem. Hier presenteren we enkele tactieken die kunnen worden gebruikt om de gezondheid van uw kind te garanderen:

Stop niet abrupt met de behandeling met corticosteroïden tenzij uw arts u dat zegt.

Noteer de doses corticosteroïden - deze kunnen vaak en op potentieel verwarrende manieren veranderen. En zorg ervoor dat u de receptvoorraad bewaart.

Vermijd contact met kinderen die ziek zijn. Vermijd blootstelling aan waterpokken als uw kind het niet eerder heeft gecontracteerd of als het niet is gevaccineerd. Als er blootstelling is aan waterpokken, of het uiterlijk van gordelroos, neem dan onmiddellijk contact op met uw arts.

Niet-routinematige virusvaccins dienen op een normaal tijdstip te worden toegediend, inclusief jaarlijkse griepvaccinatie. Levert het pneumokokkenvaccin. Vermijd levende virusvaccins, totdat uw kind alle immunosuppressieve medicatie stopt.

Onderzoek naar proteïnurie uitgevoerd vaak en rapporteert de toegenomen eiwit in de test urinepeilstok de eerste ochtend 2 + (100 mg / dl) of meer op 2 opeenvolgende dagen of oedeem verschijnt.

Deel 2

Behandel de symptomen

Ga het oedeem onder ogen door minder water te nemen. Over het algemeen hebben patiënten met nefrotisch oedeem slechts bescheiden vochtbeperkingen nodig om verbetering te zien. Een eenvoudige manier om vloeiend te verminderen is door te drinken uit een klein kopje. Een kleinere hoeveelheid vloeistof in een kleine kop kan voldoende zijn om de dorst te lessen.

Doe dit heel voorzichtig Het laatste dat je wilt, is om uitdroging aan je situatie toe te voegen. Praat met uw arts over wat een redelijke waterinname zou zijn voor de situatie van uw kind.

Beperk de zoutinname van uw kind. Het is belangrijk om te erkennen dat de dagelijkse natriuminname van zout in het gemiddelde Amerikaanse dieet tussen 5 en 10 keer de gemiddelde dagelijkse behoefte is. Enkele bruikbare voedingsrichtlijnen zijn onder meer:

Consumeer meer voedsel met hoogwaardige eiwitten en weinig zout, inclusief verse onbewerkte groenten, vers fruit, melk en yoghurt, kip, vers vlees en vis.

Vermijd fast food, verwerkte voedingsmiddelen (jamonada, kaas, worst), ingeblikte, droge mengsels en snacks (chips, pretzels, gezouten noten en dergelijke snacks).

Voeg tijdens het koken geen zout aan het eten toe en houd de zoutvaatje van de tafel.

Als een meer nauwkeurige zoutbeperking in het dieet vereist is, zou een goed aantal om te beginnen ongeveer 1.600 mg natrium per dag zijn. Het natriumgehalte komt voor in de voedingswaarden van de meeste voedingsmiddelen. Sommige worden uitgedrukt als milli-equivalenten in plaats van milligrammen. 1 mEq = 23 mg natrium.

Overweeg voorzichtig diuretica in te nemen. Deze klasse geneesmiddelen heeft directe effecten op verschillende delen van de nierfilter om de uitscheiding van vloeistoffen en natrium te bevorderen als middel om overtollig water uit het lichaam te verwijderen. Er moet voorzichtigheid worden betracht, omdat langdurige diuretische therapie of hoge doseringen kunnen leiden tot ernstige veranderingen in de mineraalelektrolytbalans en een gevaarlijke vermindering van het bloedvolume.

Bij twijfel is FENa een test die u kunt uitvoeren waarvan is aangetoond dat deze nuttig is bij het beoordelen van de staat van het bloedvolume en hoe vaak diuretica kunnen worden gebruikt. Deze test maakt gebruik van een gelijktijdig verkregen bloed- en urinemonster om een "fractionele natriumuitscheiding" (vandaar de naam) te berekenen. Het bijhouden van deze maatregel kan bijdragen aan de behandelingsbeslissing.

De belangrijkste diuretica die worden gebruikt voor de behandeling van nefrotisch oedeem zijn furosemide, thiaziden en metolozon.

Overweeg het gebruik van diuretica en andere vormen van sterkere diuretica. Wanneer oedeem gecompliceerd is en niet reageert op dieetmaatregelen, wordt vaker furosemide (Lasix) gebruikt, te beginnen met een dosis van ongeveer 1 tot 2 milligram per kilogram lichaamsgewicht.

Furosemide kan meerdere keren per dag worden gegeven, hoewel een grotere totale dosis in plaats van de dosis gedurende de dag te verdelen effectiever kan zijn. Stel de doses niet in zonder medische begeleiding.

Met oedeem dat beter bestand is tegen behandeling, kan furosemide worden gecombineerd met een thiazidediureticum of metolozon.

Het gebruik van diuretische therapie om oedeem te behandelen is slechts tijdelijk, terwijl de verlossing van de ziekte wordt verwacht.

Praat met uw arts over het geven van u albumine. Het gebruik van albumine om vloeistof te extraheren wordt niet algemeen aanvaard als een effectieve methode, maar het lijkt zeer nuttig te zijn bij bepaalde patiënten. Het kan met name handig zijn in omgevingen waar sprake is van een grote hoeveelheid oedeem, maar een laag bloedvolume is aanwezig. In dat geval kan agressievere vochtafvoer leiden tot acuut nierfalen.

Gewoonlijk wordt albumine toegediend in een infuuscentrum of kliniek en wordt het bijna altijd gecombineerd met een diureticum.

De logica is dat door een grote dosis albumine intraveneus gedurende een korte periode toe te dienen, het niveau van albumine in het bloed zal stijgen, de vloeistof de neiging heeft om terug te keren naar het bloedcompartiment, op welk tijdstip een diureticum mogelijk meer effectief in het bevorderen van de uitscheiding van extra vloeistof.

Dit is slechts een tijdelijke maatregel die met een matig ernstige oedeem vloeistof in de buik of borst die soms ademhaling beïnvloedt, of tijdens de behandeling van een huidinfectie of peritonitis.

Overweeg de onderdompelingstechniek met het hoofd uit het water. Dit is geen veelgebruikte behandeling, deels omdat het veel tijd kost en de benodigde faciliteiten niet algemeen beschikbaar zijn. Het is echter noodzakelijk om dit aan te geven, omdat het een veilige en niet-medicamenteuze aanpak van oedeembeheersing is. Dit is wat je moet weten:

Wanneer een persoon die een oedeem presenteert in het water tot aan de schouders of nek staat, brengt de waterdruk in het onderste deel van het lichaam de vloeistof van de huid naar de circulatie terug.

Na 3 tot 4 uur per dag onderdompelen kan de significante vloeistof op deze manier worden gemobiliseerd en vervolgens worden uitgescheiden. Het vereist een bad of een bad dat diep genoeg is om te staan en het geduld om dit voor langere tijd te doen.

Onder bepaalde omstandigheden kan het een nuttige aanvulling zijn op andere therapieën.

Eet gezond. Helaas is een van de meest voorkomende bijwerkingen van steroïden een toename van eetlust, gewichtstoename en obesitas. Als uw kind een langetermijnbehandelingsprogramma volgt, zou dit een punt van zorg moeten zijn, omdat gewichtstoename kan leiden tot hartproblemen, diabetes, hypertensie en vele andere gezondheidsproblemen.

Richt het dieet van uw kind op bladgroenten, fruit, volle granen, mager vlees en magere zuivelproducten.

Blijf weg van verwerkte producten en fast food - deze zitten vol met slechte vetten, calorieën, zout en additieven die je lichaam niet eens herkent.

Probeer vaker kleinere maaltijden te eten. Dit handhaaft het metabolisme, bestrijdt de constante verlangens die gepaard gaan met therapie met corticosteroïden en voorkomt dat uw kind teveel eet tijdens een maaltijd.

Start een oefenprogramma. Om de mogelijke gewichtstoename van medicamenteuze therapie te bestrijden, kan het nodig zijn om met een trainingsprogramma te beginnen. Een gecombineerd dieet- en bewegingsprogramma kan de behandelingssymptomen van uw kind op afstand houden.

Het wordt aanbevolen om 5 dagen per week 30 minuten aan lichaamsbeweging te doen. Hoewel gematigde cardiovasculaire oefening de beste is, is elke activiteit die past bij uw planning en vaardigheden een stap in de goede richting.

Probeer je leven in het algemeen actiever te maken. Verander de films om te zwemmen of een wandeling te maken - gebruik de trap in plaats van de lift te nemen - neem je huisdier mee voor een wandeling. Zelfs kleine veranderingen tellen op!

Deel 3

Begrijp de complicaties

Anticipeert op een zwelling. Oedeem, ontsteking in verschillende delen van het lichaam als gevolg van de accumulatie van overtollig water, is het eerste symptoom van het nefrotisch syndroom bij ongeveer 95% van de patiënten.

De meest voorkomende plaatsen voor deze extra vocht onder meer het gezicht (rond de ogen en vooral in de ochtend na de hele nacht slapen), benen (vooral de onderkant van de benen en te zijn gestopt tijdens de dag) in de buikholte (wanneer er voldoende ruimte voor de opbouw) en genitaliën.
Het kan mild of ernstig genoeg zijn om groot ongemak te veroorzaken. Naarmate de eiwitniveaus in het bloed afnemen, beweegt een deel van het water in het bloed uit het bloedvat en in het omliggende weefsel.

Beheers het cholesterol van uw kind Verhoogde niveaus van LDL-cholesterol en triglyceriden zijn het gevolg van de abnormale verwerking van cholesterolvoorlopers en triglyceriden in het nefrotisch syndroom. In verband hiermee is obesitas of gewichtstoename een veel voorkomende bijwerking.

Bij ernstig en langdurig nefrotisch syndroom kunnen deze niveaus extreem hoog zijn, wat de bezorgdheid over de langdurige hartaandoening en het cardiovasculaire risico in het algemeen doet toenemen.

Houd er rekening mee dat u tegen de infectie bent. Er is een verhoogd risico op ernstige bacteriële infecties bij mensen met een nefrotisch syndroom. Er zijn verschillende veranderingen die optreden in de efficiëntie van ons immuunsysteem die voornamelijk het gevolg zijn van het verlies van bepaalde eiwitten in de urine. De meest voorkomende zijn: sepsis (bacteriën in het bloed), peritonitis (bacteriële infectie in de buik) en cellulitis (bacteriële infectie van de huid).

Bacteriële organismen die deze infecties meestal veroorzaken, zijn streptokokken pneumoniae (pneumococcus) en darmbacteriën zoals Escherichia coli.

Houd er rekening mee dat trombose een complicatie is. Veranderingen in de bloedstolling kunnen leiden tot trombose (vorming van bloedstolsels in de bloedvaten van het lichaam) van de belangrijkste bloedvaten. Dit komt echter vaker voor bij volwassen vormen van nefrotisch syndroom.

Het is vooral het gevolg van onevenwichtigheden in de normale regulering van bloedstolling, met verhogingen factoren die bloedstolling gepaard met urinaire verliezen van stoffen die de bloedstolling remmen verhogen.

Het controleert de nieren. Acuut nierfalen geassocieerd met nefrotisch syndroom is zeldzaam, vooral bij het idiopathische nefrotisch syndroom bij kinderen. Wanneer dit gebeurt, is dit meestal het gevolg van uitdroging in het bloedcompartiment van het lichaam.

Lage niveaus van proteïne in het bloed die leiden tot verlies van bloedvolume en vochtverlies door acute ziekten met uitdroging kunnen samengaan en leiden tot een slechte bloedcirculatie naar de nier. Dit is vaak omkeerbaar door een tijdige behandeling van het onderliggende probleem.

Houd rekening met de complicaties van de therapie. Helaas heeft langdurige steroïdebehandeling zijn eigen complicaties. Elk geval is anders en uw kind kan slechts enkele van deze symptomen ervaren. Met dit in gedachten presenteren we de meest voorkomende bijwerkingen van langdurige therapie:

Gewichtstoename, verhoogde eetlust en obesitas

Gezichtsveranderingen, "gezicht van de cushingoide" (afgerond gezicht, soms "maangezicht" genoemd)

infectie

Vertraging in groei

cataract

hypertensie

Hoog suikerniveau in het bloed

Verzwakking van botten (osteopenie)

Striae van de huid

Het is aannemelijk dat een kind met een terugval in SSNS zeldzaam is en slechts een bescheiden dosis steroïden nodig heeft, geen ernstige bijwerkingen ondervindt.

Deel 4

Begrijp nefrotisch syndroom

Overweeg de betekenis van nefrotisch syndroom. Dit is tenslotte een syndroom en geen ziekte. De belangrijkste kenmerken van het nefrotisch syndroom zijn onder meer:

Overmatige lekkage van eiwitten uit het bloed naar de urine. Bij kinderen is de hoeveelheid eiwit die verloren gaat meestal meer dan 1 gram per m2 lichaamsoppervlak per 24 uur.
Afname van het serumalbumumniveau tot minder dan 2,5 gram per deciliter. Albumine is een belangrijk eiwit dat in het bloed wordt gemeten. Eén deciliter is 100 milliliter (dit is een standaardmanier om bepaalde laboratoriumresultaten uit te drukken).
Oedeem en ascites. Oedeem is de ophoping van vocht onder de huid dat ontstekingen veroorzaakt. Ascites is de ophoping van vocht in de buikholte.
Verhoogde niveaus van serumlipiden. De meest voorkomende verhogingen zijn LDL (slechte cholesterol) en triglyceriden.

Houd in gedachten wat er gebeurt in het lichaam. De normale nieren bevatten elk 1 miljoen microscopische bloedfilters die het bloedreinigingsproces uitvoeren en de chemie van het lichaam aanpassen. Je bloed stroomt naar, door en uit deze filters door de kleine bloedvaten (haarvaten). De nieren zijn zeer efficiënt en slechts zeer kleine hoeveelheden van deze belangrijke stoffen zoals eiwitten in de urine gaan verloren tijdens het filterproces.

Hoewel je klein, maar nog steeds abnormale hoeveelheden proteïnurie (eiwit in de urine) kan waarnemen in bepaalde nierziekten, nefrotisch syndroom de hoeveelheid eiwit die verloren voldoende is om het niveau van eiwit in het bloed aanzienlijk verminderen.

Albumine is een van de eiwitten die verloren gaat in de urine en wordt, gemeten in het bloed, gebruikt als een indicator voor de ernst van proteïnurie.

Overweeg de oorzaken van het nefrotisch syndroom. De meest gebruikelijke groep van nierziekten bij kinderen gekenmerkt door nefrotisch syndroom idiopathisch nefrotisch syndroom genoemd ( "idiopathische" dat ontstaat spontaan). Met andere woorden, in de meeste gevallen is de oorzaak van het syndroom onbekend.

Nefrotisch syndroom kan ook bij kinderen voorkomen als gevolg van andere verworven nieraandoeningen.

Daarnaast zijn er zeldzame erfelijke (genetische) oorzaken van nefrotisch syndroom, waarvan de meeste zich in de kindertijd manifesteren.

Overweeg de soorten nefrotisch syndroom. Het meest voorkomende type van nefrotisch syndroom is "idiopathisch nefrotisch syndroom (INS)". "Idiopathisch" betekent dat het spontaan en zonder duidelijke reden ontstaat. Van alle oorzaken van nefrotisch syndroom is INS de oorzaak bij ongeveer 90% van de kinderen in de leeftijd van 1 tot 8 jaar en bij ongeveer 50% van de adolescenten.

De oorzaak van het nefrotisch syndroom in INS wordt nog steeds niet volledig begrepen, maar het lijkt een wijziging te zijn in de functie van het capillaire filtratiemembraan in de glomerulus.

INS Er zijn vele manieren, maar de meest voorkomende zijn minimale verandering nefrotisch syndroom (MCN`s, voor de afkorting in het Engels) en focale segmentale glomerulosclerose (FSGS). De terminologie kan verwarrend zijn omdat er mogelijk enige overlapping tussen deze twee vormen en algemene gevolgen op lange termijn resultaten zijn zeer verschillend:

Het MCNS heeft een uitstekende prognose - het tegenovergestelde gebeurt met de GEFS. De kans dat de ziekte verslechtering van de nierfunctie en nierfalen veroorzaakt, is veel groter voor FSGS.

Onthoud dat De meeste gevallen zijn gevoelig voor steroïden. Er is een tweede manier om deze twee ziekten te classificeren, wat vaak praktischer is. Prednison (een corticosteroïde) is het meest gebruikte medicijn om INS te behandelen. Kinderen van wie de ziekte reageert op een behandeling met prednison of verwante medicijnen hebben waarschijnlijk een gunstig resultaat, ongeacht of de ziekte MCNS of GESF is.

Wier ziekte reageert op prednison algemeen naar steroid gevoelige nefrotisch syndroom (SSNs, onder de afkorting) terwijl andere resistente nefrotisch syndroom steroïden (SRNS, onder de afkorting).

De kans op een gunstige respons op behandeling met prednison is veel groter in MCNS in vergelijking met GSF.

Begrijp hoe de SSNS wordt behandeld. Bij de meeste kinderen met SSNS komen episodes van proteïnurie terug, vaak gedurende een periode van jaren. In sommige gevallen zijn deze "recidieven" zeldzaam en in andere gevallen kunnen ze 3 tot 4 keer per jaar of meer voorkomen. Behandelingsstrategieën moeten rekening houden met de frequentie en ernst van terugvallen.

Het belangrijkste doel is om de remissie te bereiken en te behouden en, voor zover mogelijk, de mogelijke nadelige effecten van de behandeling te vermijden.

Kwesties in verband met de behandeling van SSNs kunnen worden onderverdeeld in drie groepen: de behandeling van de symptomen van nefrotisch syndroom, de behandeling van de ziekte zelf, en andere maatregelen nemen om te minimaliseren of het beheer van de mogelijke complicaties van SSNs.

tips

Uw kind moet een huidtest ondergaan om TB te zoeken voordat hoge doses prednison worden gestart.
Ouders spelen vaak een belangrijke rol bij monitoring, behandelingsbeslissingen en het voorkomen van bijwerkingen.
Hoewel patiënten met SSNS goede algemene prognoses hebben, is de uitdaging om de ziekte optimaal te beheersen en de mogelijke schade aan de complicaties van de ziekte en de behandeling ervan te minimaliseren.

Meer weergeven ... (7)

Delen op sociale netwerken:

Verwant