Hoe de uitslag veroorzaakt door schurft te herkennen

Schurft is overal ter wereld een veel voorkomende aandoening en treft mensen van alle leeftijden, rassen en economische niveaus. Deze voorwaarde is niet gerelateerd aan hygiëne. In feite wordt het veroorzaakt door een aantasting van de huid door de mijt van menselijke schurft, wiens wetenschappelijke naam het is Sarcoptes scabiei. De mijt van menselijke schurft is een achtpotig wezen dat alleen met behulp van een microscoop kan worden gevisualiseerd. Volwassen vrouwelijke mijten worden in de epidermis (de bovenste laag van de huid) gebracht waar ze leven, hun eieren voeden en leggen. Zelden penetreren ze voorbij de hoornlaag, die de meest oppervlakkige laag van de epidermis is. Als je denkt dat je schurft hebt, volg dan enkele eenvoudige stappen om het te leren herkennen en informeer je over de te nemen maatregelen om het in de toekomst te diagnosticeren, behandelen en voorkomen.

stappen

Deel 1

2

Herkent de aanwezigheid van huiduitslag. Samen met jeuk, kunt u huiduitslag ontwikkelen, wat ook een allergische reactie op mijten vertegenwoordigt. Meestal wordt de allergische reactie beschreven als een soort scheenbeen omgeven door ontsteking en roodheid. Mijten prefereren de huid in sommige delen van het lichaam.

3

Observeer de aanwezigheid van holen. Wanneer je schurft hebt, worden kleine holen soms zichtbaar op de huid. Ze verschijnen als kleine gehoekte of kromme lijnen van grijsachtige kleur of vlees op het oppervlak van de huid. Ze hebben meestal een lengte van één centimeter of meer.

4

Besteed aandacht aan de zweertjes van de huid. Af en toe produceert de intense jeuk veroorzaakt door schurft zweren op de huid. Deze zweren hebben een hoog risico op infectie, wat vaak een complicatie van schurft is. De zweren worden meestal besmet met bacteriën zoals Staphylococcus aureus of beta-hemolytische streptokokken, die de overhand hebben in de huid.

5

Kijk of er korsten op de huid zijn. Er is een andere vorm van schurft die een bijkomend symptoom heeft. Schurftige schurft, ook bekend als Noorse schurft, is een ernstige vorm van besmetting. Het wordt gekenmerkt door de aanwezigheid van kleine blaren en dikke korsten van de huid die grote delen van het lichaam kunnen bedekken. Schurftige schurft komt vooral voor bij mensen met een verzwakt immuunsysteem. Door de veranderde immuunrespons kunnen mijten ongecontroleerd reproduceren en sommige infecties bereiken meer dan twee miljoen mijten.

Deel 2

2

Dien de inkttest in. Uw arts kan de inkttest gebruiken om de holen van mijten die schurft overdragen te identificeren. Wrijf inkt om een ​​huidgedeelte waar je jeuken of geïrriteerd voelt en gebruik een alcoholkussen om het schoon te maken. Als er een mijthol in dat deel van de huid ligt, zal het een deel van de inkt vangen en eruit zien als een donkere, golvende lijn.

3

Gooi andere huidcondities weg. Er zijn veel andere huidaandoeningen die kunnen worden verward met schurft. De belangrijkste manier om ze te onderscheiden is door mijtenholen, die geen verband houden met een van de huidaandoeningen die kan worden verward met schurft. Vraag uw arts om deze andere aandoeningen uit te sluiten, zodat u zeker weet dat u schurft heeft.

Deel 3

2

Test crotamitón in crème of 10% lotion. Ze kunnen ook een Crotaminon-crème of -lotion voorschrijven. Om het te gebruiken, pas het toe na het baden vanaf de nek langs het hele lichaam. Breng een tweede dosis aan 24 uur na de startdosis en bak 48 uur na de startdosis. Herhaal beide doses binnen 7 tot 10 dagen.

3

Vraag om een ​​recept voor 1% lindaanlotion. Deze lotion lijkt op de andere scabiciden. Het moet vanaf de nek langs het hele lichaam worden aangebracht en vervolgens na 8 tot 12 uur (bij volwassenen) en na 6 uur (bij kinderen) worden gereinigd. Herhaal de behandeling na zeven dagen. Breng lindaan niet aan bij kinderen onder de twee jaar, bij zwangere of zogende vrouwen of bij mensen met een verzwakt immuunsysteem.

4

Gebruik ivermectin. Er is een oraal medicijn voor schurft. Er zijn aanwijzingen dat deze orale medicatie veilig en effectief is voor de behandeling van schurft. De Food and Drug Administration van de Verenigde Staten (FDA) keurt het gebruik ervan echter niet goed. Ivermectine wordt voorgeschreven in een enkele dosis van 200 mcg / kg. Het moet worden doorgeslikt met water en een lege maag hebben.

5

Behandelt huidirritatie Symptomen en huidlaesies kunnen tot drie weken duren om te genezen, ondanks de eliminatie van schurftmijten met behulp van scabiciden. Als ze niet binnen deze periode verdwijnen, moet de herhaling van de behandeling worden overwogen, omdat het mogelijk is dat het is mislukt of dat er een nieuwe besmetting heeft plaatsgevonden. De symptomatische behandeling van stinging kan worden bereikt met het koelen van de huid. Dompel jezelf onder in een bad met koud water en breng koude kompressen op de geïrriteerde delen van de huid aan om jeuk te verlichten.

6

Koop actuele of orale antihistimische steroïden. Beide medicijnen kunnen helpen de korst te verlichten van schurft, wat eigenlijk gebeurt als gevolg van een allergische reactie op mijten, eieren en brokstukken. Steroïden zijn zeer krachtige remmers van steken en ontstekingen. Enkele voorbeelden van lokale steroïden zijn betamethason en triamcinolon.

Deel 4

2

Denk aan de incubatietijd. In het geval van een persoon die onlangs is blootgesteld aan schurft, kan de ontwikkeling van de tekenen en symptomen van de ziekte twee tot zes weken duren. Het is belangrijk om in gedachten te houden dat een geïnfecteerde persoon schurft kan verspreiden, zelfs als deze geen tekenen en symptomen van de ziekte vertoont.

3

Bepaal of je een risico loopt. Er zijn een aantal groepen mensen die vaker schurft overdragen. Deze groepen omvatten kinderen, moeders van jonge kinderen, jong volwassenen die seksueel actief zijn, evenals bewoners van verpleeghuizen, faciliteiten voor begeleid wonen en voorzieningen voor langdurige zorg.

4

Reinig en desinfecteer uw huis. Maatregelen voor het onder controle houden en voorkomen van herhaalde blootstelling en plaag aan schurft omvatten het gebruik van gelijktijdige behandelingen. In het algemeen wordt dit aanbevolen voor andere familieleden die in het huis wonen en nauw contact onderhouden met de zieke persoon, inclusief seksuele partners.