Hoe om te gaan met de uitdagende negativistische stoornis

Negatieve opstandige stoornis (ODD) ontstaat bij kinderen en treft 6 tot 10% van hen. Je hebt misschien moeite om een kind met ODD te groot te brengen, omdat je misschien het gevoel hebt dat er een voortdurende strijd om de macht is en het lijkt erop dat ze niet met elkaar overweg kunnen. Het is belangrijk dat u uw kind begrijpt en de nodige wijzigingen aanbrengt in de manier waarop u het gedrag controleert.

Inhoud

Stappen

Deel 1begrijp het gedrag van uw kind
Deel 2pas je opvoedingstechnieken aan
Deel 3ga naar anderen om hulp te krijgen

stappen

Deel 1
Begrijp het gedrag van uw kind

Identificeer de symptomen van ODD. Kinderen met ODD vertonen meestal bepaalde gedragingen die deze aandoening identificeren, die meestal begint in de voorschool en vrijwel altijd ontstaat vóór de eerste jaren van de adolescentie. Alle kinderen hebben moeite met hun gedrag, maar een met TND zal een "frequent en constant patroon" van vijandig en ongehoorzaam gedrag vertonen. U moet uw kind naar de therapeut brengen om te bepalen of zij een formele diagnose kunnen stellen als u 4 of meer van de volgende gedragingen bij uw kind herkent die problemen veroorzaken thuis, op school en in andere instellingen en die 6 maanden of langer hebben geduurd:

Verliest de beugels.
Bespreek regelmatig met volwassenen.
Hij weigert te voldoen aan de verzoeken van volwassenen.
Het ergert mensen opzettelijk en anderen maken het gemakkelijk lastig.
Geef anderen de schuld van hun fouten of slecht gedrag.
Hij is woedend of haatdragend.
Het is hatelijk of wraakzuchtig.

Kijk of hij de neiging heeft om het slachtoffer te worden. Kinderen met ODD voelen zich vaak slachtoffer en geloven dat hun acties, zoals het raken van de muur of het kwetsen van een ander kind, gerechtvaardigd zijn. Herinner het kind eraan dat hij zich boos, boos en boos voelt. Het kan zelfs het slachtoffer zijn in een situatie. De reactie is echter meestal ernstiger dan het aanvankelijke gebrek.

Praat over de reacties van uw kind. Uw kind kan de reden hebben om boos te zijn, maar zal de leiding hebben over hun gedrag en reacties. Niemand heeft hem op een schadelijke of negatieve manier laten reageren, hij heeft ervoor gekozen om het te doen. Hij erkent dat er slechte dingen gebeuren, maar dat hij beslist hoe hij daarop moet reageren, zelfs als iets oneerlijks gebeurt.

Vraag je kind: "Als iemand boos op je is, is het ok om je te slaan? Wat als je boos bent op iemand? Kun je hem slaan? Wat is het verschil? "

Erken de noodzaak om controle te hebben. Kinderen met ODD gaan vaak tot het uiterste om te voelen dat ze controle hebben. Je zou kunnen beginnen te praten over het feit dat je zoon zijn broers slaat, en tot een machtsstrijd komt over iets dat niets met elkaar te maken heeft. In plaats van deel te nemen aan deze strijd, verlaat u de situatie. U kunt het gesprek naar het oorspronkelijke punt leiden, of u kunt wegkomen.

Herken of uw kind ruzie maakt om zichzelf te verdedigen of dat hij wil kunnen.

Praten over de constructieve manieren om met een moeilijke situatie om te gaan. Je kind moet niet alleen weten op welke manier Het zou niet moeten reageren, maar ook de juiste manier om het te doen. Je kunt praten of zelfs een rollenspel spelen over de situaties, zodat je ze helpt de constructieve antwoorden te kennen. Praat over het volgende:

haal diep adem of tel om te kalmeren-

grenzen stellen, zoals: "Ik heb wat tijd alleen nodig" en "Raak me niet aan aub" -

gebruik een taal in "eerste" persoon

wat te doen als een ander je grenzen of gevoelens niet respecteert

Vraag om hulp als je boos of in de war bent.

Deel 2
Pas je opvoedingstechnieken aan

Weet hoe u effectief met uw kind kunt communiceren. Om met uw kind te communiceren (of het nu om een verzoek, een uitbrander of een compliment gaat), zult u manieren hebben om te communiceren die nuttig en productief zijn, en manieren die de communicatie belemmeren en mogelijk slecht gedrag veroorzaken.

Probeer kalm en duidelijk te communiceren en gebruik korte en directe uitleg. Druk uit wat je wilt en wat je verwacht met directe taal.
Maak oogcontact en onderhoud gezichtsuitdrukkingen, gebaren en houding die ontspannen of neutraal zijn.
Stel uw kind vragen en het luisteren je antwoorden Praat over wat er in het heden gebeurt, niet wat u in het verleden hebt gedaan en probeer u te concentreren op de oplossingen.
Geef geen les aan je kind, schreeuw niet tegen hem, noem hem niet, noem problemen uit het verleden, neem geen aannames over hem of zijn gedrag, of gebruik negatieve lichaamstaal.

Antwoord zonder woede. Het is moeilijk om je eigen emoties van een situatie te scheiden, maar doe je best om zonder woede op je kind te reageren. Vertel wat er is gebeurd, waarom het verkeerd is en wat je moet veranderen. Voldoet aan alle consequenties met betrekking tot het gedrag. Ga dan weg van de situatie en neem niet deel aan een conflict.

Als u merkt dat u enfureciéndote bent, je ademt diep een paar keer om zich te concentreren, of herhaalt een zin om u te helpen, zoals: "Ik ben kalm en ontspannen." Neem even de tijd om te antwoorden, dus u zult niets zeggen waar u spijt van kunt krijgen.

Vermijd de schuld Geef je kind niet de schuld ("Mijn zoon verpest mijn leven, ik heb geen tijd voor mezelf omdat ik hem altijd behandel") en geef jezelf niet de schuld ("Was ik maar een betere vader, dan zou mijn zoon zich niet zo gedragen"). Als je merkt dat je deze gedachten hebt, doe dan een stap terug en zie wat je voelt. Houd er rekening mee dat uw kind niet verantwoordelijk is voor uw emotionele welzijn - alleen u bent verantwoordelijk voor wat u voelt.

Accepteer de verantwoordelijkheid voor je gevoelens en acties en toon jezelf als een rolmodel voor je kind.

Wees constant. Inconsistent ouderschap kan een kind in de war brengen. Als een kind een kans vindt om iets te krijgen dat hij wil, zal hij het waarschijnlijk nemen. Je zoon kan proberen je verdedigingsmechanismen uit te putten, zodat je kunt toegeven en accepteren. Als je een conflict hebt, wees dan consequent in de manier waarop je reageert. Druk uw verwachtingen duidelijk uit, en uw wilskracht stevig, zodat u de richtlijnen zult handhaven.

Maak een kaart van positief gedrag en consequenties, waardoor uw kind weet wat er zal gebeuren als hij bepaalde gedragingen uitvoert. Als je duidelijk en consistent bent, is dit handig om te weten wat je van je kind en jou kunt verwachten. Het beloont goed gedrag en reageert op slecht gedrag met de juiste consequenties.

Als je kind je probeert uit te putten, wees dan duidelijk. Zeg: "Het betekent niet nee" of "Zie ik eruit als het soort vader dat van gedachten zou veranderen als je het blijft vragen?" Het biedt een eenvoudige en serieuze reactie, zoals "Dit wordt niet besproken" of "Ik zal er niet over ruzie maken. Dit gesprek is voorbij. `

Wijzig je gedachten. Als u een discussie start vanuit de veronderstelling dat uw kind u probeert lastig te vallen of een probleem veroorzaakt, heeft dit invloed op de manier waarop u reageert. Het is normaal om te reageren als iemand je onder druk zet, zelfs als het jouw kind is. Verwacht niet dat uw kind dit gedrag zelf zal corrigeren, hij heeft begeleiding nodig. Als je negatieve gedachten over je kind begint te krijgen, vervang ze dan door anderen die positiever zijn.

Als je merkt dat je denkt dat zoiets als: "Mijn zoon probeert altijd met me te vechten en hij weet nooit wanneer hij moet stoppen", vervangt hij deze gedachte door iemand als: "Elk kind heeft sterke en moeilijke dingen. Ik weet dat als ik constant probeer, ik mijn zoon zal helpen de vaardigheden te ontwikkelen die hij nodig heeft om zich productief uit te drukken. "

Identificeer de stressfactoren in het gezin en de omgeving. Houd rekening met het soort gezinsleven dat uw kind heeft. Zijn er constante gevechten of heeft een gezinslid problemen met het alcoholmisbruik? Brengt u te weinig tijd door met uw kind, kijkt u te veel naar televisie of speelt u urenlang videogames? Identificeert de voor de hand liggende en subtiele manieren waarop de thuisomgeving negatief kunnen beïnvloeden je zoon, dan wijden aan deze aspecten te veranderen.

U kunt de tijd beperken dat u tv kijkt of videogames speelt, verplichte familiediners uitvoert en om advies vraagt als uw partner en u constant vechten. Als er een drugsmisbruik of een psychische stoornis in het gezin is, help dan de persoon met deze problemen om met de behandeling te beginnen.

Andere mogelijke stressfactoren voor het milieu of de familie zijn onder meer economische stress, psychische aandoeningen bij de ouders, strenge of zware straffen, veel veranderingen en echtscheidingen.

Het helpt om emoties te identificeren. Je kind kan woede of frustratie voelen, maar niet weten hoe hij deze emoties op een positieve of constructieve manier moet uiten. Als je merkt dat je kind woedend is, help hem dan de emotie te herkennen. Zeg iets als "Het lijkt erop dat je woedend bent." Identificeer de gevoelens van anderen en de jouwe. Zeg: "Soms voel ik me verdrietig en als ik me zo voel, wil ik met niemand praten en houd ik mijn hoofd naar beneden."

Praten over de manieren waarop gevoelens kunnen worden uitgedrukt. Zeg bijvoorbeeld iets als "Hoe kun je bepalen of iemand boos is? Wanneer merk je dat iemand gelukkig is? Hoe ziet een irritante persoon eruit? ` Praat over de manieren waarop je kind ervaringen ervaart en emoties uit.

Benadruk het belang van grenzen en respect. Maak duidelijk dat zowel uw kind als elke andere persoon het recht heeft om limieten in te stellen en dat anderen hem respecteren. Als uw kind de basisprincipes van toestemming leert, kan dit u helpen te identificeren waarom het slaan of schoppen van anderen een slechte zaak is.

Laat hem de grenzen van anderen volgen, als dat nodig is. Zeg bijvoorbeeld zoiets als: "Je zuster heeft gezegd dat ze geen knuffel wil, maar alleen in haar handen. Het is belangrijk dat je hem respecteert. "

Zorg er ook voor dat ze de grenzen van uw kind respecteren. Als een ander kind bijvoorbeeld met het haar van uw dochter speelt, zelfs nadat zij u heeft gevraagd te stoppen, moet u het andere kind serieus bekijken en haar vertellen dat ze iets verkeerd doet.

Deel 3
Ga naar anderen om hulp te krijgen

Start de behandeling zo snel mogelijk. Kinderen met ODD kunnen verbeteren. Studies hebben aangetoond dat tot 67% van de kinderen met de diagnose ODD na drie jaar geen symptomen meer zullen krijgen als ze een behandeling krijgen. Hoe sneller u de ODD gaat behandelen en hoe deze zich verder ontwikkelt, hoe groter uw kansen om uw kind te verbeteren.

Helaas ontwikkelt ongeveer 30% van de kinderen met deze diagnose een gedragsstoornis. Dit wordt beschouwd als een ernstiger aandoening die kan leiden tot antisociaal gedrag (zoals wreedheid jegens mensen of dieren, die fysieke gevechten, brandstichting of acties zoals het dwingen van iemand om seks te hebben) in gang zet.

Zoek een therapeut voor je kind. Als je problemen hebt om met je kind om te gaan, is het waarschijnlijk dat hij ook moeilijkheden zal hebben. Aan de buitenkant gedraagt je kind zich misschien slecht, maar van binnen weet hij misschien niet hoe hij zijn wensen moet uiten op een manier die gemakkelijker kan worden geaccepteerd. Een therapeut kan uw kind helpen om zich op een gunstiger manier uit te drukken. Hij kan uw kind helpen emoties te begrijpen, op een constructieve manier uit te drukken en woede te overwinnen.

Gedragstherapie helpt kinderen negatieve gedragingen te vergeten en vervangt ze met meer positieve. De therapie omvat meestal ouders, om hen te helpen het nieuwe gedrag dat ze thuis hebben geleerd toe te passen.

Therapie kan uw kind helpen probleemoplossende vaardigheden, empathie en sociale vaardigheden te leren en kan agressief gedrag verminderen.

Zoek uit of er een programma voor sociale vaardigheden is op de school van uw kind of ergens in de buurt. Dit programma leert kinderen om op een meer positieve manier met hun leeftijdsgenoten om te gaan, en ook om hun schoolwerk te verbeteren.

Behandelt gelijktijdig geestesziekte Vaak zullen kinderen met ODD ook lijden aan een ander probleem of een emotionele beperking, zoals angst, depressie of ADHD. Als u denkt dat uw kind aan een van deze stoornissen lijdt, boek dan een afspraak met een therapeut om een mogelijke diagnose te bespreken. Het kind zal geen vooruitgang boeken met ODD als alle bijkomende aandoeningen niet worden behandeld.

Volg trainingsprogramma`s voor het beheer van opvoeding en gezinstherapie. Misschien heb je minder moeite gehad om met je andere kinderen om te gaan en hun problemen, en nu weet je niet met zekerheid hoe je je kind kunt opvoeden met TND. Het kan handig zijn om uw opvoedingsmethode volledig aan te passen. Een fokcursus kan nuttig zijn om een structuur aan uw kweekmethode te geven.

U kunt verschillende manieren leren om het gedrag en de systemen van uw kind te benaderen om het gedrag te beheersen, en u kunt ondersteuning krijgen van andere ouders die problemen hebben met hun kinderen.

Gezinstherapie kan het hele gezin helpen om positief te leren omgaan met de persoon die lijdt aan ODD, en kan andere familieleden in staat stellen om zichzelf te uiten. Evenzo kan het de familie informeren over de ODD.

Luister naar tieners en volwassenen die ODD hebben ervaren. Weet wat je ouders hebben gedaan en ze het meest effectief hebben geholpen, en wat ze graag zouden willen dat je als ouder weet. Ze zullen in de positie van uw kind zijn geweest, zodat zij u geweldige informatie kunnen geven over de juiste manier om met dingen om te gaan.

Word lid van een steungroep voor ouders. Een ondersteuningsgroep kan u helpen op een manier die andere bronnen niet kunnen. Als je andere ouders ontmoet die soortgelijke problemen hebben, kan dit je verlichten en een manier zijn om met anderen te praten over de moeilijkheden en wat hen inspireert. Je kunt vriendschap sluiten met andere ouders die soortgelijke problemen hebben en elkaar kunnen ondersteunen.

Het beoordeelt ook online bronnen, zoals Ongelooflijke jaren, Centrum voor collaboratieve probleemoplossing en Parent-Child Interaction Therapy (PCIT), of een soortgelijke uit uw regio.

Het is een aanvulling op de medicamenteuze behandeling, indien nodig. Medicatie alleen is geen geschikte behandeling voor ODD, maar ze kunnen helpen bij de behandeling van bijkomende psychische aandoeningen of voor het verlichten van enkele van de meer ernstige symptomen van ODD. Maak een afspraak met een psychiater en bepaal of medicijnen de juiste optie voor uw kind zijn.

Voordat u voor medicijnen kiest, moet u het volgende in gedachten houden: als het kind een fysieke en psychiatrische evaluatie heeft ondergaan, als alle andere behandelingen zijn geprobeerd, mogelijke bijwerkingen (gewichtstoename, groei-effecten, enz.) , hoe medicijnen thuis en op school worden toegediend, hoe met het kind te praten over de medicatie en bijwerkingen, en hoe deze effecten te controleren.

Delen op sociale netwerken:

Verwant