Hoe u uw relatie kunt herstellen met een zoon of dochter die niet met u praat

Het afstand nemen van je volwassen zoon of dochter kan erg pijnlijk zijn. Relaties kunnen worden geregeld, maar dit vereist tijd en geduld. Net als uw vader moet u erkennen dat de eerste stappen die u moet nemen om de relatie te herstellen, van u afhankelijk zijn, omdat u de communicatie moet initiëren, ongeacht of u denkt dat u iets slechts hebt gedaan dat de afstand heeft veroorzaakt. Respecteer de grenzen die uw volwassen kind heeft vastgesteld voor hun relatie en overschrijdt ze niet, en stel tegelijkertijd enkele limieten vast. Leer je volwassen zoon te accepteren voor wie hij is en erken zijn onafhankelijkheid en het vermogen om zijn eigen beslissingen te nemen.

stappen

2

Denk even na. Besteed wat tijd aan het nadenken over de redenen voor vervreemding. Is het te wijten aan iets uit het verleden? Is er een belangrijke recente verandering in je leven geweest die de vervreemding kan hebben veroorzaakt (zoals de dood van een familielid of de geboorte van een kind)? Misschien heb je zelfs geweigerd om een ​​tijdje met je zoon te communiceren, en nu merk je dat je zoon niet bereid is om met je te praten.

3

Neem de beslissing Ongeacht of je iets verkeerd hebt gedaan of niet, ouders zijn meestal degenen die de eerste stappen moeten zetten om zich te verzoenen met een ver kind. Vergeet hoe oneerlijk het probleem is en laat je ego achter. Als u een koppeling met uw kind wilt herstellen, moet u er rekening mee houden dat u de initiator van de communicatie moet zijn en dat u deze moet onderhouden.

4

Communiceer met uw kind. Misschien wil je je zoon of dochter persoonlijk ontmoeten, maar als je communiceert per telefoon, e-mail of brief, zullen ze je waarschijnlijk minder invasief vinden. Respecteer hun behoefte aan afstand en geef ze de mogelijkheid om te reageren wanneer ze maar willen. Heb geduld en geef je zoon een paar dagen de tijd om je zijn antwoord te geven.

5

Schrijf een brief Misschien is je zoon niet bereid om jou te ontmoeten. Als dat zo is, zou je hem een ​​brief kunnen schrijven. Excuses voor de pijn die je hebt veroorzaakt, en erken dat je begrijpt waarom hij zich zo voelt.

6

Accepteer de limieten die u vaststelt. Misschien is uw volwassen kind bereid om met u te communiceren, maar is het niet klaar om persoonlijk te ontmoeten (en misschien ook nooit). U wilt waarschijnlijk alleen een e-mail sturen of een telefoongesprek voeren. Maak hem niet schuldig en houd tegelijkertijd de deur open voor toekomstige ontmoetingen.

2

Laat uw volwassen zoon het gesprek leiden. Luister naar de zorgen van je kind zonder ruzie te maken of defensief te worden. U komt waarschijnlijk ook naar uw vergadering in afwachting van onmiddellijke verontschuldiging. Als je denkt dat het zo zal zijn, verontschuldig je je.

3

Luister naar je zoon zonder hem te beoordelen. Houd er rekening mee dat uw standpunt geldig is, ook als u het er niet mee eens bent. Herstel kan optreden als de persoon voelt dat hij het heeft gehoord en begrepen en dat u open blijft staan ​​voor hun perspectief.

4

Neem je deel van de schuld. Houd in gedachten dat je niet ver zult komen in je verzoening als je niet erkent op welke manier je aan het probleem had kunnen bijdragen. Volwassen kinderen willen dat hun ouders verantwoordelijkheid nemen voor hun acties. Je moet bereid zijn om het te doen, ongeacht of je denkt dat je fout bent of niet.

5

Praat niet over je gevoelens over afstand nemen. Het lijkt misschien oneerlijk, maar dit is niet het moment om je verdriet te vermelden en de pijn die je voelt omdat je niet in staat bent om met je kind te communiceren. Hij erkent dat hij wat ruimte nodig had om met zijn emoties om te gaan en dingen op te lossen. Als u uw gevoelens van verdriet, woede en wrok noemt - dit zou uw volwassen kind het gevoel kunnen geven dat u hem schuldig wilt laten voelen, waardoor hij minder bereid zou zijn om opnieuw een relatie met u te hebben.

6

Verontschuldigt zich. Een goede verontschuldiging moet duidelijk vermelden wat je verkeerd hebt gedaan (zodat de gesprekspartner weet dat je het begrijpt), uiting geeft aan wroeging en een oplossing biedt. Geef een oprechte verontschuldiging aan je zoon of dochter, die de pijn erkent die je hen hebt veroorzaakt. Je moet je verontschuldigen, zelfs als je denkt dat je acties correct waren. Het punt is nu de pijn van uw kind, niet als een van u beiden gelijk of ongelijk heeft.

7

Houd rekening met gezinstherapie. Als je volwassen kind dat wil, kunnen ze samen naar gezinstherapie gaan om hun gevoelens te bespreken in de aanwezigheid van een getrainde professional. Een familie- en huwelijkstherapeut zal gezinsleden begeleiden om disfunctioneel gezinsgedrag te identificeren en hun eigen oplossingen voor een probleem te ontwikkelen. Gezinstherapie maakt het ook mogelijk om de links die familieleden met elkaar hebben te herkennen en te verbeteren.

2

Erken dat uw kind een volwassene is. Je zoon is nu een volwassene die in staat is om zijn eigen beslissingen te nemen. Je bent het misschien niet eens met sommige van hun beslissingen, maar je moet ze onafhankelijk laten zijn en hun eigen leven leiden. Als je in het leven van je volwassen kind zou gaan, had hij zichzelf van je af kunnen houden.

3

Geef geen vaderschapsadvies. Ouders kunnen gemakkelijk boos worden door advies van anderen, ongeacht of ze goede bedoelingen hebben. Geef geen mening als ze er niet om vragen. Je hebt je kinderen grootgebracht, laat nu de volgende generatie de gelegenheid hebben om hun eigen kinderen op te voeden.

4

Zoek therapie voor jou. Omgaan met een vervreemd kind kan een zeer pijnlijke en stressvolle gebeurtenis in je leven zijn. Het kan de moeite waard zijn om op zoek te gaan naar een opgeleide professional in de geestelijke gezondheidszorg die u kan helpen omgaan met uw emoties en effectieve strategieën kan ontwikkelen om te communiceren en problemen op te lossen.

5

Wees volhardend, maar niet dominant. Als je zoon of dochter weigert te reageren op je pogingen om te communiceren, blijf het proberen. Stuur hem kaarten, schrijf hem e-mails of laat hem voicemails achter, zodat hij kan zien dat je aan hem denkt en wilt praten.

6

Vergeet het indien nodig. Uw volwassen kind kan overwegen dat zelfs uw minst ingrijpende pogingen om met u te communiceren een manier is om uw grenzen te overschrijden en u te overschrijden. Misschien wil ik nog steeds niets van je horen, zelfs niet als je je excuses hebt aangeboden en je acties hebt erkend. In dit geval is het misschien het beste om het te accepteren omwille van je eigen mentale gezondheid en te stoppen met zoeken naar een relatie.

2

Accepteer de verschillen van de ander. Misschien hebben ze zichzelf gedistantieerd omdat een van jullie of allebei de beslissingen in het leven van de ander niet goedkeurt. Misschien kun je niet veel doen in relatie tot de houding die je kind tegenover je heeft, maar je kunt hem laten zien dat je hem accepteert voor wie hij is, wat er ook gebeurt.

3

Respecteer uw recht om het niet met u eens te zijn. Je hoeft je opvattingen of overtuigingen niet te veranderen, vermijd gewoon dat je de hunne niet respecteert. U kunt het oneens zijn met iemand en toch respecteren en van hen houden. Niet iedereen hoeft hetzelfde te zeggen.