Hoe een roman van Thomas Pynchon te lezen

Ontspan. Als u een roman van Thomas Pynchon leest, zult u hoogstwaarschijnlijk genieten van lezen. Pynchon`s bekendheid kan je het idee geven dat het lezen van een van zijn romans stressvol kan zijn. Het zal niet prettig zijn als je van te voren aanneemt dat het stressvol kan zijn. Begin het te lezen alsof je een ander boek leest en pas het dan aan zijn stijl aan.

Ga zitten om te lezen. Probeer comfortabel te zijn, want als je dat niet bent, zul je niet genieten van lezen. Lees Pynchon niet tijdens een vlucht, want dan kun je het niet begrijpen, maar lees het niet obsessief, omdat je anders niet geniet.

Lees in een licht tempo, maar niet gek. Veel mensen zijn van plan om een ​​goede tijd te besteden aan het lezen van Pynchon en tijdens het lezen proberen ze het langzaam te doen om er zeker van te zijn dat je alles begrijpt. De meerderheid van de eersten slaagt er nooit in om de nodige tijd te hebben (het leven zorgt ervoor) en veel van de laatsten verliezen de illusie na een tijdje. Een boek van Thomas Pynchon is nog steeds een boek en moet als zodanig worden gelezen. Lees het zo snel mogelijk, zodat het verhaal doorgaat, zodat je de verhaallijn kunt volgen en je kunt onthouden wat er gebeurt - maar niet zo snel dat je sommige passages overslaat.

Wees geduldig Blijf lezen, zelfs als je denkt dat je het niet begrijpt. Thomas Pynchon is een postmodernistische auteur, wat betekent dat zijn verhalen de neiging hebben af ​​te wijken naar identiteit en veranderende, introspectieve en gefragmenteerde vormen. Als je niet begrijpt wat er op dit moment gebeurt, gebeurt er iets heel anders nadat je de thread hebt geretourneerd. Als het erop lijkt dat het een lange uitweiding zal maken, kan het zijn dat de uitweiding bezit neemt van het verhaal. Hoe dan ook, of het nu een seksuele scène, een muzieknummer, een spel met wetenschappelijke ideeën of iets anders is, het duurt niet lang voordat er iets anders gebeurt en uw interesse opnieuw opdoemt (als u in de eerste plaats de rente).

Laat je niet vangen door alle personages, verwijzingen en thema`s. Thomas Pynchon staat bekend om het spelen met scenario`s, met evenementen, met ideeën en met mensen op een analoge en anachronistische manier. Sommige mensen proberen aantekeningen te maken, diagrammen te maken en elke draad af te bakenen die Pynchon weeft om bij het hoofdverhaal te komen. Zo`n poging is alleen nuttig voor een waarlijk obsessieve persoon. Voor ontdekkingsdoeleinden is het echter veel beter dat je Pynchon leest, dat je je meer concentreert op de dingen die je al begrijpt en dat je geniet van het luisteren naar wat je te zeggen hebt over de rest. Een vrouw die probeerde alle figuren en hun relaties in kaart te brengen De regenboog van zwaartekracht om te begrijpen wat er gebeurt, heeft het boek nog niet voltooid.

Neem het niet te serieus. Pynchon is een schrijver van mogelijkheden en de mogelijkheden zijn niet altijd realiteiten. De dingen in een Pynchon-roman kunnen verrassend, logisch en zelfs significant zijn voor een mysterie dat je herkent in de echte wereld en nog steeds niet verwijzen naar iets dat echt bestaat in de echte wereld. Veel van het plezier in Pynchon`s schrijven komt van iets dat kan worden samengevat in de verklaring van de binnenste revers van backlit: Het is misschien niet de wereld, maar met een of twee kleine aanpassingen is het wat de wereld zou kunnen worden. Hij was ook een paar keer in de Simpsons. Het is duidelijk dat Thomas Pynchon zichzelf niet erg serieus neemt.

Neem het in ieder geval serieus. Het is een fictie, maar het is een fictie die plezier beleeft aan het tekenen van parallellen en raaklijnen voor begrippen die verwant zijn en niet gerelateerd door passie, humor en een indrukwekkende reeks van creativiteit. Als je iets ontdekt dat je geest verlicht, gefeliciteerd: je hebt de vonk van herkenning ervaren en Thomas Pynchon is geweldig in het aansteken ervan. Als hij een onderwerp naar voren brengt dat hem interesseert, moet je het toch onderzoeken. Dat is de reden waarom men niet alle onderwerpen kan begrijpen die worden gepresenteerd, omdat het allemaal verwijzingen zijn naar de specifieke interesses van de auteur, die natuurlijk niet geïnteresseerd zijn om alles aan zijn lezers uit te leggen. Pynchon lezen kan een intense persoonlijke ervaring zijn, daarom is het erg moeilijk om twee Pynchon-fans te vinden die over hetzelfde praten.

Vergeet wat je hebt geleerd. Als je een aantal van die recensies hebt gelezen die bellen "onleesbaar" naar "De regenboog van zwaartekracht", je weet dat het geschreven is door mensen die opereren onder een bepaalde theorie over welke literatuur inherent zou moeten zijn. Laat het boek gaan waar het naartoe moet, het zal hoe dan ook zo gaan. Weerstand is nutteloos.

Genieten. Als er één ding is dat moet worden benadrukt, is het dat Pynchon echt net zo vermakelijk is als al het andere. Om de een of andere reden hebben bijna alle kritische analyses, fanrecensies, Wikipedia-artikelen en andere toegankelijke geschriften over Pynchon de neiging om die factor heel weinig te noemen. De mensen die het meest lijken "begrijpen" Pynchon, zijn zij die er ook van genieten. Terwijl de mensen die proberen "begrijpen" voor Pynchon komen ze nergens. Als u zich kunt herinneren dat het uw vrije tijd is dat u investeert, onthoud dan dat vrije tijd de beste tijd is om te investeren als u extra inspanningen levert. Als je momenteel een Pynchon-roman leest, ofwel omdat het aan jou is toegewezen of aan jou is aanbevolen, wees dan vooral subversief en geniet ervan. Geen enkele reactie is beter om de totale dimensie te waarderen van iets als genieten ervan, ook al is het voor een minder belangrijk aspect. Hoewel deze uitspraak vanzelfsprekend lijkt, vergeten mensen het om de een of andere reden vaak.