Hoe een wetenschappelijk rapport te schrijven

Afhankelijk van uw programma verwachtingen, voorkeuren van je leraar of counselor en het niveau van het onderwijs in waarin je je bevindt, kunt u vele variaties van wetenschappelijke rapporten te gebruiken. In het algemeen, uw wetenschappelijke rapport moet een titel, een samenvatting, een inleiding, een lijst van de gebruikte materialen in het experiment hebben, een beschrijving van de gebruikte methode, de resultaten, een discussie over de resultaten en een lijst van geciteerde literatuur. Dit lijkt misschien een overweldigende hoeveelheid werk, maar door vast te houden aan enkele richtlijnen en inspanningen te leveren, krijgt u binnenkort een rapport dat uw instructeur geweldig zal vinden.

stappen

2

Schrijf uw rapport met het belangrijkste doel van leesbaarheid. Het doel van uw experiment of het doel om bepaalde hypothesen te bewijzen of te weerleggen, is in wezen onbelangrijk wanneer u een wetenschappelijk rapport schrijft. De gegevens in het rapport kunnen van alles zijn en het is zeer waarschijnlijk dat u wetenschappelijke rapporten moet schrijven die in de toekomst onzinnig of onnodig lijken. Het doel van uw wetenschappelijke rapport is om te worden gelezen en geëvalueerd door andere mensen, zoals uw instructeur.

3

Bepaal in de toekomst uw publiek in het huidige en potentiële publiek. Het strikte doel van uw wetenschappelijke rapport is om uw meerderen, uw docenten en de beoordelingscommissie toe te staan ​​uw bekwaamheid om een ​​rapport consistent en duidelijk te produceren, te bevestigen. Maar als u eenmaal zelf hebt bedacht en rapporten hebt gemaakt, is het heel goed mogelijk dat uw collega`s of uw studenten ze als middelen gebruiken.

4

Maak een beschrijving van de algemene structuur van uw wetenschappelijke rapport. Neem een ​​stuk papier en een potlood en maak een lijst van de benodigde delen van je wetenschappelijke rapport op volgorde. Noteer onder elke sectie een paar zinnen die samenvatten wat die sectie behandelt.

5

Verdeel, indien nodig, de secties van uw rapport in subsecties. De technische aspecten van uw werk vereisen mogelijk een belangrijke uitleg. Dit kan het gebruik van subsecties vereisen, zodat je je goed kunt verdiepen in het onderwerp en die aspecten van het wetenschappelijke probleem met veel nuances kunt uitleggen.

2

Schrijf uw eerste beschrijving met behulp van de verticale stijl. Dit geeft u een beter idee van hoe u van een lege pagina naar een voltooid rapport gaat. Het begint met elke sectietitel, waardoor er veel ruimte overblijft tussen de titels voor subsectie en alinea-informatie. Vermijd in dit stadium te uitgebreid te zijn, het doel van de beschrijving is om de stroom en de vorm van het rapport vast te leggen.

3

Onthoud de cijfers, tabellen en grafieken op het alineaniveau. Je zult deze elementen op een logische en intuïtieve manier in de tekst van het rapport moeten verstrengelen. Gebruik een specifieke opsommingsteken om aan te geven waar een afbeelding in het rapport moet worden geïntegreerd.

4

Gebruik organisatietools, zoals fluorescente markeringen en plaknotities. Fluorescerende markeringen kunnen u helpen bij het coderen en delen van uw beschrijving in kleur met aanvullende artikelen, zoals onderzoek, papieren kopieën en brochures. Aan de andere kant kan een gekleurde plaknotitie u attent maken op iets dat u bent vergeten of dat in behandeling is, zoals het maken van een grafiek van de gegevens.

2

Beperk jezelf tot de essentiële informatie in de samenvatting. De samenvatting moet de essentie van het rapport bevatten. In het algemeen kan dit worden verzonden door middel van de volgende punten (in verschillende mate van detail) voor zover dat geschikt is voor uw geval:

3

Maak de introductie. Bijna alle rapporten moeten beginnen met een inleidende sectie. Na de titel en samenvatting wordt algemeen aanvaard dat de introductie en conclusie de meest gelezen delen van elk rapport zijn. Dit gedeelte zou de volgende vragen moeten beantwoorden:

4

Maak je introductie vanuit de verticale beschrijving. Aangezien de introductie van het rapport een beetje uitgebreider is dan een korte samenvatting van het laboratoriumonderzoek in woorden, kan de beschrijving als een model worden gebruikt om dit deel te schrijven. In veel gevallen zal de rest van het rapport dezelfde (of vergelijkbare) vloeiendheid hebben.

5

Neem het bewijs en de kritische details in de inleiding op. De complexiteit van het laboratoriumexperiment waarover u in het rapport schrijft, is mogelijk niet voor alle lezers duidelijk. Om verwarring te voorkomen en een consistente logische keten te creëren in het hele rapport, kunt u overwegen de volgende vragen te beantwoorden, indien van toepassing op uw situatie.

6

Geef indien nodig een deel van de context. In het geval dat het noodzakelijk is om essentiële contextuele informatie uit te drukken voor de lezers in het eerste deel van het werk, kan deze informatie in zijn eigen subsecties worden uitgebreid. Aan het begin van dit gedeelte wordt meestal vermeld dat "de lezer die deze context kent, kan deze sectie overslaan".

2

Beschouw een sectie voor de interpretatie van gerelateerd werk. Als soortgelijke experimenten zijn uitgevoerd of als u een nieuwe benadering van eerder onderzoek wilt verbreden of toepassen, interpreteert u de manier waarop door onderzoek geadviseerd en de uwe wordt gestuurd vanzelfsprekend de verschillen tussen uw experiment en dat van anderen. Een mogelijke locatie staat aan het begin van het rapport, na de introductie en de contextsecties. Een ander idee is om de sectie aan het einde van het rapport te plaatsen, na de conclusie. Dit is een kwestie van voorkeur en hangt af van de voorkeuren van de instructeur of, mogelijk, van de volgende aspecten:

3

Maak zo nodig een onderscheid tussen uw rapport van eerder of gerelateerd werk. Het is gebruikelijk om dit een apart gedeelte te maken om uit te leggen wat uw experiment innovatief maakt. Hier zou je moeten proberen na te denken over de dimensies van de vergelijking met betrekking tot andere banen. U kunt bijvoorbeeld uw laboratoriumonderzoek vergelijken in termen van:

4

Gebruik een tabel of diagram om de verschillen duidelijk aan te geven. Hoewel dit misschien niet nodig is in uw specifieke geval, gebruiken veel wetenschappelijke rapporten grafieken om de verschillen tussen uw werk en dat van anderen naast elkaar te plaatsen. Dit helpt de verschillen snel te illustreren voor lezers.

5

Expose de resultaten in de data sectie. Het gedeelte over de resultaten van het rapport zal veranderen afhankelijk van het soort laboratoriumonderzoek dat u hebt gedaan, de doelstellingen, de implementatie, enzovoort. In dit gedeelte moet u alle gegevens van het experiment sorteren zonder subjectieve opmerkingen te maken of meningen te bespreken. De figuren en tabellen moeten worden gebruikt om de gegevens zo duidelijk en bondig mogelijk te ordenen.

6

Vat de belangrijkste punten samen voor de resultatensecties die overvloedige gegevens bevatten. Als uw laboratoriumonderzoek heeft plaatsgemaakt voor overvloedige resultaten, kunt u de belangrijke punten in deze gegevens weglaten. Uw lezers hebben een betere kans om ze te onthouden als u een samenvatting van de essentiële informatie opneemt in een afzonderlijke subsectie aan het einde van het gedeelte met de resultaten.

7

Definieer uw gegevens en doel onpartijdig en duidelijk. Zelfs als uw gegevens uw hypothese hebben bevestigd die verder gaat dan uw verwachtingen, moet de resultatensectie van uw rapport objectief zijn. Om ervoor te zorgen dat uw gegevens en het doel ervan duidelijk zijn voor de lezers, kunt u de volgende vragen stellen:

2

Behandel een andere zwakheid in het discussiegedeelte. Hoewel uw natuurlijke neiging is om de zwakke punten van het wetenschappelijk rapport over het hoofd zien, kan dit schadelijk zijn voor uw geloofwaardigheid. Als u ze expliciet blootlegt, kunt u vertrouwen en professioneel respect creëren tussen u en de lezer.

3

Voeg een aparte conclusie toe voor langere rapporten. Voor laboratoriumonderzoeken die overvloedige gegevens bevatten waarin hoge complexiteitsprincipes zijn opgenomen, moet u mogelijk het discussiegedeelte gebruiken om zelfstandig over die resultaten te praten. Uw conclusie zou de resultaten met betrekking tot het hele experiment moeten onderzoeken.

4

Maak de telling van de conclusie. In academische gemeenschappen wordt algemeen aangenomen dat lezers meer aandacht besteden aan de titel, de samenvatting, de introductie en de conclusie van een wetenschappelijk of academisch rapport. In die zin is deze sectie erg belangrijk.

5

Maak een lijst met alle bronnen die worden gebruikt in uw wetenschappelijke rapport. Dit is het laatste deel van het wetenschappelijke rapport en is gescheiden van de bibliografie. De aangehaalde literatuursectie zou alleen verwijzingen moeten bevatten die in het geschreven rapport voorkomen. U moet deze lijst alfabetiseren op basis van de achternaam van de auteurs en vervolgens de resterende informatie opmaken volgens de vereisten van de bron.

2

Zoek naar de beoordeling van collega`s die bij verschillende projecten betrokken zijn. Dit is vooral belangrijk als u met een groep in een laboratorium werkt. De leden van de groep, zal deel uitmaken van laboratoriumonderzoek waarschijnlijk niet in staat om het rapport objectief te bekritiseren.

3

Schrijf een kritieke checklist. Hoewel dit niet noodzakelijk is, kunt u de criticus helpen om het best mogelijke werk te doen door een checklist met essentiële punten op te stellen. Als u bijvoorbeeld de neiging heeft om te veel jargon te gebruiken, kunt u `het jargon corrigeren` opnemen in de kritieke checklist. Andere aspecten die u misschien voor de criticus wilt benadrukken, zijn de volgende:

4

Accepteer de kritiek van je collega`s beleefd. In sommige gevallen ben je het oneens met de criticus. In andere gevallen kan de criticus een zwakke, twijfelachtige of onjuiste kritiek uiten. In andere gevallen kan een criticus je redden van het maken van een blunder. Vergeet niet dat kritieke tijd weg uw dag om uw verslag te lezen en dankbaarheid voor zijn kritiek.

5

Bekritiseert structuur, duidelijkheid en logica, niet de schrijver. Het kan gemakkelijk zijn om meegesleept te worden als je kritiek maakt. Critici kunnen zelfs gefrustreerd raken over de status van een rapport, wat kan leiden tot persoonlijke opmerkingen. Dit kan aanstootgevend zijn en het doel van het proces van collega-beoordeling teniet doen, namelijk het rapport verbeteren, niet om vijanden te maken.