Hoe het oxidatie nummer te vinden

In de chemie verwijzen de termen "oxidatie" en "reductie" naar reacties waarbij een atoom (of een groep atomen) elektronen verliest of wint. Oxidatiegetallen zijn getallen die worden toegewezen aan atomen (of groepen atomen) die chemici helpen bij te houden hoeveel elektronen beschikbaar zijn voor overdracht en of reagentia binnen een reactie worden geoxideerd of gereduceerd. Het proces van het toewijzen van oxidatienummers aan atomen kan variëren van buitengewoon eenvoudig tot enigszins complex, afhankelijk van de lading van de atomen en de chemische samenstelling van de moleculen waarvan ze deel uitmaken. Om dingen gecompliceerd te maken, kunnen sommige atomen meer dan één oxidatie nummer hebben. Gelukkig wordt de toewijzing van oxidatienummers beheerst door duidelijk gedefinieerde regels en eenvoudig te volgen, hoewel kennis van basischemie en algebra het gemakkelijker zal maken om deze regels te gebruiken.

stappen

2

Bepaal of de stof in kwestie een ion is. De ionen hebben een oxidatie-aantal dat gelijk is aan dat van hun lading. Dit geldt voor ionen die niet aan een ander element zijn gekoppeld en ook voor ionen die deel uitmaken van een ionische verbinding.

3

Denk er bij metaalionen aan dat meerdere oxidatiegetallen mogelijk zijn. Veel metalen elementen hebben meer dan één lading. Het metaalijzer (Fe) kan bijvoorbeeld een ion zijn met een lading van +2 of +3. De lading van metaalionen (en dus hun oxidatiegetallen) kunnen worden bepaald met inachtneming van de lading van de andere atomen in de verbinding vorm of wanneer ze zijn geschreven in een tekst met inachtneming van de notatie in Romeinse cijfers (zoals in zin, "Het ijzerion (III) heeft een lading van +3").

4

Wijst een oxidatie-getal toe van -2 tot zuurstof (met uitzonderingen). in bijna alle gevallen hebben de zuurstofatomen een oxidatie-aantal van -2. Er zijn enkele uitzonderingen op deze regel:

5

Ken een oxidatie nummer van +1 toe aan waterstof (met uitzonderingen). Net als zuurstof verandert het oxidatiegetal van waterstof alleen in uitzonderlijke gevallen. Over het algemeen heeft waterstof een oxidatiegetal van +1 (tenzij, zoals hierboven vermeld, het in zijn elementaire vorm is, H₂). In het speciale geval van hydrideverbindingen heeft waterstof echter een oxidatiegetal van -1.

6

fluorine heeft altijd een oxidatiegetal van -1. Zoals hierboven vermeld, kunnen de oxidatiegetallen van bepaalde elementen variëren afhankelijk van verschillende factoren (metaalionen, zuurstofatomen in peroxiden, enz.). Fluoride heeft echter een oxidatiegetal van -1 dat nooit verandert. Dit komt omdat fluor het meest elektronegatieve element is, of met andere woorden, het is het element dat minder kans heeft om een ​​deel van zijn eigen elektronen te leveren en degene die meer kans heeft om een ​​elektron van een ander atoom te nemen. Daarom verandert je lading niet.

7

Stelt het oxidatiegetal van een verbinding in die gelijk is aan de lading ervan. De som van de oxidatiegetallen van alle atomen van een verbinding moet dezelfde waarde hebben als de lading van de verbinding. Als een verbinding bijvoorbeeld geen lading heeft, moet de som van de oxidatiegetallen van zijn atomen 0 zijn - als de verbinding een polyatomair ion is met lading -1, moeten de oxidatiegetallen -1, enz. Toevoegen.

2

Zoek het bekende oxidatienummer van de andere elementen van de verbinding. Gebruik de regels voor de toewijzing van oxidatienummers en wijs oxidatienummers toe aan de andere atomen van de verbinding. Blijf op de hoogte voor uitzonderlijke gevallen voor O, H, etc.

3

Vermenigvuldig het aantal van elk atoom met het oxidatie nummer. Nu we de oxidatienummers van alle atomen kennen, behalve het onbekende, moeten we in gedachten houden dat sommige van deze atomen meer dan eens voorkomen. Vermenigvuldig de numerieke coëfficiënt van elk atoom (geschreven in subscripts na het chemische symbool van het atoom in de verbinding) met het oxidatiegetal.

4

Voeg de resultaten toe. Voeg de resultaten van de producten toe en u krijgt het oxidatienummer van de verbinding zonder het oxidatiegetal van het atoom te beschouwen dat je niet kent.

5

Bereken het onbekende oxidatie nummer op basis van de lading van de verbinding. Nu heb je alles wat je nodig hebt om het onbekende oxidatie nummer te vinden met behulp van eenvoudige algebra. Stel een vergelijking in waarbij het antwoord uit de vorige stap is toegevoegd aan het onbekende oxidatie nummer gelijk aan de totale lading van de verbinding. Met andere woorden: (Som van de bekende oxidatiegetallen) + (onbekend oxidatienummer dat u wilt verkrijgen) = (componentlading).