Hoe een tekst deconstrueren

Zoek de spanning tussen de geest en de woorden van de tekst. Zeer zelden slaagt een tekst in zijn geheel in termen van de overdracht van de geest van de schrijver, terwijl de verwachte betekenis van de woorden in de tekst altijd dubbelzinnig is, bijvoorbeeld de geest van de titel. "Hoe een tekst deconstrueren" Het duidt op nut, hoewel deconstructie een concept is dat ondanks dit optimisme moeilijk te vatten is. Ook hebben instructieartikelen de slechte reputatie dat ze gebrekkig, onvolledig of misleidend zijn en dat ze een unieke oplossing vormen die zich zeer zelden adequaat aanpast, zelfs niet aan een enkele context. Het is mogelijk dat er een directe tegenspraak is en een spanning tussen de intentie van de auteur en wat de tekst in laatste instantie tot uitdrukking brengt en deze ontkoppeling kan leiden tot verkeerde interpretaties of letterlijke interpretaties van betekenis, waarvan automatisch wordt aangenomen dat ze niet waar zijn. Het is onvermijdelijk dat, in welke tekst dan ook, dergelijke verdeeldheid zal bestaan ​​tussen de geest van de tekst en de tekst zelf. De openbaring van deze scheidingen stelt de lezer echter in staat en voorkomt dat hij in de valkuil raakt van de tekst die letterlijk verslechterd tot een bijna eeuwige misinterpretatie. Op dezelfde manier vormt de tekst zelf een poging om "schrijven" realiteit en dit brengt onvermijdelijk een zekere spanning met zich mee.

Overweeg de dynamische en statische elementen van betekenis. Om de betekenissen van de tekst aan te pakken, is een manier om te begrijpen dat betekenissen dynamisch in onze geest worden geconstrueerd: dat wil zeggen, ze ondergaan voortdurend herzieningen, uitbreidingen, weerleggingen, kwalificaties of samenvattingen in onze geest. Aan de andere kant is een fysieke tekst statisch van aard, zelfs wanneer de auteur de dynamische elementen van een denkpatroon opnieuw wil creëren. Een zin of een alinea, zoals projecten voor de constructie van betekenis, moet op een bepaald punt eindigen, terwijl gedachtepatronen de potentie hebben om de betekenissen oneindig te blijven ontwikkelen of veranderen. Een tekst construeert een realiteit, een auteur en zelfs een lezer die onvermijdelijk frauduleus blijkt te zijn omdat ze in veel opzichten dood zijn in vergelijking met waar ze naar verwijzen. Kortom, mensen leven en de teksten zijn dood, maar een tekst creëert ook de illusie van het leven, hoewel er altijd iets verloren gaat tijdens dit proces. Deconstructie probeert deze ruimtes te vullen en maakt de manier duidelijk waarop de interpretatie van de lezer en de manipulaties van de auteur de tekst tot leven brengen.

Overweeg de manier waarop de tekst irrelevant wordt. Stel je voor dat een buitenaards wezen de aarde bereikt. Hoewel zijn manier van spreken en zijn uiterlijk gelijk zijn aan die van ons, zou op zichzelf het voorwerp zijn van groot onderzoek en leren alleen maar omdat het een buitenaards wezen is. Het bepalen van de manier waarop een tekst irrelevant wordt, zorgt ervoor dat het een vreemd voorwerp wordt en op deze manier intensiever wordt onderzocht. U moet de tekst storen om deze te ontdekken. Je moet niet de context van de tekst als vanzelfsprekend beschouwen, maar in plaats daarvan de grenzen van betekenis zoeken die al in de tekst zijn opgenomen en het punt waarop het ons vreemd wordt. Hierdoor kun je iets nieuws over hem ontdekken.

Houd rekening met de afzonderlijke elementen van de tekst. Vaak is dit meestal de eerste stap van deconstructie. Het kan echter ook misleidend zijn, omdat het impliceert dat de betekenis van de tekst de som is van al zijn afzonderlijke delen en niet iets meer dan deze som. Overweeg bijvoorbeeld hoe een tekst woorden van verschillende typen gebruikt, zoals zelfstandige naamwoorden, werkwoorden, bijwoorden, enz. Als een tekst de wereld via een werkwoord beschrijft, is de wereld die hij construeert van een ander (existentieel) type dan die van een auteur die meer zelfstandige naamwoorden gebruikt (een essentialistische of positivistische wereld) of bijvoeglijke naamwoorden (een relativistische wereld). Op dezelfde manier, als een tekst werkwoorden zoals gebruikt "verschijnen", "kijk" of "denken", de realiteit die je creëert heeft een ander gevoel dan een tekst die werkt met werkwoorden "zijn", "creëren", "proberen", etc. Elk woord vormt een hypothese over de wereld in een project van deconstructie in plaats van de verificatie van een feit. Ook reflecteert elk woord iets over de auteur en zelfs over de lezer in dezelfde mate dat het iets over het weerspiegelt "buitenwereld". Het doel van deconstructie is om deze hypothesen zichtbaar te maken.

Zoek naar woorden met dubbele betekenis en woordspelletjes. Lees de tekst langzaam en methodisch. Je moet er niet vanuit gaan dat je door het lezen van de tekst met het blote oog de betekenis kunt afleiden. In plaats daarvan moet je je verdiepen in elk woord of elke zin, in een cirkel alle woorden insluiten waarvan de betekenissen divers kunnen zijn of die een woordspel of een grap vormen. Als een zin een dubbele betekenis heeft, herlees dan en probeer beide betekenissen tegelijk vast te houden. U kunt een woordenboek gebruiken als een gids als u de verschillende betekenissen van een tekst ontdekt. Stel jezelf de volgende vragen:

Zoek naar verklaringen of definities die over het hoofd zijn gezien. Het proces van deconstructie vereist dat de lezer het niet aanvaardt om bij de algemene en gemeenschappelijke betekenis van een tekst te blijven, die ook bekend staat als de betekenis "bevoorrecht". Houd er rekening mee als het mogelijk is dat een woord, zin of tekst een andere verklaring heeft die veel lezers negeren. Kan er een alternatief of minderheidsperspectief zijn waaraan geen aandacht is besteed? Probeer tijdens het lezen deze onconventionele ideeën en mogelijkheden aan het licht te brengen. Stel jezelf de volgende vragen:

Daagt het gezag van de auteur uit. Wees niet bezweken voor de verleiding om te denken dat de auteur van een bepaalde tekst de enige expert is in zijn betekenis. Vertel jezelf dat je eigen lezingen, ideeën, interpretaties en zelfs misinterpretaties net zoveel betekenis hebben als de eigen interpretatie van zijn werk door de auteur. Lezen is een creatieve daad, niet een passieve, en je moet nooit aannemen dat er één gezaghebbende verklaring is voor de betekenis van een tekst.

Verwar ambiguïteit, joculariteit en tegenstrijdigheden. Deconstructie vermijdt vast te houden aan het idee dat taal betekenis creëert door een directe formule. Aan de andere kant kan taal vreemd, komisch, verontrustend en paradoxaal worden. Je moet in gedachten houden dat deconstructie niet gerelateerd is aan het vinden van een unieke en ware betekenis voor een literair werk. In feite zou je tot de conclusie kunnen komen dat een tekst tegelijkertijd twee tegengestelde betekenissen heeft, wat niet betekent dat de tekst verkeerd is of dat je hem verkeerd interpreteert. Denkt u in plaats daarvan dat de tekst meerdere waarheden bevat. Bij het deconstrueren van een tekst moet je openstaan ​​om grappen, speelse woorden, verontrustende ideeën en paradoxen te vinden.

Bestudeer de tekst in een andere volgorde. Hoewel de gebruikelijke manier om een ​​tekst te lezen van begin tot eind is, is dit een lineaire gedachte die kan voorkomen dat andere verborgen betekenissen van de tekst aan het licht komen, zoals verrassende verbanden, dubbele betekenissen en woordspelingen. Daarom kun je overwegen een tekst van achter naar voren te lezen, van het ene hoofdstuk naar het andere te springen en bepaalde zinnen of geïsoleerde zinnen te lezen om de lineaire lezing van de tekst te verstoren. Wanneer u een tekst op een niet-lineaire manier leest, kunt u deze op nieuwe en onverwachte manieren tot leven brengen.

Vermijd vast te houden aan de binaire indelingen van de westerse cultuur. Volgens deconstructie bevat taal politieke affirmaties die hun eigen beleid verbergen. Dit betekent dat de taal die lijkt "direct" het verbergt eigenlijk schadelijke en willekeurige structuren van macht. Een van de duidelijkste manieren waarop deze dynamiek van macht in taal wordt ontwikkeld, is door een systeem van binaire (of tegenovergestelde) verdelingen van de westerse cultuur, waaruit problematische hiërarchieën naar voren komen. Door deconstructie kun je een onzichtbare problematische aanname van taal en cultuur zichtbaar maken. Daarom impliceert de deconstructie van een tekst dat het leren verder moet gaan dan het simplistische systeem van binaire scheidslijnen die door de cultuur worden gecreëerd en die taal zou kunnen proberen te handhaven. Je kunt proberen de momenten te vinden waarin een interpretatie niet zwart-wit is, de hechte relaties tussen elementen die tegengesteld lijken of de minderwaardigheid aan de kant zogenaamd "hoger" van het binaire systeem. Dit zijn enkele van de binaire divisies die bestaan:

Deconstrueer elke tekst. Als je de deconstructie van een tekst voor school hebt toegewezen, is de tekst waarvoor je deze methode toepast waarschijnlijk de literaire tekst, zoals een gedicht, een toneelstuk, een verhaal of een roman. Houd er echter rekening mee dat je elke tekst- of taalhandeling op deze manier kunt deconstrueren, zoals films, commercials, politieke toespraken, educatieve artikelen en billboards. Beschouw de wereld om je heen als een tekst met een diepe betekenis, die je zou kunnen decoderen door er gewoon de tijd voor te nemen.